Ανεξαρτήτως του τι λένε οι διοργανωτές και η αστυνομία (κυβέρνηση) σχετικά με τον αριθμό των συγκεντρωμένων στο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία, η αλήθεια είναι οτι ήταν πολλοί άνθρωποι. Πάρα πολλοί. Δεν έχει σημασία ο αριθμός, σημασία έχει οτι το πλήθος ήταν μεγάλο. Αυτό το πλήθος λοιπόν πέρασε ένα μήνυμα αντίδρασης στην κυβέρνηση, ίσως και πολλά μηνύματα. Καταρχήν δήλωσε οτι η γειτονική χώρα δεν πρέπει να λέγεται Μακεδονία. Δήλωσε επίσης οτι δεν εμπιστεύεται την κυβένρηση για αυτή τη διαπραγμάτευση. Πολλοί δήλωσαν οτι είναι γενικά δυσαρεστημένοι. Ήταν μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας με αφορμή το ζήτημα του ονόματος των Σκοπίων αλλά η διαμαρτυρία αφορούσε τα πάντα.
Τέλειωσε λοιπόν με αναμφισβήτητη επιτυχία αυτό το συλλαλητήριο και έμεινε η απορία:
Τι θα κάνουμε τώρα;
Η κυβέρνηση υποβαθμίζει το μέγεθος της συγκέντρωσης και ισχυρίζεται οτι τελικά ο λαός δεν διαφωνεί με τις διαπραγματεύσεις της. Το λέει αυτό, αλλά δεν το εννοεί, διότι αφελείς δεν είναι, γνωρίζουν πολύ καλά τι έγινε και το μήνυμα το πήραν ακόμη και αν παριστάνουν οτι δεν το πήραν. Θα υποχωρήσουν όμως; Ή θα επιμείνουν; Και κυρίως: Γιατί;
Το ζητούμενο σήμερα, πέρα από το παιχνίδι των εντυπώσεων που παίζουν τα κόμματα, είναι να ενημερωθεί ο λαός σχετικά με το ζήτημα και με το τι ακριβώς αφορούν αυτές οι διαπραγματεύσεις.
Ουδείς γνωρίζει τι διαπραγματεύεται ο Κοτζιάς και η κυβέρνηση. Ουδείς γνωρίζει γιατί ο Κοτζιάς και η κυβέρνηση θέλουν να κλείσουν τώρα το ζήτημα με τα Σκόπια.
Υποθέτουμε όλοι, αλλά δεν γνωρίζουμε.
Ξέρουμε οτι μας πιέζουν οι Αμερικάνοι, υποθέτουμε οτι μας πιέζουν και οι Ευρωπαίοι, ακούμε οτι μας πιέζουν και οι Κινέζοι. Δεν το ξέρουμε όμως επισήμως, όπως και δεν ξέρουμε, αν μας πιέζουν γιατί μας πιέζουν.
Ας μας πεί ο κ. Κοτζιάς λοιπόν αν πιέζεται και με ποιό τρόπο πιέζεται.
Από την άλλη ας μας εξηγήσει ο κ. Μητσοτάκης γιατί δεν συμφωνεί με τις διαπραγματεύσεις αυτές.
Απ’ ότι καταλαβαίνουμε, ο Μητσοτάκης έχει δίκιο οτι ποτέ δεν ενημερώθηκε για αυτές τις διαπραγματεύσεις. Και κακώς του ζητάει η κυβέρνηση υποστήριξη αφού τον άφησε χωρίς πληροφόρηση, αφού δεν ζήτησε από την αρχή τη στήριξη της αντιπολίτευσης στο ζήτημα.
Αυτός όμως ο λόγος, δεν είναι επαρκής λόγος αντίδρασης, αν ο Μητσοτάκης θεωρεί οτι το κλείσιμο του ζητήματος είναι για το συμφέρον της χώρας.
Διότι όλοι αυτοί, κυβέρνηση και αντιπολίτευση πρέπει κάποια στιγμή να σκεφτούν και το συμφέρον της χώρας, το οποίο αποκλείεται να είναι το ίδιο αν κλείσει ή αν δεν κλείσει το ζήτημα. Ή μας συμφέρει να κλείσει τώρα, ή δεν μας συμφέρει. Συνεπώς ας μας εξηγήσουν όλοι αυτοί τι μας συμφέρει και για ποιό λόγο κρατούν τη θέση που κρατούν στο ζήτημα.
Ο λαός μπορεί να κατεβαίνει σε συλλαλητήρια χωρίς να γνωρίζει γιατί, μπορεί να ψηφίζει σε δημοψηφίσματα χωρίς να ξέρει τι ψηφίζει, αλλά κάποια στιγμή πρέπει επί της ουσίας να ενημερωθεί. Να μάθει τι θα μας συμβεί αν κλείσει το ζήτημα του ονόματος, τι θα κερδίσουμε και τι θα χάσουμε, να μάθει τι θα συμβεί αν δεν κλείσει το ζήτημα του ονόματος, τι θα κερδίσουμε και τι θα χάσουμε.
Αυτό οφείλουν να μας τα εξηγήσουν και ο Τσίπρας και ο Μητσοτάκης.
Αν περιοριστούμε στο αφελές, στο συναισθηματικό, στο συνθηματικό, αν ακούσουμε αυτά που ελέχθησαν στις χθεσινές ομιλίες, μπορούμε να συμπεράνουμε οτι Τσίπρας, Κοτζιάς και κυβέρνηση είναι προδότες. Πουλάνε την πατρίδα.
Φυσικά και δεν είναι έτσι.
Το ζήτημα είναι γιατί θέλουν αυτοί να κλείσουν το ζήτημα και γιατί δεν θέλουν οι άλλοι.
Κάποιος πρέπει να απαντήσει επί της ουσίας με τα υπέρ και τα κατά, τα οφέλη και τις ζημίες και ο λαός να γνωρίζει για να κρίνει.
Ας ξεκινήσουν λοιπόν να εξηγούν. Και οι μεν και οι δε.