Όταν ήμουνα μικρός, 10--13 χρονών, απολάμβανα τις σχολικές εκδρομές, με πούλμαν σε κοντινές διαδρομές βέβαια, για 3-4 πολύ συγκεκριμένους λόγους. Ο πρώτος ήταν γιατί θα …γλύτωνα μια μέρα σχολείο. Λογικό. Ο δεύτερος γιατί θα είχαμε την ευκαιρία να βρούμε κάποιο χώρο μεγάλο και ελεύθερο για να παίξουμε ποδόσφαιρο χωρίς να μας διώχνουν και χωρίς να σπάμε τα τζάμια των παραθύρων γειτονικών σπιτιών. Ο τρίτος γιατί θα είχαμε πλήρη ελευθερία να τραγουδήσουμε γνωστά τραγούδια κοροιδεύοντας με την ψυχή μας πρόσωπα και καταστάσεις αλλάζοντας τους στίχους. Και ο τέταρτος , γιατί θα είχαμε την ευκαιρία να ενημερώσουμε ο ένας τον άλλον – μόνο μεταξύ αγοριών βέβαια αφού τα κορίτσια δεν είχαν μπει ακόμα στη ζωή μας- για όλες τις καινούργιες «κακές λέξεις», βρισιές, απαγορευμένες εκφράσεις και τα τοιαύτα που θα είχαμε μάθει – ή έστω, απλώς ακούσει- το διάστημα μεταξύ της τελευταίας εκδρομής και της τωρινής.