Σίγουρα θα έχετε ακούσει πως η τεχνητή νοημοσύνη, τα ρομπότ και γενικότερα οι μηχανές παίρνουν τις δουλειές των ανθρώπων. Αν και αυτός ο μύθος έχει καταρριφτεί εδώ και 200 περίπου χρόνια. Υπάρχουν ακόμη και στις μέρες μας αμφιβολίες. Θα κάνουμε ένα ταξίδι στο χρόνο να δούμε πως ο κόσμος διαχειριζόταν τέτοιες καταστάσεις και τις επιπτώσεις των μηχανών στην εργασία.

Σε μια εφημερίδα του 1945, η Έλινορ Ρούσβελτ έγραψε: «Έχουμε φτάσει σήμερα σε σημείο οι μηχανές που εξοικονομούν ανθρώπινη εργασία να είναι καλές, μόνο όταν ο εργαζόμενος δεν χάνει τη δουλειά του. Γιατί για παράδειγμα, θα πρέπει να μεταφέρονται μέσω σιδηροδρόμου τα εμπορεύματα από το Σικάγο στη Νέα Υόρκη, όταν θα μπορούσαμε να απασχολήσουμε απείρως περισσότερους ανθρώπους για να τα μεταφέρουν στις πλάτες τους;»

Ο Adam Smith στο έργο του ο πλούτος των εθνών το 1776 αναφέρει πως ένας τεχνίτης χωρίς την χρήση μηχανών μπορούσε να κατασκευάσει ένα καρφί την ημέρα και με την χρήση μηχανών 4.800. Χωρίς τις μηχανές αυτοί που κατηγορούσαν τις μηχανές δεν θα είχαν σπίτια.

Ένα άλλο περιστατικό που αναφέρει ο William Felkin στο History of the machine του 1867: Όταν πρωτοεμφανίστηκαν οι κλωστοϋφαντουργικές μηχανές, καταστράφηκαν από τους χειροτέχνες σε περισσότερες από 1.000 εξεγέρσεις. Όσοι κατασκεύαζαν αυτές τις μηχανές, κάηκαν τα σπίτια τους, απειλήθηκαν και τελικά τράπηκαν σε φυγή. Μόλις ο στρατός εξόρισε ή κρέμασε τους αρχηγούς των εξεγέρσεων τα αποτελέσματα είναι τα παρακάτω:

Την εποχή των εξεγέρσεων το 1760 δουλεύαν 7.900 άτομα στην παραγωγή του κλάδου. Το 1787 -είκοσι επτά χρόνια μετά την πρώτη εφεύρεση μια κοινοβουλευτική έρευνα έδειξε πως ο αριθμός των ανθρώπων που απασχολούνταν στην νηματοποίηση είχε αυξηθεί από 7.900 σε 320.000, μια αύξηση της τάξης του 4.400%. Όπως φαίνεται από το παραπάνω παράδειγμα όχι μόνο δεν έχασαν τις δουλειές οι άνθρωποι αλλά είχαμε και μια εξωπραγματική αύξηση στην ανάγκη για εργατικό δυναμικό.

Ένα άλλο μεγάλο πλεονέκτημα των μηχανών εκτός από το να δίνουν περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας είναι και η γενική αναβάθμιση που προσφέρουν στην παραγωγικότητα που έχει ως αποτέλεσμα την μειώσει των τιμών για όλους.

Από το 1700 έως την πρώτη βιομηχανική επανάσταση είχαμε αύξηση του βιοτικού επιπέδου 200% και από την πρώτη βιομηχανική επανάσταση έως σήμερα έχουμε αύξηση βιοτικού επίπεδο 600%. Ο πλουσιότερος άνθρωπος πριν από 100 χρόνια είχε προσβάσεις σε λιγότερα πράγματα από ότι έχουμε εμείς σήμερα. Σκεφτείτε ότι χωρίς την πρόοδο της παραγωγικής διαδικασίας μέσω των μηχανών ένα κινητό θα στοίχιζε στις μέρες μας 9.000€. Επίσης οι ανάγκες μας από το 1887 έως και σήμερα  είναι τόσο μεγάλες που χωρίς τις μηχανές δεν θα μπορούσαμε να τις καλύψουμε.

Το 1887 εκτιμά το γραφείο στατιστικής του Βερολίνου πως αν δεν υπήρχαν οι ατμομηχανές που ουσιαστικά ισοδυναμούσαν με την εργασία 1.000.000.000 ανθρώπων. Για να είχαμε εκείνο το βιοτικό επίπεδο θα χρειαζόμασταν τουλάχιστον τρεις φορές το εργατικό δυναμικό όλης της Γης.

Το 1910 στις ΗΠΑ απασχολούνταν στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας 140.000 άτομα. Ο τομέας αυτός αυτοματοποιήθηκε όσο κανένας άλλος. Το 1940 οι απασχολούμενοι στην αυτοκινητοβιομηχανία ήταν 450.000.

Από τα παραπάνω μπορούμε να συμπεράνουμε ότι χωρίς την χρήση μηχανών θα είχαμε λιγότερες και χειρότερες θέσεις εργασίας αλλά το βασικότερο, χωρίς την χρήση μηχανών δεν θα μπορούσαμε να αγοράσουμε ούτε τα βασικά αγαθά. Αυτό που κάνουν οι μηχανές είναι να αυξήσουν την παραγωγή, την ανάγκη για νέες και βελτιωμένες θέσεις εργασίας με καλύτερες αποδοχές και το βιοτικό επίπεδο.