Κατά το δημοσίευμα ή αμερικανική πρόταση διατυπώθηκε από την υφυπουργό Εξωτερικών Γουέντι Ρ. Σέρμαν στην πρόσφατη επίσκεψή της στην Τουρκία και είναι απολύτως σαφής ο στόχος της. Να διακόψει η Άγκυρα εντελώς τις σχέσεις της και τους εναγκαλισμούς με τη Μόσχα, να σταματήσει την επαμφοτερίζουσα στάση της στην ουκρανική κρίση και να ενταχθεί πλήρως στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ και της Δύσης. Το οποίο ΝΑΤΟ και η οποία Δύση θα ξεχάσουν αμέσως τις παραβιάσεις των ανθρωπίνως δικαιωμάτων, τις προκλήσεις, τα υβρεολόγια και τα άλλα συναφή παιχνίδια τους Ερντογάν και θα τον αποδεχθούν με ανοιχτές αγκάλες ξανά στους κόλπους τους. Έχουμε πει και ξαναπεί ότι το οικόπεδο Τουρκία έχει μεγάλη αξία για τους Δυτικούς και τα γεγονότα της Ουκρανίας την έχουν ανατιμήσει ακόμη περισσότερο. Άλλωστε ή προσπάθεια μερικής τουλάχιστον επαναπροσέγγισης του Ερντογάν με τη δυτική πλευρά είχε ξεκινήσει πριν από τη ρωσική εισβολή…
Άγνωστο ακόμη τι θα αποφασίσει ο Ερντογάν. Ούτως ή άλλως πρόκειται για εξαιρετικά δύσκολη απόφαση. Το σίγουρο είναι και ασφαλώς το γνωρίζει , ότι έτσι και παραδώσει τους S – 400 στην Ουκρανία, ο Πούτιν θα γίνει «Τούρκος»! Στο πλαίσιο αυτό ο Τούρκος πρόεδρος θα πρέπει να σκεφτεί επίσης ότι μαζί με τους S – 400 θα πρέπει να στείλει και τουρκικό προσωπικό στο πεδίο της μάχης για να εκπαιδεύσουν τους Ουκρανούς, εκτός και αν πρώτα πάνε Ουκρανοί στην Τουρκία για να εκπαιδευτούν. Όπως και να έχει, η διαδικασία θα σημαίνει άμεση εμπλοκή της Τουρκίας στον πόλεμο.
Επιπλέον, είναι γνωστό ότι η Τουρκία θα διακινδυνεύσει στο έπακρο την ενεργειακή εξάρτησή της από τη Ρωσία, τον τουρισμό της (αν και είναι δεδομένο ότι αυτός θα πληγεί οπωσδήποτε από τις κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας), τις εξαγωγές της, καθώς η Άγκυρα απέχει από τις κυρώσεις που έχει επιβάλει η υπόλοιπη Δύση, την κατασκευή των πυρηνικών σταθμών ενέργειας με ρωσική τεχνογνωσία και τεχνολογία και πολλά ακόμη. Εξάλλου, είναι γνωστό ότι η τουρκική μεγαλοεπιχειρηματική τάξη περιμένει πολλά οφέλη διεισδύοντας στα κενά που άφησαν πίσω τους δυτικοί κολοσσοί συμμετέχοντας στο ολοκληρωτικό οικονομικό εμπάργκο που έχει επιβληθεί. Τέλος, ο Ερντογάν ξέρει ότι η κίνηση που προτείνουν οι Αμερικανοί θα βάλει τη χώρα του και το καθεστώς του στην πρώτη γραμμή του μετώπου που έχει ανοίξει και δεν πρόκειται να κλείσει σύντομα. Από την άλλη πλευρά, είναι επίσης φανερό ότι οι Αμερικανοί του έχουν βάλει το μαχαίρι στο λαιμό…
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η όποια συνέχεια αφορά και την Ελλάδα. Αν ο Ερντογαν αποδεχθεί την αμερικανική πρόταση, αφενός ο εξοπλισμός της Τουρκίας με F – 35 αλλάζει πάλι σε βάρος μας τις ισορροπίες στο Αιγαίο, αφετέρου, η Άγκυρα ξαναγίνεται η «darling» της Ουάσιγκτον στην περιοχή, με τη συναίνεση του Ισραήλ, οπότε η Ελλάδα ξαναμπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Σε αυτή την περίπτωση θα ακολουθήσουν έντονες και διαρκείς πιέσεις για να υπάρξουν διευθετήσεις σε διμερή βάση, με υποχωρήσεις της ελληνικής πλευράς που θα βρεθεί κολλημένη στον τοίχο. Ας μη νομίζει κάποιος ότι η Ευρώπη θα έχει διαφορετική άποψη, ή ότι στο μεταξύ θα έχει αναπτύξει δικές της στρατιωτικές δυνατότητες απεξαρτημένη από την αμερικανική ομπρέλα.
Ο,τι και να λέμε περί διεθνούς δικαίου και όσο όντως η ρωσική εισβολή πρόσφερε μία ανάσα απέναντι στην τουρκική απειλή –γι’ αυτό και το εθνικό συμφέρον δεν θέλει να δημιουργηθεί επιτυχημένο μοντέλο επιβολής της ισχύος στην Ουκρανία -, στη διεθνή σκακιέρα οι διακρατικές σχέσεις και οι συσχετισμοί δυνάμεων λειτουργούν με απόλυτη ψυχρότητα στη βάση εθνικών ή περιφερειακών συμφερόντων και χωρίς καμία αίσθηση ηθικής και δικαίου. Τελεία και παύλα.
