Ο Μητσοτάκης, ας πούμε, δολιχοδρομεί ανάμεσα στην απόφασή του να πάει σε νέες εκλογές επιδιώκοντας την αυτοδυναμία και στην προσπάθεια να δείξει ότι δεν θα περιφρονήσει τον γύρο των εντολών μετά τις πρώτες εκλογές, προκειμένου να αναζητηθεί η δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας, αφού η απλή και άδολη αναλογική ουσιαστικά αποκλείει την αυτοδυναμία. ΄Ετσι, από τη μία πλευρά δηλώνει ότι θα κάνει χρήση της εντολής, από την άλλη τονίζει ότι δεν θέλει στήριξη από βουλευτή άλλου κόμματος. Ο Τσίπρας πάλι προσπαθεί να δείξει ότι διεκδικεί την εξουσία, παρά τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων. Με αυτή την έννοια, από την αρχική θέση περί σχηματισμού κυβέρνησης με συνεργασία κομμάτων εκτός του πρώτου, δηλαδή της Ν.Δ., πήγε σε «όχι» σε κυβέρνηση ηττημένων, μετά σε κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ που θα στηρίζεται στην ανοχή του Μέρα25 και του ΚΚΕ και τώρα προβάλλει την αναγκαιότητα κυβέρνησης Σύριζα – ΠΑΣΟΚ, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι ο Σύριζα θα είναι πρώτο κόμμα και γι’ αυτό θεωρεί καθήκον του να αμφισβητεί τις δημοσκοπήσεις.
Ο Ανδρουλάκης μιλάει για κυβέρνηση συνεργασίας, θέλει υποτίθεται να σχηματισθεί αυτή από τις πρώτες εκλογές, αλλά ταυτόχρονα θέτει όρους που καθιστούν αδύνατο τον σχηματισμό της, αφού ο μεγαλύτερος συνεταίρος, η Ν.Δ. ή ο Σύριζα δεν πρόκειται να τους δεχθούν. Γι΄αυτό και ο μεν Μητσοτάκης κρύβει και πίσω από τη στάση Ανδρουλάκη την απόφασή του να διεκδικήσει την αυτοδυναμία, ό δε Τσίπρας εμφανίζεται όλο και πιο θυμωμένος με τον Ανδρουλάκη. Ο οποίος Ανδρουλάκης στην πραγματικότητα προτιμά να μη μπει σε καμία κυβέρνηση… Οι υπόλοιποι είναι πιο ξεκάθαροι. Ο Κουτσούμπας του ΚΚΕ αποκλείει συμμετοχή σε οποιοδήποτε σχήμα (στο πλαίσιο της γραμμής έξη ή επτά τα κόμματα, δύο οι πολιτικές, η μία του ΚΚΕ και η άλλη όλων των άλλων), ο Βαρουφάκης προτιμά να στηρίζεται στο ταλέντο του να δημιουργεί θόρυβο και να ξεχωρίζει με μπαρούφες, τον Βελόπουλο κανείς δεν τον καταδέχεται και τον Κανελλόπουλο (αν μπει στη Βουλή) οι πάντες τον ξορκίζουν.
Οι πληροφορίες λένε ότι στο Μαξίμου επικρατεί συγκρατημένη ευδαιμονία, μετά τον αποκλεισμό του κόμματος Κασιδιάρη με απόφαση του Αρείου Πάγου και με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν αύξηση ποσοστών της Ν.Δ. και αύξηση διαφοράς από τον Σύριζα. Ο Σύριζα, από τη μία αμφισβητεί τις δημοσκοπήσεις, από την άλλη καταφεύγει σε λαϊκισμούς που αποκλείουν διεύρυνση προς το κέντρο και τους λεγόμενους νοικοκυραίους, αλλά αποσκοπούν να κερδίσουν τμήματα της νεολαίας, μεταξύ άλλων. Τέτοιοι είναι η εξαγγελία της κατάργησης των βάσεων στις πανελλαδικές, η καταγγελία της απόφασης του Αρείου Πάγου που απέκλεισε τους Κασιδιαραίους, η συνεχής πλειοδοσία για παροχές. Η τελευταία σε αντιπαράθεση προς τις υποσχέσεις Μητσοτάκη ότι τα πάντα θα πάνε καλύτερα και θα διορθωθούν στη δεύτερη θητεία του. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη θα ζει με το άγχος και την προσμονή να περάσει το 10% για να φωνάξει «ζήτω», ο Βαρουφάκης και το ΚΚΕ δείχνουν ευχαριστημένοι, όχι και τόσο ο Βελόπουλος τούτη τη φορά και με τους ακροδεξιούς θα δούμε. Με την επισήμανση ότι αν μπουν στη Βουλή στις πρώτες και ακόμη περισσότερο στις δεύτερες εκλογές, η αυτοδυναμία αποκτά διαστάσεις ονείρου!
