Η ιδιωτικοποίηση των λιμανιών ήταν μία από τις βασικές πολιτικές της κυβέρνησης του προηγούμενου προέδρου Ζαΐρ Μπολσονάρο, μαζί με την απορρύθμιση της υπηρεσίας θαλάσσιων ενδομεταφορών μέσω του προγράμματος BR do Mar.

Ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος Λούλα ντα Σίλβα, ο οποίος είχε δημιουργήσει μια Ειδική Γραμματεία για τα λιμάνια κατά την προηγούμενη διακυβέρνησή του και η οποία υπαγόταν απευθείας στην Προεδρία, αναδιοργάνωσε τη διοικητική δομή και δημιούργησε το Υπουργείο Λιμένων και Αερολιμένων με επικεφαλής τον Márcio França από το Σάο Πάολο .

Ο επικεφαλής Márcio França επεσήμανε κατά την ανάληψη των καθηκόντων μας ότι "έχουμε μια πολύ μεγάλη πρόκληση να φροντίσουμε τα 35 δημόσια λιμάνια μεγάλης στρατηγικής σημασίας και τους 220 ιδιωτικούς τερματικούς σταθμούς, τους 43 σταθμούς μεταφόρτωσης και τους άλλους 342 τερματικούς σταθμούς που είναι εγγεγραμμένοι στο Antaq".

«Το λιμάνι του Σάντος στο Σάο Πάολο είναι υπεύθυνο μόνο για το 30% του εξωτερικού εμπορίου», είπε, αφού ανακοίνωσε ότι το πρώτο λιμάνι της Βραζιλίας θα μετονομαστεί σε Λιμάνι του Σάντος Πελέ, προς τιμή του Βραζιλιάνου αστέρα του ποδοσφαίρου που πέθανε λίγες εβδομάδες πριν.

Η ιδιωτικοποίηση του λιμενικού ελέγχου ήταν το στοίχημα της απερχόμενης κυβέρνησης για την επιτάχυνση του εκσυγχρονισμού, ειδικά της χερσαίας υποδομής που συνδέει τις αποβάθρες.

Αλλά ο Φράντσα προέβλεψε ότι θα αναστείλει τη διαδικασία, αλλά όχι την ιδιωτικοποίηση συγκεκριμένων περιοχών, σύμφωνα με τις πολιτικές πεποιθήσεις και τα ιδανικά ενός μεγάλου κράτους που προωθούνται από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Ο εκλεγμένος κυβερνήτης του Σάο Πάολο, Tarcisio de Freitas, απάντησε ότι θα υπερασπιστεί την ιδιωτικοποίηση.

Το αρχικό έργο ήταν δομημένο για να παρέχει $1. 2 δισεκατομμύρια σε νέες επενδύσεις, εκ των οποίων 406 εκατομμύρια δολάρια θα είχαν διατεθεί σε λιμενική υποδομή και 813 εκατομμύρια δολάρια για την κατασκευή μιας βυθισμένης σήραγγας για τη σύνδεση των πόλεων Santos και Guarujá.