Η αλαζονεία του ισχυρού είναι ανέκαθεν προσβλητική και αντιπαθής, και οι πρόσφατες δηλώσεις των δύο Γερμανών εξουσιαστών, ο πρώτος ντεφάκτο κυρίαρχος της οικονομίας της Ευρωζώνης, και ο δεύτερος, επίσης ντεφάκτο, κυρίαρχος επί των χρηματοπιστωτικών προβλημάτων των κρατών της , μοιράζουν υβριστικές δήθεν συμβουλές στον ελληνικό λαό, παριστάνοντας εαυτούς σαν ευεργέτες της μικρής, προβληματικής, δυσλειτουργικής, αδύναμης και εν κατακλείδι κατεστραμμένης Ελλάδας.
Αρκετά πιά. Ας συνεχίσουν, εφόσον ακόμα μπορούν, την καταστροφική και εκμεταλλευτική τους πολιτική εναντίον της Ελλάδας, αλλά, πρός θεού, να κλείσουν τα στόματά τους όσον αφορά την έξαρση και έπαρση που αισθάνονται για το επάρατοέργο τους.
Ο κύριος Σόιμπλε χαριέστατα κοροϊδεύει τον Τσίπρα για τις μικροκομματικές του επιλογές στην διαχείριση των καταστροφικών, άκρως εκμεταλλευτικών, και βασικά εγκληματικών μνημονικών απαιτήσεων που συνεχίζει να επιβάλλει, μόνος του, ο Γερμανός βεζύρης, και χωρίς να χρειάζεται ούτε την υποστήριξη ούτε και την συμφωνια των περισσότερων άλλων ευρωζωνικών κρατών.
Μα τι άλλο είναι η πολιτική του κυρίου Σόιμπλε παρά άκρως εθνικιστικάεκμεταλλευτική εναντίον της Ελλάδας και όλων των άλλων κρατών, αλλά και απύθμενα μκροκομματική, όσον αφορά την διατήρηση της κυβέρνησης στην οποία υπηρετεί στην εξουσία για άλλα πέντε χρόνια.
Εδώ και ένα χρόνο ουδεμία απόφαση δεν μπορεί να παρθεί στην Ευρωζώνη και στην Ευρώπη, διότι η Γερμανία έχει τις πενταετείς της εκλογές τον Σεπτέμβρη και η κυρία Μέρκελ θέλει να επανεκλεγεί.
Ειδικά όσον αφορά την εγκληματική “διάσωση” της Ελλάδας, με μόνο λίγα διαλείμματα, η ελληνική κρίση συνεχώς πρέπει να περιμένει τις γερμανικές εκλογές, και μετά τις ευρωπαϊκές, και μετά τις βρετανικές και τις γαλλικές και ούτω καθεξής, επί οκτώ ολόκληρα χρόνια.
Λοιπόν, να μή τολμάει να κατηγορεί κανένα ο κ. Σόιμπλε για μικροκομματικές πολιτικές διότι η αφεντικά του είναι ο μικροκομματικότατος των Ευρωπαίων πολιτικών.
Και όσο για ψέμματα προς τους ψηφοφόρους του, οι ίδιοι οι κυβερνητικοί του συνάδελφοι, και από την δεξιά και από την αριστερή πλευρά της κυβέρνησης Μέρκελ τον κατηγορούν συνεχώς για τα ψέμματα που λέει στους Γερμανούς ψηφοφόρους γύρω από την “διάσωση” της Ελλάδας, από τον Γκάμπριελ έως τον δεξιότερο βουλευτή του κόμματος της Μέρκελ.
Δεν κοιμούνται μόνο οι Έλληνες με τα ψέμματα των πολιτικών τους, κοιμούνται άλλο τόσο, και πολύ πιο βαθιά, και οι Γερμανοί ψηφοφόροι, με τα ψέμματα των δικών τους κυβερνήσεων, βλέπε της μιας και μόνης κυβέρνησης Μέρκελ που οι πιο πολλοί τους μονο θυμούνται. Και οι Γερμανοί κοιμούνται βαθύτερα από τους Έλληνες, διότι, ακόμα, ευημερούν. Αλλά θα έρθει και αυτών η ημέρα τους, όπως ήρθε και των Ελλήνων.
Οσο για τον κύριο Ρέγκλιγκ, τον αρχηγό του ESM, τολμάει να κατηγορεί τον Βαρουφάκη, την μόνη φωνή αλήθειας της τελευταίας διετίας στην Ευρώπη, ότι κόστισε στην Ελλάδα 100 δις παραπάνω χρέος με την αποτυχημένη προσπάθεια της οποίας ηγήθηκε σαν υπουργός οικονομικών της πρώτης κυβέρνησης του αλλοπρόσαλλου Τσίπρα.
Τα εκατό δις επιπλέον κόστος που έβγαλε ο κύριος Ρέγκλιγκ, σαν λογαριασμό, στην συνέντευξη που έδωσε, πού αλλού, στο συγκρότημα Αλαφούζου, τα υπολόγησε από ένα υπολογισμό του Στουρνάρα, σαν πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδας, του οποίου ο υπολογισμός στα 70 περίπου δις, εάν θυμάμαι καλά, είχε δηλώσει ότι την είχε υπολογίσει από ένα υπολογισμό που είχε κάνει το ΔΝΤ νωρίτερα, γύρω από το χρηματικό κόστος της “επαρατης”, όσο και αναποτελεσματικότατης διαπραγμάτευσης Βαρουφάκη. Δηλαδή, τρέχα γύρευε! Εάν είχατε παίξει σαν παιδιά το παιχνίδι με το τηλέφωνο, ξέρετε τι εννοώ. Ο καθένας που ακούει την πρωταρχική πληροφορία, την διαστρεβλώνει κατά το δέον που αυτός ορίζει, και πάει λέγοντας.
Μόνο και μόνο το γεγονός ότι οι αισχρότατοι αυτοί δανειστές, συνεχίζουν να νοιώθουν ότι πρέπει να δυσφημούν, δύο ολόκληρα χρόνια αργότερα, την διαπραγματευση ενός εξαμηνίτη κυβερνητικού υπαλλήλου, όπως κατέληξε στην ιστορία ο Βαρουφάκης,σημαίνει τρία και μόνο πράγματα.
Πρώτον, ότι οι Γερμανοί δανειστές φοβούνται ακόμη ότι η χρηματοπιστωτική ατομική βόμβα μπορεί να σκάσει στο μέλλον, με επίκεντρο την Ελλάδα, όπως πολλοί διεθνείς αναλυτές ακόμα προεξοφλούν για το μεσοπρόθεσμο η μακροπρόθεσμο μέλλον.
Δεύτερο, φοβούνται πολύ οι δανειστές το σκάσιμο της χρηματοπιστωτικής βόμβας, διότι έχουν ακριβώς πλήρη επίγνωση της απόλυτα και συντριπτικά μη βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, (το οποίο παρεπιπτώντως, παραμένει μη βιώσιμο, διότι ακριβώς το μισό του χρέους ανήκει στις πλάτες της υπόλοιπης Ευρώπης).
Και τρίτον, οι Γερμανοί, σαν τον Σόιμπλε, και οι γερμανοευρωπαίοι σαν τον Ρέγκλιγκ, είναι έτοιμοι για τον επόμενο ηγέτη της Ελλάδας, τον Κυριακούλη, για να τουεξαλείψουν και αυτουνού όλες τις προεκλογικές παραισθήσεις που συνεχίζει να εκτοξεύει παρακαλώντας για εκλογές.
Και ακόμα κάτι για τον κύριο. Ρέγκλιγκ, και τις κατηγορίες που εκτοξεύει εναντίον του Βαρουφάκη. Εάν το εξάμηνο του Βαρουφάκη, ενός αβγαλτου βραχυπρόθεσμου πολιτικού ήταν καταστροφική, τότε πως αξιολογεί ο κ. Ρεγλιγκ τις οικονομικές και πολιτικές επιλογές του ίδιου, του κ. Σόιμπλε, του ΔΝΤ και όλης της γερμανοκρατούμενης ευρωζωνικής ηγεσίας για την “διάσωση” της Ελλάδας, η οποία μετά από οκτώ χρόνια “διάσωσης” χρωστάει πιο πολλά από ότι πρίν οκτώ χρόνια, παρόλο που δανείστηκε και αποπλήρωσε τόκους και χρέη 250 δις.
Πώς ξεκινάει μια χώρα το 2010, με 300 δις δημόσιο χρέος, και το 2017, αφού αποπλήρωσε 250 δις με δανεικά, χρωστάει τώρα 330 δις, και ο λαός της χρωστάει ιδιωτικά άλλα 200 δις στο κράτος , την στιγμή που το ιδιωτικό του χρέος ήταν κάτω από 100 δις το 2010.
Τί διάσωση είναι αυτή κυριε Ρέγκλιγκ και κύριε Σόιμπλε;;; Και τολμάτε από πάνω και χαριεντίζεστε εις βάρος του ελληνικού έθνους!!
Αρκετά!!! Γιατί η “διάσωση” της Ελλάδας θα πρέπει ιστορικά να αποτελέσει το κατεξοχήν ιστορικό παράδειγμά τοκογλυφικής καταστροφής μιας χώρας.