Στην πρώτη φάση τη «σκαπουλάραμε» με το καθολικό lockdown, το κοκούνινγκ, την τακτοποίηση της ντουλάπας και τα μαγειρέματα, ωστόσο, στη δεύτερη φάση δεν υπάρχει αυτή η… πολυτέλεια. Απαιτούνται συντονισμένες ενέργειες και πολλές ταυτόχρονες σωστές συμπεριφορές, που δεν φαίνεται να επιτυγχάνονται.
Η κυβέρνηση μοιάζει να δυσκολεύεται πλέον να ισορροπήσει στη... δίνη της πανδημίας. Το σχέδιό της δεν «βγαίνει» και οι πολίτες την ακολουθούν στην «ξέφρενη» πορεία που είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανακοπεί χωρίς να μετρήσουμε πρώτα σοβαρές απώλειες. Άλλωστε, οι απώλειες είναι που τρομάζουν. Το δεύτερο κύμα, δυστυχώς, ήρθε πολύ νωρίτερα απ’ ό,τι υπολόγιζαν επιστήμονες και κυβέρνηση.
Τα νοσοκομεία και οι ΜΕΘ γέμισαν έτσι σε χρόνο-ρεκόρ γεγονός που προκαλεί έντονη ανησυχία και κλονίζει παράλληλα την εμπιστοσύνη των πολιτών στην κυβέρνηση, που δεν έκανε (όπως υποσχέθηκε) τα απαραίτητα στο χρόνο που κέρδισε με το lockdown για να μη βρεθεί με γεμάτα κρεβάτια. Το χειρότερο δε είναι ότι έπειτα από μία σειρά λανθασμένων χειρισμών κανείς δεν τιμωρείται, κανείς δεν παραιτείται, κανείς δεν απομακρύνεται.
Μία σειρά από γεγονότα αποδεικνύουν πως η Ελλάδα (κυβέρνηση και πολίτες) έχει παραδοθεί ήδη στην πανδημία και είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι τα πράγματα στο άμεσο μέλλον θα είναι καλύτερα σε σχέση με σήμερα.
Μια ματιά να ρίξετε γύρω σας, θα το διαπιστώσετε κι εσείς. Πλέον, γίνονται στραβά μέχρι και τα πιο απλά. Η ΜΕΘυσμένη μας Πολιτεία... παραπατά.
Οι ΜΕΘ καταγράφουν πληρότητες που τρομάζουν, χωρίς οι απόλυτοι αριθμοί να είναι πολύ μεγάλοι. Ο υπουργός Υγείας και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος (άξαφνα) παραδέχθηκαν πως στην Αττική έχουν ήδη σχεδόν γεμίσει και η κυβέρνηση «τρέχει» (τώρα) να φτιάξει κι άλλες.
Οι προσλήψεις στην Υγεία βέβαια ακόμη δεν έχουν ολοκληρωθεί, όπως το ίδιο συμβαίνει και στην Παιδεία.
Γι’ αυτό και τα σχολεία άνοιξαν με γεμάτες αίθουσες και τα τμήματα δεν «έσπασαν» σε μικρότερα, αν και κάτι τέτοιο έμοιαζε αυτονόητο.
Κι ύστερα ήρθαν οι μάσκες – γίγας και ακόμα να μάθουμε ποιος φταίει. Οι αρνητές της μάσκας ξεσαλώνουν και ο ηλεκτρικός και τα τρόλεϊ ακόμη να πυκνώσουν τα δρομολόγιά τους για να μην μετακινείται ο κόσμος «σαν σαρδέλες».
Ο Μαρκουλάκης (τι φάση;) παρεμβαίνει για να μην κλείσουν τα θέατρα (που λειτουργούν παρότι έκλεισαν τα σινεμά) και ο Κουμουτσάκος κοινωνάει την ώρα που ο Πρωθυπουργός «μαλώνει» τους απλούς πολίτες πως δεν είναι αρκετά υπεύθυνοι.
Οι επιδημιολόγοι συνεχίζουν τις αμέτρητες τηλεοπτικές τους εμφανίσεις και τα λόγια που πλέον έχουν χάσει σε μεγάλο βαθμό την αξιοπιστία και τη βαρύτητά τους.
Ο Χαρδαλιάς μια στέλνει, μια δεν στέλνει 112 και έχασε από το ραντάρ του τη Θεσσαλία, όπως ορισμένα ΜΜΕ δεν "είδαν" τη συνάντηση Ζάεφ-Μητσοτάκη.
Ο τουρισμός περιμένει πια τη νέα χρονιά, η εστίαση ασθμαίνει και ενώ κλείνει τα μεσάνυχτα, η πελατεία της γεμίζει τις πλατείες, πίνοντας μπύρες στα παγκάκια.
Αυτός είναι ο υπαρκτός μας σουρελαϊσμός...
Βρισκόμαστε σε περιδίνηση (ιδιαίτερα στην Αττική) και αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση μοιάζει μουδιασμένη. Χρειάζεται, εκτός από τα μέτρα, που έτσι κι αλλιώς σε πολλές περιπτώσεις δεν βγάζουν νόημα, να πάρει την κατάσταση στα χέρια της.
Να πάρει κεφάλια, να αλλάξει πρόσωπα, να δώσει χρήματα σε δομές όπως η Υγεία και η Παιδεία και να στηρίξει επιχειρήσεις και εργαζόμενους συγκεκριμένων κλάδων που αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες.
Διαφορετικά, περιμένοντας το τέλος της καταιγίδας, ο Μητσοτάκης το μόνο που κάνει είναι να χάνει πολιτικό κεφάλαιο, που τώρα μπορεί να του περισσεύει, αλλά δεν θα ισχύει για πολύ ακόμα.
