Τα έγγραφα αυτά αποκάλυψαν υπεράκτια συµφέροντα και δραστηριότητες περισσότερων από 120 πολιτικών και παγκόσµιων ηγετών, συµπεριλαµβανοµένων των συµφερόντων του υπουργού Εµπορίου της Αµερικής Wilbur Ross σε µια ναυτιλιακή εταιρεία που τζιράρει εκατοµµύρια. Μετά τα ευρήµατα, ο Ross αποφάσισε να εκχωρήσει τα ναυτιλιακά του συµφέροντα σε άλλες ναυτιλιακές εταιρίες.
Γενικότερα, σε διεθνές επίπεδο, η φοροδιαφυγή έχει αναδειχθεί ως ένα από τα βασικά ζητήµατα που µαστίζουν τη βιοµηχανία.
Βάσει της τελευταίας µελέτης της SeaIntel Maritime Analysis, τα τελευταία 30 χρόνια, διαπιστώθηκε µια σταθερή αύξηση της µεταγραφής των µεταφορέων εµπορευµατοκιβωτίων σε χώρες που χαρακτηρίζονται φορολογικοί παράδεισοι.
Ως αποτέλεσµα, πολλοί πλοιοκτήτες έχουν επικριθεί επειδή προτιµούν να νηολογούν τα πλοία τους σε φορολογικούς παραδείσους.
Νόμιμο ή κοινωνικά αποδεκτό;
Ωστόσο, φαίνεται ότι πολλοί χειρισµοί που έγιναν «εν κρυπτώ» είναι τελικά νόµιµοι. Ως εκ τούτου, τίθεται το ερώτηµα σχετικά µε το πού µπορεί να ορισθεί η γραµµή µεταξύ του νόµιµου και του κοινωνικά απαράδεκτου, λαµβανοµένου υπόψη του παγκόσµιου χαρακτήρα της ναυτιλιακής βιοµηχανίας;
Τώρα που η σκόνη από το σκάνδαλο των Paradise Papers καταλαγιάζει, αρκετές χώρες, όπως ο Καναδάς, η Αυστραλία και η Ελλάδα, µείζονα ναυτικά έθνη, έχουν ανακοινώσει έρευνες για τα ευρήµατα των εγγράφων Paradise, τα οποία κατονόµασαν πολυάριθµους αξιωµατούχους, συµπεριλαµβανοµένων των εφοπλιστών που φέρεται να κατέχουν περιουσίες σε παράκτιους φορολογικούς παραδείσους.
Η Ευρωπαική Ένωση έχει επίσης ανακοινώσει ότι θα εργαστεί για να καταστήσει αυστηρότερους τους φορολογικούς κανόνες, ώστε αυτές οι πρακτικές και η φοροδιαφυγή να µπορούν να περιοριστούν.
Η νοµική εταιρία Clyde & Co σχολίασε σχετικά µε τα γεγονότα και τις κύριες διαδροµές από τα έγγραφα Paradise για τη ναυτιλιακή βιοµηχανία:
«Αν σκεφτείτε την αληθινά «υπεράκτια» ύπαρξη ενός πλοίου, δεν πρέπει να προκαλεί τεράστια έκπληξη το γεγονός ότι οι ιδιοκτήτες αναζητούν χαµηλές φορολογικές δικαιοδοσίες για να εγγραφούν. Σε αντίθεση µε τις επιχειρήσεις που εδρεύουν ή ασκούν σηµαντική δραστηριότητα σε ορισµένες χώρες σε όλο τον κόσµο, ένα πλοίο σπάνια ξοδεύει ένα σηµαντικό χρονικό διάστηµα σε οποιοδήποτε µέρος », δήλωσε ο John Leonida, συνεργάτης της Clyde & Co.
Ωστόσο, όσον αφορά τις νοµικές συνέπειες αυτών των ερευνών στον ναυτιλιακό κλάδο και τα ενδεχόµενα µέτρα που θα µπορούσαν να στοχεύουν στην καθιέρωση πραγµατικού δεσµού µεταξύ του πραγµατικού ιδιοκτήτη ενός σκάφους και της σηµαίας που φέρει το πλοίο, αυτά θα µπορούσαν να αποδειχθούν αντιπαραγωγικά .
«Μια κυβέρνηση θα µπορούσε να δώσει εντολή σε όλους τους φορείς ναυσιπλοΐας να εγκαταλείψουν τη σηµαία ευκαιρίας και να απαιτήσουν την εγγραφή τους στη χώρα που βρίσκονται οι επιχειρήσεις για φορολογικούς λόγους. Αλλά αυτό είναι πιθανό να επηρεάσει την ανταγωνιστικότητα ολόκληρης της χώρας ως ναυτιλιακό κέντρο. Οι πλοιοκτήτες µπορούν να επιλέξουν µια άλλη σηµαία µε µια πιο συµφέρουσα δικαιοδοσία και ίσως να αποφύγουν τη χρήση της χώρας τους ως βάση για τις επιχειρήσεις εάν υπήρχε µια πρακτική εναλλακτική λύση», εξηγεί ο Leonida.
«Στο σηµερινό κλίµα, όπου οι εκλογείς, ειδικά στη Δυτική Ευρώπη απαιτούν οι φορολογικές υποθέσεις των πλουσίων να είναι λιγότερο αδιαφανείς, µπορεί να βλέπετε τις κυβερνήσεις να επιβάλλουν µεγαλύτερη διαφάνεια και αναφορά από τους πλοιοκτήτες και επιχειρήσεις. Το αν αυτό θα οδηγήσει σε αλλαγή στην περίπτωση της σηµαίας των πλοίων, αµφισβητείται», πρόσθεσε.
Αναδημοσίευση από το περιοδικό «Ναυτιλιακά Νέα»