Η αριθμητική πίσω από τον δείκτη χρέους είναι φυσικά η ίδια για την Ελλάδα όπως και για άλλες χώρες, εξηγεί ο Kenningham. Η αναλογία του χρέους προς το ΑΕΠ εξαρτάται από την τρέχουσα επιβάρυνση του χρέους, την αύξηση του ονομαστικού ΑΕΠ, τα ονομαστικά επιτόκια και το πρωτογενές δημοσιονομικό ισοζύγιο. Ωστόσο, η Ελλάδα είναι μια ειδική περίπτωση γιατί ο ρυθμός ανάπτυξής της θα πρέπει να είναι πάνω από τον μέσο όρο της ευρωζώνης για λίγο ακόμη, πρόκειται να έχει μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα και οι τόκοι που πληρώνει για το χρέος της είναι χαμηλοί. Ως εκ τούτου, ο δείκτης χρέους της θα συνεχίσει να μειώνεται αρκετά γρήγορα.
Για την Capital Economics, υπάρχουν αρκετοί λόγοι να πιστεύει ότι οι βραχυπρόθεσμες προοπτικές ανάπτυξης της Ελλάδας είναι καλύτερες από τον μέσο όρο της ευρωζώνης.
Αρχικά, υπάρχει ακόμη μεγάλο περιθώριο για κάλυψη της διαφοράς μετά την θεαματική κατάρρευση μεταξύ 2008 και 2012. Εξάλλου, το ΑΕΠ εξακολουθεί να είναι σχεδόν 20% μικρότερο από το 2008. Επιπλέον, οι έρευνες για τις επιχειρήσεις υποδηλώνουν ότι η ανάπτυξη θα είναι υψηλότερη από τον μέσο όρο της ευρωζώνης τους επόμενους δώδεκα μήνες. Και ο ιδιωτικός τομέας της Ελλάδας είναι λιγότερο εκτεθειμένος στη σύσφιξη της νομισματικής πολιτικής από πολλές άλλες οικονομίες: η πίστωση του ιδιωτικού τομέα είναι στο 113% του ΑΕΠ, σε σύγκριση με περίπου 180% στη Γερμανία και την Ισπανία και 280% στη Γαλλία.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο επενδυτικός οίκος προβλέπει ότι η ελληνική οικονομία θα αναπτυχθεί κατά 2% με 2,5% ετησίως τη διετία 2024-2025 πριν επιβραδυνθεί σε περίπου 1% ετησίως τα επόμενα χρόνια.
Εν τω μεταξύ, το μέσο επιτόκιο του δημόσιου χρέους της Ελλάδας είναι βέβαιο ότι θα παραμείνει αρκετά χαμηλό για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Οι δαπάνες για τόκους στην Ελλάδα ήταν το 1,4% του δημόσιου χρέους της πέρυσι, το οποίο είναι μικρότερο από τον μέσο όρο της ευρωζώνης (1,9%), πόσο μάλλον σε σύγκριση με τα στοιχεία της Ισπανίας (2,2%) και της Ιταλίας (3%). Κατά τη διάρκεια της κρίσης της ευρωζώνης, μεγάλο μέρος του δημόσιου χρέους που οφειλόταν στους κατόχους ομολόγων του ιδιωτικού τομέα αντικαταστάθηκε με επίσημα δάνεια (από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθεροποίησης και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας), τα οποία έχουν πολύ χαμηλά επιτόκια και εξαιρετικά μεγάλες λήξεις. Η μέση διάρκεια για το δημόσιο χρέος της Ελλάδας είναι σχεδόν 20 χρόνια, επομένως η αυξανόμενη πολιτική και τα επιτόκια της αγοράς θα περάσουν στις δαπάνες για τόκους με ρυθμό… σαλιγκαριού.
Η Ελλάδα είναι πιθανό να παρουσιάσει σημαντικά πρωτογενή δημοσιονομικά πλεονάσματα, τουλάχιστον για τα επόμενα χρόνια.
Η κυβέρνηση πραγματοποίησε μια τεράστια δημοσιονομική προσαρμογή τη δεκαετία του 2010 ως μέρος των προγραμμάτων σταθεροποίησης υπό την ηγεσία της Τρόικας. Αν και δεν είναι πλέον σε πρόγραμμα των ΔΝΤ-ΕΕ, η Ελλάδα υπόκειται στους συνήθεις δημοσιονομικούς κανόνες της ΕΕ, οι οποίοι πρόκειται να αποκατασταθούν το επόμενο έτος και η κυβέρνηση φαίνεται δεσμευμένη να τους τηρήσει. Το πρωτογενές πλεόνασμα αναμένεται να αυξηθεί από 1,1% του ΑΕΠ φέτος σε 2,1% το 2024, κυρίως λόγω του τερματισμού ορισμένων εφάπαξ δαπανών για συντάξεις και ενεργειακές επιδοτήσεις. Επιπλέον, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με επικεφαλής τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη επανεξελέγη φέτος με κοινοβουλευτική πλειοψηφία και φαίνεται ότι θα παραμείνει στην εξουσία τουλάχιστον έως το 2027, έχοντας ιστορικό αρκετά περιοριστικής δημοσιονομικής πολιτικής.
Δεδομένης αυτής της προοπτικής για την ανάπτυξη του ΑΕΠ, τις δαπάνες για τόκους και το πρωτογενές ισοζύγιο, ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ της Ελλάδας φαίνεται ότι θα μειωθεί αρκετά απότομα τα επόμενα χρόνια.
Το ΔΝΤ προβλέπει ότι θα μειωθεί στο 145% έως το 2028. Αλλά αν μη τι άλλο, η Capital Economics πιστεύει ότι θα μπορούσε να μειωθεί περαιτέρω. Με βάση τις προβλέψεις της για την αύξηση του ΑΕΠ, ο δείκτης χρέους θα «έπεφτε» λίγο κάτω από το 140% του ΑΕΠ έως το 2028, εάν η Ελλάδα παρουσιάσει πρωτογενή πλεονάσματα προϋπολογισμού της τάξης του 1,5% για τα επόμενα πέντε χρόνια, κάτι που φαίνεται αρκετά εύλογο σύμφωνα με το report.
Εάν η Ελλάδα ήταν σε θέση να έχει πλεόνασμα 2,5% ετησίως, ο δείκτης χρέους θα έπεφτε στο 135%. Ομολογουμένως, ένα διαρκές πλεόνασμα άνω του 2% μπορεί να ακούγεται απίθανο – ιδιαίτερα δεδομένου ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει σημαντικές δημογραφικές αντιξοότητες. Ωστόσο, είναι μικρότερο από το μέσο πρωτογενές πλεόνασμα κατά τα τέσσερα χρόνια πριν από την πανδημία.
Η Ελλάδα έχει μια ελεγχόμενη ιστορία όσον αφορά την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους και το χρέος της θα παραμείνει υψηλό ακόμη και στο σχετικά αισιόδοξο σενάριο της Capital Economics. Επιπλέον, η αριθμητική του χρέους θα γίνει σταδιακά λιγότερο ευνοϊκή καθώς το επίσημο χρέος αποσύρεται και δημιουργείται νέο χρέος στην αγορά.
Ωστόσο, αυτοί οι αντίθετοι άνεμοι είναι πιθανό να δημιουργηθούν πολύ αργά και, στο μεταξύ, οι προοπτικές θα συνεχίσουν να είναι σχετικά ευοίωνες, καταλήγει η Capital Economics.
