Είμαστε απίστευτη χώρα, εντελώς εξωπραγματική. Δεν μας ενοχλεί ότι τα κάναμε μαντάρα (ναι τα κάναμε, όχι τα έκαναν, όπως επιμένουν πολλοί),. Δεν μας ενοχλεί ότι αυτοταπεινωθήκαμε με τα καμώματα, τις επιδόσεις και τα κεκτημένα, αλλά τώρα θεωρούμε μεγίστη χλεύη σε βάρος μας, αν ... στάξει η ουρά του γαϊδάρου. Αν δηλαδή θα μπούμε υπό έλεγχο, επιτροπεία, επιτήρηση, ή κηδεμονία από τους δανειστές μας στο πλαίσιο της Ευρωζώνης. Γιατί αν βρεθούμε, ή θέλουμε να είμαστε εκτός Ευρωζώνης και Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλάζει το πράγμα. Οπως αλλάζει επίσης το πράγμα, αν η Ευρωζώνη καταφέρει να αυτοδιαλυθεί, γιατί και αυτό δεν αποκλείεται τελευταία, καθώς θυμίζει «τουρλουμπούκι».