Που το ξέρουν όλοι όσοι εμπλέκονται, αλλά συνεχίζουν, περιλαμβανομένων δημοσιογράφων που πετούν τη σκούφια τους για να πουλήσουν πατριωτηλίκι, δίχως να λογαριάζουν πιθανές συνέπειες.

Το τραγικό και ανεύθυνο είναι πως ο ρόλος που παίζει το τουρκικό προξενείο στην Κομοτηνή στη χειραγώγηση της μουσουλμανικής μειονότητας στους νομούς Ξάνθης και Κομοτηνής είναι γνωστός εδώ και πολλά χρόνια.

Για όσους δεν το ξέρουν, από την ανταλλαγή πληθυσμών, που πραγματοποιήθηκε στη βάση θρησκεύματος το 1923 με τη Συνθήκη της Λωζάννης, εξαιρέθηκαν αντίστοιχα οι χριστιανοί της Κωνσταντινούπολης και οι μουσουλμάνοι των δύο νομών που προαναφέραμε.

Αντιληπτό για την ελληνική πλευρά εκείνη την εποχή που οι ομοεθνείς της Πόλης έφταναν σχεδόν τις 150.000, όμως στο μεταξύ το Τουρκικό κράτος φρόντισε ανοιχτά το 1955 - την αφορμή πρόσφερε βόμβα Τούρκου πράκτορα για προβοκάτσια στο σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη και την αιτία το Κυπριακό- με τα γεγονότα του Σεπτεμβρίου να ξεκληρίσει το ελληνικό στοιχείο με ελληνικό διαβατήριο και στα αμέσως επόμενα χρόνια με διαφόρους μεθόδους καταπίεσης και τους Έλληνες χριστιανούς, αλλά και Τούρκους πολίτες, που είχαν απομείνει.

Καλώς ή κακώς, η ελληνική πλευρά δεν επωφελήθηκε για να κάνει τα ίδια στη μουσουλμανική μειονότητα, είτε από φόβο, είτε για να φανεί πιο πολιτισμένη στα μάτια των ξένων, είτε και για να περισώσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο, την υπόσταση του οποίου απειλούσε τότε η Άγκυρα με κάποιον παπα – Ευθύμ που ήθελε να αναγορεύσει Πατριάρχη.

Το σίγουρα χειρότερο ωστόσο ήταν ότι τουλάχιστον δεν προχώρησε στην κατάργηση του τουρκικού προξενείου, που πιθανότατα θα επέφερε και κατάργηση του άχρηστου για τα συμφέροντά μας ελληνικού προξενείου στην Ανδριανούπολη.

Ακόμη και αν η Άγκυρα απαντούσε με κατάργηση του ελληνικού προξενείου στη Σμύρνη, δε θα ήταν πρόβλημα για την Αθήνα που θα μπορούσε να προχωρήσει εκείνη την εποχή και στην κατάργηση του τουρκικού προξενείου στη Ρόδο.

Τέλος πάντων, σε μας έμεινε η μουσουλμανική μειονότητα - αποτελείται από τουρκογενείς, πομάκους και τσιγγάνους – και μαζί της το τουρκικό προξενείο στην Κομοτηνή, ενώ η ελληνοχριστιανική μειονότητα στην Πόλη
εκμηδενίστηκε.

Από τότε και με σταδιακά αυξανόμενη ένταση, το προξενείο χρησιμοποιείται από την Άγκυρα ως «γκαουλάϊτερ» της μουσουλμανικής μειονότητας, γεγονός που έγινε εντελώς εμφανές στη διάρκεια της χούντας και ακόμη περισσότερο από την μεταπολίτευση.

Τα τελευταία χρόνια έχουμε φτάσει στο σημείο όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις να ανέχονται Τούρκους αξιωματούχους, ακόμη και χαμηλόβαθμους, να κάνουν συνεχώς περιοδείες στη Θράκη (αν και ο πληθυσμός αποτελείται από Έλληνες πολίτες στην ολότητά του) και έβγαζαν λόγους δημόσια για να εμπεδωθεί η εντύπωση ότι αφενός πρόκειται για τουρκική, όχι απλά μουσουλμανική μειονότητα, αφετέρου ότι υπάρχει καθεστώς συνδιοίκησης στην περιοχή.

Υπενθυμίζω ότι ευρωπαϊκές χώρες με πάμπολλους Τούρκους μετανάστες, όπως η Γερμανία ,η Ολλανδία και άλλες, επανειλημμένα απαγόρευσαν σε Τούρκους πολιτικούς να πραγματοποιήσουν συγκεντρώσεις στις χώρες τους.

Τέτοια κατάσταση επικρατεί σήμερα, με την επισήμανση ότι σε περιόδους έντασης το καθεστώς Ερντογάν, έστελνε απειλητικά μηνύματα για τη Θράκη και την μειονότητα.

Θα περίμενε λοιπόν κανείς ότι τα κόμματα θα ήταν ιδιαίτερα προσεκτικά στην επιλογή προσώπων στα ψηφοδέλτιά τους και εξίσου προσεκτικά στις κομματικές διαμάχες τους με επίκεντρο τη μειονότητα, η οποία παρεμπιπτόντως ανθεί και πλέον ζει σε καθεστώς απόλυτης ισονομίας.

Ταυτόχρονα έχω να παρατηρήσω:

Πρώτον, τα τοπικά στελέχη του Σύριζα που εκ των υστέρων δημοσιοποίησαν καταγγελίες ότι μουσουλμάνοι «σύντροφοί» τους που εκλέχτηκαν βουλευτές, προφανώς γνώριζαν το ποιόν των συγκεκριμένων, όταν δέχτηκαν να βρεθούν μαζί τους στο ίδιο ψηφοδέλτιο, αλλά το βούλωσαν.

Δεύτερον, ο Μητσοτάκης και τα στελέχη της Ν.Δ δε θα έπρεπε να εμπλακούν σε τέτοια δημόσια διαμάχη που περιλαμβάνει τόσους κινδύνους και μάλιστα σε εποχή ύφεσης με την Τουρκία, άρα θα μπορούσαν κάλλιστα να αφήσουν τους Συριζαίους να βράσουν μόνοι τους στο ζουμί τους.

Τρίτον, οι δημοσιογράφοι και τα μήντια αν είχαν στοιχειώδη τσίπα, θα μπορούσαν να υποβληθούν σε ένα είδος αυτολογοκρισίας σε τέτοιο λεπτό θέμα.

Τέταρτον, δεν είναι η πρώτη φορά που το τουρκικό προξενείο δίνει κατευθύνσεις σε μουσουλμάνους ψηφοφόρους και υποψήφιους, καθώς έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν.

Πέμπτον, τα παραπάνω δε σημαίνουν ότι οι λεγάμενοι μουσουλμάνοι βουλευτές των εκλογών του Μαϊου και υποψήφιοι των εκλογών του Ιουνίου δεν έχουν εξάρτηση από τουρκικό προξενείο, γιατί πιθανώς και να έχουν.

Αλλά γιατί τα λέω όλα αυτά όταν είναι δεδομένο ότι δεν μπορεί κανείς να περιμένει καλλιγραφία από της μυλωνούς τον κ….;