Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα θα ανέλθει στο 19,9% το 2020, ενώ πιο απαισιόδοξες είναι οι προβλέψεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που εκτιμά ότι η ανεργία θα φθάσει στο 22% το 2020, για να μειωθεί σε 19% το 2021. Παρά δε το γεγονός ότι τα μέτρα της κυβέρνησης έχουν συγκρατήσει τις απολύσεις, είναι δραματική η μείωση των νέων θέσεων εργασίας. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με στοιχεία του συστήματος ΕΡΓΑΝΗ, το ισοζύγιο των ροών μισθωτής απασχόλησης στο διάστημα Ιανουαρίου – Σεπτεμβρίου 2020 διαμορφώθηκε στις 154.176 νέες θέσεις εργασίας, έναντι 287.537 την αντίστοιχη περίοδο του 2019.
Σήμερα, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που παρέχουν πάνω από 8 στις 10 θέσεις εργασίας στη χώρα, δίνουν για μια ακόμη φορά αγώνα επιβίωσης, ενώ πολλές από αυτές κινδυνεύουν να μην τα καταφέρουν. Είναι απαραίτητο, λοιπόν, να εξαντλήσει η Πολιτεία κάθε περιθώριο στήριξής τους, ώστε να αποτραπεί ένα κύμα λουκέτων, που θα οδηγήσει χιλιάδες ανθρώπους στην ανεργία και στη φτωχοποίηση. Θα πρέπει να διατηρηθούν και να διευρυνθούν τα μέτρα που βρίσκονται ήδη σε ισχύ, όπως η αναστολή εργασίας, το πρόγραμμα επιδότησης ασφαλιστικών εισφορών κ.ά. Είναι, επίσης, επιβεβλημένη η ουσιαστική στήριξη των ανέργων και των οικογενειών τους, μέχρι να μπορέσουν να επανενταχθούν στην αγορά εργασίας.
Παράλληλα με τη συγκράτηση της ανεργίας στην παρούσα φάση, είναι απαραίτητο να διασφαλιστούν όροι για ταχύτερη και διατηρήσιμη αύξηση της απασχόλησης μετά την πανδημία. Στο πλαίσιο αυτό, θα χρειαστούν αποτελεσματικές πολιτικές οι οποίες θα ενθαρρύνουν τη δημιουργία νέων, βιώσιμων θέσεων εργασίας, αλλά και θα επενδύουν στην καλλιέργεια δεξιοτήτων οι οποίες ανταποκρίνονται στο νέο αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας και στις ανάγκες της αγοράς.
Τα Επιμελητήρια έχουν ήδη καταθέσει μια σειρά από προτάσεις, οι οποίες υπηρετούν αυτό το στόχο. Σε αυτές περιλαμβάνονται, η λειτουργία μόνιμου συστήματος διάγνωσης αναγκών της αγοράς σε δεξιότητες και ειδικότητες, μόνιμο σύστημα σχεδιασμού και αξιολόγησης ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης με τη συμμετοχή παραγωγικών και κοινωνικών φορέων, αναβάθμιση του θεσμικού πλαισίου για τη Μαθητεία, απλοποίηση και κωδικοποίηση της εργατικής νομοθεσίας, εφαρμογή του Λευκού Μητρώου για την επιβράβευση των συνεπών επιχειρήσεων, νέα προγράμματα και δομές κατάρτισης εργαζομένων και ανέργων, καθώς και μέτρα για την πληρέστερη ένταξη των γυναικών στην εργασία και για την εναρμόνιση της οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής.
Μετά από μια δεκαετία οικονομικής κρίσης, η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να αντιμετωπίσει ένα νέο κύμα αύξησης της ανεργίας. Η προστασία και η ενίσχυση της απασχόλησης, απέναντι στο σοκ που προκαλεί η πανδημία, είναι μια μάχη που πρέπει να κερδίσουμε, επιστρατεύοντας το σύνολο των πόρων, των εργαλείων, της εμπειρίας που διαθέτουμε.
