Από την άλλη, η συγκεκριμένη εικόνα συμπληρώνεται από την ακόλουθη εξέλιξη, που δεν αφορά μόνο στο ΠΑΣΟΚ:

Tα δυο μεγάλα κόμματα, σύμφωνα με όσα γράφονται, «τράβηξαν» το μερίδιο που αντιστοιχούσε γι' αυτά από τον κρατικό προϋπολογισμό των επόμενων χρόνων. Τέτοιας μορφής καταστάσεις εύλογα εγείρουν ερωτήματα περί της χρηστής διαχείρισης των πόρων του κράτους που κατευθύνονται στα κόμματα.
Ως προς τον «φάκελο ΠΑΣΟΚ» ειδικότερα, έξι (ούτε μια ούτε δυο, απλά έξι!!!) μεγάλες διεθνείς ελεγκτικές εταιρίες, (μεταξύ των οποίων τα μεγαθήρια: Grand Thorton, Ernst & Young, KPMG, Deloitte & Touch), διερευνώντας τα οικονομικά του κόμματος κατά την προς εξέταση περίοδο, διαπίστωσαν, σύμφωνα με τα όσα γράφονται, το ανωτέρω έλλειμμα.
Στο σύνολο των όσων δημοσιοποιούνται, διάφορα ευτράπελα ακούγονται, όπως τα περί λογιστικής απώλειας (μη καταγραφής δηλαδή κατά τα προβλεπόμενα) των εισφορών για τις εσωκομματικές εκλογές του 2004. Επίσης γράφεται, ότι υπάρχουν τιμολόγια που εμφανίζουν τον Γ. Παπανδρέου να ζούσε μεγαλόπρεπη ζωή κατά την επίμαχη περίοδο. Τέλος, ακούγεται ότι δεν υφίστανται παραστατικά για κάποιες δαπάνες ή ότι υπάρχουν υπογραφές σε παραστατικά από άτομα μη αρμόδια γι' αυτό. Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ χαρακτήρισε τα πάντα ως «απαράδεκτες, άθλιες και ανήθικες διαρροές, που στηρίζονται σε ψεύδη». 
Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί ότι ο Γ. Παπανδρέου παρέλαβε έλλειμμα της τάξης των 12 εκ. ευρώ από τον προκάτοχό του τον κο Σημίτη και το παρέδωσε στα 100 περίπου εκατ. ευρώ έως το 2011, κατά τα όσα ανακοινώνονται ή διαρρέουν.
To πόρισμα των «έξι», που θα ανακοινωθεί στο προσεχές μέλλον, θα επιβεβαιώσει το ακριβές ύψος του.
Υπάρχει αρμόδια επιτροπή της Βουλής, που ασχολείται με τον έλεγχο των οικονομικών των κομμάτων και ειδικότερα με τη νομιμότητα των δαπανών τους. Εύλογα δεν παρεμβαίνει σε θέματα σκοπιμότητας. Σύμφωνα με τον Ρ. Σπυρόπουλο, Διοικητή του ΙΚΑ, και πρώην υπευθύνου των οικονομικών του ΠΑΣΟΚ, εκ του αποτελέσματος κρίνεται ότι όλα έχουν γίνει όπως έπρεπε. Αν όμως υπάρχουν δαπάνες χωρίς παραστατικά, τότε, όπως είναι φυσικό, τίθεται θέμα αξιοπιστίας ως προς το έργο που προσφέρει η εν λόγω επιτροπή.
Δύσκολα θα αμφισβητηθεί η νομιμότητα για τις δαπάνες που έλαβαν χώρα κατά το 2004-11, αν όλες τους συνοδεύονται από παραστατικά και από τις σχετικές αποφάσεις των οργάνων του κόμματος. Η σκοπιμότητα όμως είναι αυτή, που θα δώσει τις προσήκουσες απαντήσεις, σκιαγραφώντας το διαχειριστικό ταλέντο της ομάδας Παπανδρέου. Το πιο ενδιαφέρον βέβαια είναι το ακόλουθο: Από πού θα καλυφθεί το όποιο έλλειμμα!
Η όλη υπόθεση, θεωρείται ότι μπορεί να αποτελεί πολιτική βεντέτα των δυο μεγάλων ανδρών του κόμματος, του κου Παπανδρέου και του κου Βενιζέλου. Παρά τα όσα πιθανολογούνται, εκείνο που σημειώνεται είναι το εξής: Και οι δύο, δεν δημιουργούν την αίσθηση ότι φημίζονται για το διαχειριστικό τους οίστρο.
Ο τρόπος διαχείρισης των κονδυλίων του ΠΑΣΟΚ, με τα όσα διαρρέουν, κατά την περίοδο 2004-11, τα απλήρωτα στελέχη του κόμματος και τόσα άλλα, δεν εμπνέουν πολύ εμπιστοσύνη για τον τρόπο που διαχειρίστηκε η ομάδα Παπανδρέου τα οικονομικά του κόμματος.
Θα άξιζε όμως κάποια εποχή να δούμε και το διαχειριστικό ταλέντο του νυν πρόεδρου του ΠΑΣΟΚ στα Υπουργεία όπου πέρασε. Ένα ιδιαίτερα πλούσιο Υπουργείο ήταν αυτό του Πολιτισμού, που διέθετε, εκτός των άλλων, και ένα σημαντικό σύνολο κονδυλίων δαπανών, εκτός προϋπολογισμού (των ειδικών λογαριασμών). Θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε λοιπόν, κατά την περίοδο της παραμονής του εκεί, πού κατευθύνθηκαν αυτά τα κονδύλια, σε ποιες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις κ.ά.
Δεν αμφισβητείται πάλι η νομιμότητα των σχετικών με αυτά τα κονδύλια πράξεων, αλλά οι σκοπιμότητες που κλήθηκαν να εξυπηρετήσουν, το πώς διατέθηκαν, πού κατευθύνθηκαν και τι τελικά εξυπηρέτησαν, όμοια ερωτήματα λοιπόν, με αυτά που αφορούν στο επίμαχο διαχειριστικό έλλειμμα της περιόδου Γ. Παπανδρέου.
Τέλος, άλλο παράδειγμα που σκιαγραφεί τα όρια της νομιμότητας και σκοπιμότητας των κρατικών δαπανών, δίνεται από μια αποστολή υπηρεσιακού χαρακτήρα του πρώην υπουργού Τουριστικής Ανάπτυξης, επί Ν.Δ. του κου Μαρκόπουλου. Ο εν λόγω υπουργός μετέβη στις Βρυξέλλες για να πάρει μέρος σε Συμβούλιο Υπουργών, με επίκεντρο συζήτησης θέματα ανάπτυξης. Κατά τη μετάβασή του έκρινε σκόπιμο να συνοδεύεται από ένα λεφούσι εννέα(!!!) στελεχών του υπουργείου του.
Για τη μετακίνηση τους χρησιμοποιήθηκαν τρεις ενοικιαζόμενες μερσεντές, άσχετα αν η Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία διαθέτει ένα όχημα για τον υπουργό και ένα πολυμορφικό αμάξι για την όποια συνοδεία. Τότε, τον Απρίλιο του 2009, ο εν λόγω υπουργός, έχοντας ως ομάδα στήριξης όλο αυτόν τον συρφετό που τον συνόδευε, έκανε την ακόλουθη βαρυσήμαντη ανακοίνωση: «Ανοίγουμε το Μουσείο της Ακρόπολης και σας προσκαλούμε»!
Αν και όλες οι δαπάνες του ταξιδιού αυτού φαίνονταν καθ' όλα νόμιμες, δύσκολα κρίνονται ως απαραίτητες. Εφόσον χρειάζεται λοιπόν ένας Υπουργός που ασχολείται με θέματα τουρισμού μια πολυπληθή συνοδεία για να πάρει μέρος σε ένα Συμβούλιο ρουτίνας, τότε όταν συζητείται ο προϋπολογισμός της ΕΕ πόσους θα έπρεπε να μεταφέρει;
Θα ήταν άραγε τόσο ανοιχτοχέρηδες οι όποιοι υπουργοί και αρχηγοί κόμματος αν τα χρήματα που ξοδεύουν έβγαιναν από τη δική τους τσέπη και όχι από την τσέπη του κράτους;