1^ον, ο κόσμος των μυστικών υπηρεσιών δεν είναι όμορφος, ούτε αγγελικά πλασμένος.

2^ον , η ύπαρξη και η λειτουργία των μυστικών υπηρεσιών είναι απαραίτητη για κάθε κράτος με στοιχειώδη υπόσταση.

3^ον , είναι αναμενόμενο οι μυστικές υπηρεσίες  να χρησιμοποιούν τις δυνατότητες που τους προσφέρει η τεχνολογία για να είναι αποτελεσματικές,

4^ον,  στις δημοκρατίες οι μυστικές υπηρεσίες πρέπει να συνδυάζουν την αποτελεσματικότητα με τον σεβασμό στις επιταγές του Συντάγματος και στα δικαιώματα των πολιτών αφενός να είναι αποτελεσματικές και αφετέρου να λειτουργούν με σεβασμό στα δικαιώματα των πολιτών,

5^ον,  η λειτουργία των μυστικών υπηρεσιών αφενός πρέπει να είναι υπό τον έλεγχο της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας, όχι όμως  και να χρησιμοποιούνται από αυτήν για την διαιώνισή της στην εξουσία,  αφετέρου πρέπει να μην εμπλέκονται στις εσωτερικές κομματικές διαμάχες,

6^ον, οι μυστικές υπηρεσίες λέγονται μυστικές γιατί πρέπει να δρουν μυστικά, καλόν όμως είναι να αποτελούνται από δύο σκέλη, εκείνο της καταπολέμησης της εγκληματικότητας και της διαφθοράς και το άλλο της προστασίας της χώρας από εξωτερικούς εχθρούς και υπονομευτές του πολιτεύματος.

Τούτων των θεωρητικών λεχθέντων, πάμε τώρα σε μία γενική παρατήρηση περί την ΕΥΠ. Η άποψή μου είναι ότι ελάχιστα από τα παραπάνω αποτελούν χαρακτηριστικά της λειτουργίας της, ούτε θα μπορούσαν να είναι αφού πρόκειται για δημόσια υπηρεσία ( προς Θεού, μη νομισθεί ότι θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε διαφορετικό πέρα από δημόσια), που λειτουργεί στο πλαίσιο του ελληνικού δημοσιοϋπαλληλικού και πολιτικού περιβάλλοντος, κατ΄ εικόνα και ομοίωση της ελληνικής κοινωνίας. Δηλαδή με μπόλικη ανικανότητα, περίσσεια αυθαιρεσία, δίχως στοιχειώδη πειθαρχία και μυστικότητα, χωρίς σεβασμό στους θεσμούς και με άφθονη γελοιότητα. Αλλά και με μία διπλή επισήμανση για τους απανταχού «δικαιωματιστές» που σήμερα  κατακλύζουν τον δημόσιο λόγο: κανείς και ιδιαίτερα εκείνοι που ασχολούνται με τα κοινά ή έχουν τοποθετηθεί σε ευαίσθητες θέσεις, δεν εξαιρείται από πιθανότητα παρακολούθησης (καλύτερα μάλιστα να προσέχουν τι κάνουν και τι λένε, αν βρίσκονται σε ευαίσθητες θέσεις),  εφόσον αντικειμενικά κριθεί ότι συντρέχουν λόγοι για κάτι τέτοιο και παράλληλα είναι δεδομένο ότι στην Ελλάδα σήμερα δεν υπάρχει πρόβλημα περιορισμού δικαιωμάτων δόξα τω Θεώ, αντίθετα υπάρχει πολύ μεγάλο πρόβλημα ασυδοσίας!

Από εκεί και πέρα, η υπόθεση των υποκλοπών, η ευαισθησία – δήθεν  ή πραγματική – που έχει προκαλέσει και η κομματική αντιπαράθεση που βρίσκεται στο απόγειό της αυτές τις μέρες στη Βουλή, περιλαμβάνει πολλά στοιχεία της αθάνατης ελληνικής γελοιοκρατίας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυβέρνηση τα έκανε μούσκεμα οριζόντια και κάθετα με την ΕΥΠ και ακόμη περισσότερο με τη διαχείριση της υπόθεσης / σκανδάλου. Δεν υπάρχει όμως και αμφιβολία ότι η αντιπολίτευση και κυρίως ο Σύριζα αντιμετώπισε το θέμα εντελώς κακόπιστα, παραβιάζοντας με διάφορους τρόπους ήθη, νόμους, διατάξεις και με αποκλειστικό γνώμονα το κομματικό όφελος. Άλλωστε, δεν είναι αναμάρτητος, κάθε άλλο.

Τέλος, από την πλευρά του, ο πρόεδρος της ρυθμιστικής αρχής (ΑΔΑΕ) κατάφερε με τους χειρισμούς του, να εμπλακεί στην κομματική διαμάχη, κάτι που έπρεπε επιμελώς να αποφύγει. Επομένως και για να μη μακρηγορούμε, δικαιούμαι να καταλήξω στο εξής συμπέρασμα, σχετικά με τι συζήτηση που διεξάγεται στη Βουλή, ύστερα από την πρόταση μομφής που κατέθεσαν ο Τσίπρας και οι βουλευτές του:

Α) Ο Τσίπρας δεν είχε τίποτα να χάσει, αφού η κυβέρνηση βρίσκεται στο τέλος της θητείας της και δεν υφίσταται θέμα αδυναμίας να καταθέσει νέα πρόταση μομφής πριν περάσει ένα εξάμηνο. Ούτε περιμένει λογικά διαρροές από τη Ν.Δ, στην ονομαστική ψηφοφορία τα βράδυ της Παρασκευής (με κάποια επιφύλαξη αυτό και θα το εξηγήσω παρακάτω). Το έκανε για πατρονάρει / καπελώσει τον Ανδρουλάκη εκμεταλλευόμενος την απουσία του τελευταίου από τη Βουλή (μετρήστε πόσες φορές αναφέρθηκε στον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ ως … προστάτης του κατά την ομιλία της κατάθεσης της πρότασης μομφής), για να ανταποκριθεί στις ανάγκες δημιουργίας ακραίας πόλωσης εν όψει εκλογών και να εδραιώσει την κυριαρχία του στο χώρο της αντιπολίτευσης τώρα και μετά τις εκλογές.

Β) Είναι αναμενόμενο ότι η αντιπαράθεση Μητσοτάκη – Τσίπρα στο τέλος της συζήτησης θα είναι έντονα προσωπική, απολύτως ακραία και δεν θα περιοριστεί στις υποκλοπές, αλλά θα απλωθεί σε όλο το μέτωπο των κομματικών συγκρούσεων. Θα ακουστούν σκληρές κουβέντες, αλλά το ιντριγκαδόρικο κομμάτι βρίσκεται αλλού. Με δεδομένη την μέχρι τώρα στάση τους που συντηρούσε την διατήρηση της υπόθεσης των υποκλοπών στην επικαιρότητα, θα βρίσκονται άραγε στην ονομαστική ψηφοφορία οι Καραμανλής και Σαμαράς και τι θα ψηφίσουν; Πρόκειται για την επιφύλαξη που διατύπωσα παραπάνω και δεν μπορώ να φανταστώ τι θα γίνει αν δεν είναι παρόντες…( Ο Σαμαράς πάντως δήλωσε ασθενής πριν μερικές μέρες).

Γ) Η λειτουργία της ΕΥΠ δεν θα ωφεληθεί στο ελάχιστο από τη συζήτηση. Άλλο μυστικές υπηρεσίες, άλλο ΕΥΠ.

Αυτά τα λίγα για να μη λέει κανείς ότι η στήλη δεν προσπαθεί να παρακολουθεί την επικαιρότητα.