Συνέντευξη-Επιμέλεια: Κατσαρός Λάμπρος
«Αν φύγουν οι νέοι μας πεθάναμε» υποστηρίζει και κάνει έκκληση στην ελληνική κυβέρνηση προκειμένου να βρεθεί μία λύση και τα ελληνόπαιδα να ξαναβρούν και πάλι εργασία στον τόπο τους.
Όντας πρεσβευτής των ελληνικών χρωμάτων στην Ουκρανία και συγκεκριμένα στην πόλη της Οδησσού, νοιώθει υπερήφανος για το έργο του και υπόσχεται ότι θα προσπαθεί πάντα να κρατά ψηλά το ελληνικό φρόνημα.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
Ξεκινήσατε από την ιδιαίτερη πατρίδα σας τη Λήμνο με την ίδρυση μία μικρής εταιρίας ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων το 1981 και φτάσατε στο σημείο να είστε Πρόεδρος του ΔΣ του παραρτήματος της Φιλικής Εταιρείας στην Οδησσό καθώς και Πρόεδρος των Ελλήνων επιχειρηματίας. Προσφάτως τιμηθήκατε άλλωστε και από την ελληνική πολιτεία ως ο πρεσβευτής του ελληνισμού στην Ουκρανία. Πως κατορθώσατε να κάνετε τόσο σημαντικά βήματα και πόσο σημαντική υπήρξε η συμβολή του κ. Εμφιετζόγλου;
Όπως πολύ σωστά είπατε είμαι Πρόεδρος του ΔΣ του παραρτήματος της Οδησσού. Πρόεδρος του ιδρύματος είναι ο κ. Τσουκαλάς. Διευθυντής την τελευταία εικοσαετία είναι ο Σωφρόνης Παραδεισόπουλος. Αν δεν ήταν αυτός το ίδρυμα δεν θα λειτουργούσε εξαιτίας των προβλημάτων που είχε η Ελλάδα. Αυτός με πρότεινε και φτιάξαμε αυτό το σχήμα. Έτσι με τη σειρά μου και εγώ προσπαθώ να καλύπτω κατά 80% τις ανάγκες του ιδρύματος.
Ποιος είμαι; Είμαι ένα συνηθισμένο παράδειγμα των ανθρώπων που έφυγαν το 65’ και το 70’ από τα νησιά και όχι μόνο από τα νησιά και έφυγαν για την Αθήνα, την Αυστραλία, την Αμερική. Ξέρετε όταν έρχεσαι από κάπου είναι πιο εύκολο να κάνεις κάτι από το να είσαι μόνιμα σε εκείνο τον τόπο που θέλεις να προσπαθήσεις. Φύγαμε από το χωριό μας μαζί με τους γονείς μας. Τότε είχαμε να αντιμετωπίσουμε σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Δόξα το Θεό όμως ο πατέρας μου πήγε στη Γερμανία και ξαναγύρισε, ήρθαμε στην Αθήνα, άρχισα να δουλεύω στην οικοδομή και τη νύχτα να πηγαίνω στο σχολείο και το 1997 ένας μεγάλος πατριώτης ο Πρόδρομος Εμφιετζόγλου μου έδωσε τη δυνατότητα να πάω στην Ουκρανία και στην Οδησσό. Τότε διαπίστωσα ότι η Ουκρανία, που είναι μία χώρα ορθόδοξη, έχει μεγάλο μέλλον και οι λαοί μας θα έλεγα ότι ταιριάζουν σε πολλά πράγματα. Έλληνες βέβαια δεν υπάρχουν καθώς ο Έλληνας είναι ένας. Και έτσι βρέθηκα εγώ στην Οδησσό, που έχει πλούσια ελληνική ιστορία, να προσπαθώ να στήσω μία εταιρία και μετά από 20 χρόνια να έχω καταφέρει να υπάρχει μία υγιής οικοδομική εταιρία.
Έντονο είναι στις ημέρες που βιώνει τούτος ο τόπος το φαινόμενο της μετανάστευσης. Οι νέοι, μη μπορώντας να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους εντός των τοιχών, καταφεύγουν στη λύση του εξωτερικού. Ποια συμβουλή θα δίνατε στη νέα γενιά που βλέπει τη χώρα να καταρρέει και μόνη πηγή ελπίδας να φαντάζει το εξωτερικό;
Η μισή οικογένειά μου ζει εδώ στην Αθήνα. Στους Έλληνες λέω να κάνουν υπομονή, να μην ξεγράψουν την Ελλάδα. Και κάνω έκκληση προς την ελληνική κυβέρνηση να μη φύγουν τα δυνατά μυαλά από την Ελλάδα γιατί τότε θα έρθει η απόλυτη καταστροφής τη χώρα μας. Εγώ δεν είμαι οικονομολόγος, ούτε αρμόδιος για τέτοια θέματα αλλά αν μετά από 2,3 χρόνια διαμορφωθούν οι κατάλληλες συνθήκες προκειμένου τα ελληνόπαιδα να δουλέψουν στην πατρίδα τους δεν θα υπάρχουν νέοι που θα έχουν τελειώσει Πανεπιστήμια καθώς θα έχουν αναζητήσει τη τύχη τους στο εξωτερικό. Και μέχρι να βγει η νέα γενιά θα υπάρξει ένα μεγάλο κενό. Δεν πρέπει να φύγει όλος ο νέος κόσμος για το εξωτερικό και να μείνουν οι γέροι στη χώρα. Είναι καταστροφή. Η μεγαλύτερη καταστροφή που μπορούμε να πάθουμε. Γι’ αυτό πρέπει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα αυτοί που κρατούν τα ηνία της χώρας μας να στραφούν προς αυτή τη κατεύθυνση. Σιγά σιγά τα ελληνόπουλα να βρίσκουν δουλειές, να δημιουργήσουν καριέρα στον τόπο τους και να σκέφτονται να φτιάξουν μία οικογένεια. Να δημιουργήσουν ζωή εδώ πέρα. Γιατί λυπάμαι αλλά αυτή τη στιγμή ακούω τα νέα παιδιά να φεύγουν στη Γερμανία, στην Αγγλία και θλίβομαι. Ξέρετε κάτι ό Έλληνας είναι δέκα φορές καλύτερος και από τους Γερμανούς και από τους Άγγλους. Όταν μπει σε ένα πρόγραμμα και δουλέψει το μυαλό του Έλληνα δε συγκρίνεται ούτε υπάρχουν τόσο δυνατές ιδιοσυγκρασίες στο εξωτερικό. Γι’ αυτό θα φύγουν όλοι και είναι κρίμα. Όπως παλιά που έφυγαν οι νέοι και έμειναν μόνο οι γέροι. Μιλάω για την εποχή του 60’. Βρισκόμαστε λοιπόν αντιμέτωποι με το ίδιο φάσμα. Αυτό θα είναι ένα τρομακτικό χτύπημα για την Ελλάδα που θα αργήσουμε να το ξεπεράσουμε περισσότερο από το οικονομικό. Ήδη έχει χαθεί πολύς χρόνος και δε βλέπω καμία ενέργεια προκειμένου να αλλάξει η κατάσταση.
Όπως αναφέρατε και εσείς η μισή σας οικογένεια είναι εδώ, στην Ελλάδα. Επομένως τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας είναι ορατά και σε εσάς. Ποια συναισθήματα σας γεννιούνται όταν αντικρίζετε εικόνες στους δρόμους της πρωτεύουσας που δεν τις είχαμε συνηθίσει. Για παράδειγμα ανθρώπους να ζητούν χρήματα προκειμένου να πάρουν μία φραντζόλα ψωμί.
Δεν έχω δει ανθρώπους να ικετεύουν στο δρόμο και χαίρομαι διότι θα με έφερναν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση.
Στεναχωριέμαι πάρα πολύ. Βλέπω ανθρώπους της ηλικίας μου που μαζί μεγαλώσαμε και είχαμε ένα όραμα, ανεβήκαμε, ανεβήκαμε κάναμε οικογένεια, σπούδασαν τα παιδιά μας και να βλέπω τα παιδιά τους να μην έχουν δουλειά, οι ίδιοι να μη μπορούν να συντηρήσουν τις οικογένειές τους. Ξέρετε εγώ που υπηρετώ τον κατασκευαστικό κλάδο, που έχει πληγεί περισσότερο από τον καθέναν, σας λέω ότι πλέον δεν υπάρχει δουλειά, οι οικοδόμοι δεν έχουν δουλειά. Εμένα αυτός είναι ο κύκλος μου, με αυτούς τους ανθρώπους μεγάλωσα. Δεν υπάρχει οικοδόμος τώρα που να έχει δουλειά. Και που να πάει αυτός να δουλέψει; Ποιος τον παίρνει στα 50 του; Και αυτό με θλίβει. Εύχομαι να μην ξαναγίνει ποτέ. Να φτάνεις δηλαδή σε μία ηλικία να δουλεύεις, να έχεις επιτυχίες στην πορεία σου, να σταθεροποιείσαι σε μία κατάσταση και σε μία στιγμή να γκρεμίζονται όλα. Και δε μιλάμε για έξι μήνες. Εγώ βλέπω τον αδερφό μου ο οποίος είναι άνεργος εδώ και 4 χρόνια και είναι 55 χρονών. Πως μπορεί αυτός ο άνθρωπος να ζήσει, με ποια ψυχολογία; Βλέπω όμως ότι κανείς δεν προσπαθεί να αλλάξει την κατάσταση εδώ, να ανοιχτούν δουλειές. Γι’ αυτό έχουμε την κυβέρνηση. Αλλιώς να πάνε όπως εγώ να δουλεύουν στην οικοδομή. Εγώ βέβαια που είμαι αισιόδοξος άνθρωπος πιστεύω ότι σε έξι μήνες με ένα χρόνο το πολύ θα αλλάξουν τα πράγματα. Ή θα σταματήσουμε να πληρώνουμε τόσους φόρους ή δε ξέρω τι λέω. Κυρίως το εύχομαι για τους νέους ανθρώπους. Να μη χάσουμε την αισιοδοξία μας. Αν χάσουμε την ελπίδα μας τελειώσαμε, πεθάναμε.
Από τη Φιλική Εταιρεία ξεκίνησε η σπίθα της ελληνικής επανάστασης που οδήγησε στην απελευθέρωση του γένους μας. Τι σημαίνει για εσάς αυτό το κτήριο;
Εγώ εκείνο το μέρος το θεωρώ ιερό. Εκεί που ξεκίνησε η ιδέα για την επανάσταση των Ελλήνων. Μίλησα με τον Πρόεδρο και το όνειρό του είναι το 2021 (200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση) να ξεκινήσουν οι γιορτές σε όλο τον κόσμο από την Οδησσό. Θα αναζητήσουμε πηγές χρημάτων από το Ευρωκοινοβούλιο. Εμείς απλά θέλουμε το πρόγραμμα και οι Έλληνες που ζούμε και δραστηριοποιούμαστε εκεί πέρα θα βρούμε τα χρήματα για να κάνουμε το όνειρο πραγματικότητα. Το να ξεκινήσουν οι γιορτές από την Οδησσό αποτελεί ύψιστη τιμή για εμάς (εγώ ζω 20 χρόνια στην Ουκρανία και θεωρούμαι και μισός Ουκρανός γιατί την αγαπώ σαν δεύτερη πατρίδα μου). Δεν υπάρχει ακριβής ημερομηνία για την ίδρυση της Φιλικής Εταιρίας αλλά στις 2 Σεπτεμβρίου είναι η γιορτή της πόλης, η γενέθλιος ημερομηνία της πόλης της Οδησσού. Εμείς λοιπόν στο πλαίσιο της γιορτής της πόλης εντάσσουμε ένα πρόγραμμα στις 2 και 3 Σεπτεμβρίου. Ετοιμάζουμε διάφορες εκδηλώσεις. Η βασική εκδήλωση είναι ότι έχουμε καλέσει από την Ελλάδα δύο καλλιτέχνες σε ένα θεατρικό χώρο τον κ. Μακεδόνα και την κ. Ασλανίδου. Αναμένουμε 1.600 και πλέον Οδησσίτες προκειμένου να ακούσουν ελληνική μουσική. Είναι μία προσπάθεια για να εξυψωθεί το ελληνικό φρόνημα. Μπορεί στην Ελλάδα να έχει πέσει αλλά στην Ουκρανία προσπαθούμε να κρατήσουμε ψηλά τη σημαία και νομίζω ότι το καταφέρνουμε.
Είναι λοιπόν ένα κτήριο που βρίσκεται εν ζωή εδώ και δύο αιώνες περίπου. Πως καταφέρατε να το κρατήσετε σε λειτουργία; Πόση προσπάθεια εκ μέρους σας χρειάστηκε;
Ήταν πολύ εύκολο να καταφέρουμε να κρατήσουμε ζωντανό το κτήριο. Γιατί στην περίπτωση αυτή χρειαζόταν να βάλω μόνο λεφτά. Ο Σωφρόνης, που είναι διευθυντής του κτηρίου, ξέρει τι δουλειά του και μας καθοδήγησε. Όσο υπήρχαν χρήματα από την Ελλάδα όλα κυλούσαν ομαλά. Όταν όμως η τροφοδοσία σταμάτησε υπήρχε πρόβλημα καθώς δεν μπορούσε να κάνει συντήρηση του κτηρίου ούτε και να πληρώσει το προσωπικό. Από τη στιγμή που προσφέρθηκα να το χρηματοδοτήσω εγώ συνέχισε να λειτουργεί και με ακόμα καλύτερες συνθήκες.
Στα σκαριά όμως είναι το Πάρκο των Ελλήνων. Πώς γεννήθηκε αυτή η ιδέα και πόσο μακριά φτάνουν τα όνειρά σας; Υπάρχουν και άλλοι Έλληνες επιχειρηματίες που μπορούν να συνδράμουν στην τιτάνια προσπάθειά σας;
Το Πάρκο των Ελλήνων είναι το όνειρό μου. Φεύγω επειγόντως γιατί τελείωσε η μελέτη και είμαστε πλέον έτοιμοι να προχωρήσουμε στο επόμενο στάδιο. Αυτό προέκυψε στην ιστορική Σκάλα όπου ξεκίνησε η ρωσική επανάσταση. Από τη δεξιά πλευρά της πόλης ο πρώην δήμαρχος έδωσε το δικαίωμα στους Τούρκους να φτιάξουν ένα πάρκο που θα λέγεται Instabul. Αυτοί δίσταζαν να το φτιάξουν αρχικά. Όταν όμως ξεκίνησαν εγώ ενοχλήθηκα πολύ και κατέθεσα στον δήμαρχο το αίτημα δημιουργίας ελληνικού πάρκου. Μου είπε συγκεκριμένα «Παντελή έχετε τη δική σας πλατεία, τους δικούς σας δρόμους. Οι Τούρκοι δεν έχουν τίποτα.» Και του απαντώ πως οι Τούρκοι δεν έχουν καμία σχέση με αυτή την πόλη καθώς είναι ελληνική. Αφού κάμφθηκαν οι αρχικές του αντιστάσεις με ρωτά τι θέλω. Και του λέω πως το πάρκο που έχει ονομαστεί «Luna Park» και δεν το χρησιμοποιείτε καθόλου να το κάνουμε ελληνικό και να το κατασκευάσω εγώ. Μα μου λέει είναι μεγάλο εγχείρημα. Το άλλο πάρκο το χρηματοδοτεί ο Δήμος της Κωνσταντινούπολης. Και του απαντώ «Μη σε νοιάζει θα το φτιάξω εγώ αρκεί να μου δώσεις τη συγκατάθεση σου» Υπογράψαμε πλέον και περίπου στα μέσα του Αυγούστου ξεκινάμε. Αρχικά υπήρχαν αντιδράσεις που κάμφθηκαν. Το πάρκο θα στοιχίσει περίπου 2.500.000 εκατ. Ευρώ. Για μένα είναι όνειρο ζωής. Να σας πω και την αλήθεια εγώ δεν είμαι κανένας πλούσιος άνθρωπος, μη με μπερδέψουν με τους μεγάλους εφοπλιστές της Ελλάδας όπως τον κ. Τσάκο. Απλά και με αυτά που διαθέτουμε μπορούμε να κατασκευάσουμε το πάρκο. Είναι το τέταρτο πάρκο που τελειώνω σε ενάμιση χρόνο. Βέβαια τα άλλα είναι μικρά. Η αξία τους προσεγγίζεται στα 200.000 ευρώ με 300.000 ευρώ. Οι Ουκρανοί όταν ξεκινώ κάτι λένε ότι δεν θα τα καταφέρω. Όταν το βλέπουν έτοιμο λένε ότι πρέπει να έρθουν ξένοι να μας διδάξουν. Ένας επιπλέον σκοπός μου είναι να ξυπνήσουν οι Ουκρανοί και να γίνουν περισσότερο πατριώτες. Υπάρχουν πλούσιοι άνθρωποι. Πρέπει να καταλάβουν ότι δεν μπορεί να τα κάνει όλα το κράτος. Μαζί με το δήμαρχο έχουμε το σλόγκαν «Ένας Έλληνας δίνει το παράδειγμα στους Ουκρανούς». Στόχος μου είναι να καταφέρω να αφυπνίσω τους Έλληνες εφοπλιστές που διαμένουν και δραστηροποιούνται στην Οδησσό να κάνουμε κάτι. Τι θα είναι αυτό ακόμα δεν μπορώ να σας πω. Ένα ελληνικό νοσοκομείο ίσως; Εδώ και δύο εβδομάδες έχω βάλει τους ανθρώπους και βολιδοσκοπούν τις προθέσεις τους.
Διακαής πόθος δηλαδή του Παντελή Μπούμπουρα είναι να ριζώσει στην Ουκρανία η λέξη Ελλάδα.
Στόχος είναι το ελληνικό στοιχείο να ριζώσει στην Οδησσό και σε όλη την Ουκρανία. Δυστυχώς στο Κίεβο υπάρχουν λιγότεροι Έλληνες. Εκεί που υπάρχουν πολλοί Έλληνες είναι η Μαριούπολη. Λένε περίπου 150.000. Εγώ πιστεύω περίπου 100.000. Αισθάνεσαι ότι είσαι στην Ελλάδα. Είμαι ευτυχισμένος όταν πηγαίνω στα χωριά και τα παιδάκια τραγουδούν τον εθνικό μας ύμνο. Τέτοια ευχαρίστηση είναι πολύ δύσκολο να τη νοιώσει ένας άνθρωπος.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση της Οδησσού, παρά τις αρχικές ενστάσεις στάθηκε στο πλευρό σας. Η ελληνική κυβέρνηση γνωρίζει το έργο που επιτελείται; Κατά πόσο στηρίζει την προσπάθειά σας;
Στις 21 Νοεμβρίου του 2015 έγινα Πρόεδρος των Ελλήνων επιχειρηματιών της Ουκρανίας και από εκείνη τη στιγμή άρχισε να φαίνεται το έργο μου. Τα προηγούμενα χρόνια έκανα αρκετά πράγματα αλλά δε τα γνώριζε κανείς. Δεν θέλω να αναφερθώ στην πολιτεία ούτε και ζητώ βοήθεια. Καταλαβαίνω ότι η Ελλάδα έχει εσωτερικά προβλήματα. Το να ζητήσω εγώ χρήματα για να φτιάξουμε το Πάρκο νομίζω ότι δεν είναι λογικό. Εγώ θα είμαι ευτυχισμένος όταν το τελειώσουμε να καλέσουμε κάποιους επισήμους στα εγκαίνια. Αυτό θα με ευχαριστήσει. Στις συνομιλίες μας με τον Πρέσβη θίγω το ζήτημα της βίζας αλλά του λέω ότι δεν μπορούμε να ζητούμε σήμερα από το κράτος λεφτά όταν βλέπουμε ότι η χώρα δεν έχει χρήματα. Αυτό είναι ουτοπία. Αφού δεν υπάρχουν χρήματα. Αλλά και να υπήρχαν θα έπρεπε να καλυφθούν πιο βασικές ανάγκες και όχι η χρηματοδότηση ενός πάρκου. Θα μου πείτε βέβαια γιατί κάνω πάρκο και δεν προσφέρω τα χρήματά μου με κάποιο τρόπο στην Ελλάδα. Γιατί ο δικός μας σκοπός είναι να κρατήσουμε ψηλά την ελληνική σημαία. Είναι πολύ όμορφο όσοι μιλούσαν με ειρωνεία για την Ελλάδα να έρχονται και να βλέπουν ότι κρατάμε ψηλά τη σημαία μας.
Θα σας αναφέρω ένα όνομα. Γρηγόρης Μαρασκλής
Ο πιο σπουδαίος Έλληνας μετά τους φιλικούς στην Οδησσό αλλά και σε όλη την Ουκρανία. Ήταν 17 χρόνια δήμαρχος στην Οδησσό, επιτέλεσε σπουδαίο έργο. Βέβαια είχε έναν μεγάλο πατέρα ο οποίος ήταν ο μοναδικός που είχε καταφέρει να πάρει από τον Τσάρο άδεια για να πουλάει βότκα στην περιοχή εκείνα τα χρόνια. Είναι η σημαία μας. Είναι ιεροσυλία να λέω ότι μπορώ να βαδίσω στα βήματα του Μαρασκλή. Μετά από 30 χρόνια το συζητούμε. Να μου δώσει ο Θεός δύναμη και υγεία και εδώ είμαστε να το συζητήσουμε πάλι.
Πολλά χρόνια πλέον μακριά από την πατρίδα. Σας λείπει; Νοιώθετε να κυλά η μοναξιά στο αίμα σας; Νοσταλγείτε το ελληνικό χρώμα;
Μου λείπει πάρα πολύ η Ελλάδα αλλά έρχομαι και τακτικά. Νομίζω ότι λείπει σε όλους τους Έλληνες που εργάζονται στο εξωτερικό. Δεν υπάρχει Έλληνας που να μη νοσταλγεί την Ελλάδα. Γι’ αυτό και εγώ για να διατηρήσω ακέραιους τους δεσμούς ξεκίνησα μία δραστηριότητα στο νησί απ’ όπου κατάγομαι. Θέλω τα παιδιά μου να μείνουν εκεί και προσπαθώ όπως μπορώ να τους βοηθήσω.
Σημαία της εκάστοτε κυβέρνησης και ιδιαιτέρως της σημερινής αποτελεί ο τουρισμός. Ωστόσο εξαιτίας της έλλειψης οργάνωσης και του σημαντικού προβλήματος που προέκυψε με τη βίζα η χώρα μας κατάφερε να χάσει περίπου 300.000.000 ευρώ μέσα σε λίγους μήνες από τον ουκρανικό τουρισμό. Πως κρίνετε τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης; Θεωρείτε ότι έγιναν λάθη;
Αυτοί που διοικούν την Ελλάδα δεν τα κάνουν όλα σωστά. Έχουν πολλά ζητήματα ανοιχτά. Δεν το κάνουν σκοπίμως. Φωτεινό παράδειγμα η απώλεια τουρισμού με τη βίζα της Ρωσίας. Αδράνησαν και χάσαμε πάρα πολλούς τουρίστες. Το ίδιο γίνεται και με την Ουκρανία. Όταν έγινε ο πόλεμος δόθηκε η εντολή να μειωθούν οι βίζες στην Ουκρανία. Ναι αλλά πλέον ο πόλεμος έχει τελειώσει. Η Ουκρανία έχει μεγάλο πληθυσμό. Σκεφτείτε ότι η Τουρκία περιμένει 1.000.000 τουρίστες φέτος. Αυτή εντολή που δόθηκε πριν δύο χρόνια εξακολουθεί να παραμένει με αποτέλεσμα να εντοπίζεται σημαντικό πρόβλημα στο Κίεβο, όχι την Οδησσό. Στην Οδησσό έχουμε έναν Πρόξενο που διατηρεί το αξίωμά του για 5 και πλέον έτη και πήρε πάνω του την ευθύνη με αποτέλεσμα να μην υπάρχει κανένα πρόβλημα. Βέβαια για την μη έλευση πολλών τουριστών από την Ουκρανία δε φταίει μόνο η βίζα αλλά ευθύνεται και η έλλειψη γραφείου τουρισμού στο Κίεβο. Εδώ περιμένουμε βοήθεια από τη Μόσχα. Αλλά πώς να μας βοηθήσει εμάς; Εγώ απευθύνθηκα στο υπουργείο Τουρισμού και συγκεκριμένα στην κ. Κουντουρά και της μετάφερα το κλίμα. Το ίδιο έκανα και με το υπουργείο Εξωτερικών. Αν θέλουν μπορούμε να βοηθήσουμε. Είναι θέμα τακτικής και πολύ γρήγορα να λήξει το συγκεκριμένο ζήτημα. Είναι εύκολο να τερματιστεί αυτή η κατάσταση και του χρόνου να εκτοξευθεί ο τουρισμός μας.
Τελειώνοντας κ. Μπούμπουρα θα ήθελα, σαν πρεσβευτής του ελληνισμού σε μία ξένη χώρα, να στείλετε ένα μήνυμα στον ταλαιπωρημένο ελληνικό λαό.
Να στείλω λοιπόν ένα μήνυμα προς όλους τους Έλληνες. Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Μη χάσουμε την ελπίδα μας. Μη φύγει η νεολαία από την πατρίδα γιατί δεν θα μπορεί κανείς να πάει την χώρα μπροστά. Πρέπει να ενωθεί το νέο αίμα με το παλιό για να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αν χάσουμε τους νέους τα χάσαμε όλα.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr