Το πακέτο οικονομικών και πολιτικών μέτρων που παρουσίασε στο Ζάππειο ΙΙ ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας αποτελεί μία σοβαρή εναλλακτική λύση στην αποδεδειγμένα αποτυχημένη προσπάθεια του σημερινού μνημονίου και ο ελληνικός λαός δικαιούται να την μελετήσει και να αποφανθεί εάν την προτιμάει, εν συγκρίσει με το επερχόμενο μνημόνιο νούμερο δύο.

Το κινέζικο ιδεόγραμμα για την λέξη ΚΡΙΣΗ, αποτελείται από το πάντρεμα δύο άλλων κινεζικών ιδεογραμμάτων, τα ιδεογράμματα ΚΙΝΔΥΝΟΣ και ΕΥΚΑΙΡΙΑ. Στην προκειμένη τραγική περίπτωση που μας αφορά όλους, για την τύχη της Ελλάδας και την τύχη της Ευρωζώνης (των οποίων οι τύχες είναι ενδεχομένως αλληλένδετες),  ο τεράστιος κίνδυνος που αντιπροσωπεύει η εξαθλίωση της ελληνικής οικονομίας, ίσως μεταφραστεί σε μία μοναδική ευκαιρία για την Ευρωζώνη, να προχωρήσει, «πολλές ώρες αρχύτερα», σε μία σοβαρή δημοσιονομική, οικονομική και πολιτική ένωση, στην απεγνωσμένη της προσπάθεια να αποφύγει την οικονομική και κοινωνική καταστροφή.

Οι αντιπαραθέσεις για το εάν και πότε η Ελλάδα θα πρέπει να ζητήσει μία αναδιάρθρωση του χρέους της, έχουν πλέον εστιάσει τη συζήτηση στο πραγματικό επίκεντρο του θέματος. Ποιος θα πληρώσει την (ελληνίδα) νύφη, οι επενδυτές που κρατάνε τα ελληνικά ομόλογα η οι ψηφοφόροι της Γερμανίας και των άλλων πλουσίων κρατών της Ευρωζώνης.

Η θεολογική έννοια της Κόλασης στην Χριστιανική θρησκεία αποτελεί την έσχατη τιμωρία για ανθρώπινες αμαρτίες εναντίον της πίστης και εναντίον του ενάρετου κοινωνικού βίου. Η πραγματικότητα της Κόλασης, σαν φόβητρο, αποτελεί μία ιστορικά σημαντική κινητήρια δύναμη στις χριστιανικές κοινωνίες για να προτρέπει τον καθένα μας σε πράξεις ηθικά σωστές απέναντι στους συνανθρώπους μας. Η οργανωμένη εκκλησία χρησιμοποιούσε και χρησιμοποιεί το φάσμα της Κόλασης σαν εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο για να βοηθάει η να αναγκάζει τους χριστιανούς να συμπεριφέρονται σύμφωνα με τους κανόνες της θρησκείας, και, εν κατακλείδι, να επιβάλλει στις χριστιανικές κοινωνίες τους βασικούς κανόνες του Χριστιανισμού.

Την στιγμή κατά την οποίαν το έθνος διολισθαίνει σχεδόν ανεπιστρεπτί στην πτώχευση, εάν όχι στην πείνα, αποτελεί ίσως ένα διάλειμμα ανάσας να συλλογιστούμε τα δεινά και τα πάθη μίας άλλης κατηγορίας ανθρώπων, η απελπισμένη κατάσταση των οποίων τους έχει ωθήσει, εδώ και λίγο καιρό, σε μία ομαδική σοβαρή απεργία πείνας, με πιθανόν θανατηφόρα επακόλουθα. Οι λαθρομετανάστες έχουν εγκλωβίσει την πολιτεία και την κοινωνία μας σε έναν ανθρωπιστικό και γεωπολιτικό εκβιασμό, ο οποίος εμφανίζεται χωρίς λύση. Εάν η πολιτεία ενδώσει στην απαίτηση τους γιά νομιμοποίηση, παραβιάζοντας τους ισχύοντες νόμους, είναι σαν να «βιάζεται» η ίδια. Εάν, από την άλλη πλευρά, δεν ενδώσει στην απαίτησή τους, όπως δεν έχει κάνει ακόμη, διατρέχει σοβαρό κίνδυνο να σπρώξει προς τον θάνατο μία ομάδα «ξένων» ανθρώπων, με απρόβλεπτες γεωπολιτικές και υπαρξιακές επιπτώσεις.

Εάν η γιγαντιαία και απεγνωσμένη προσπάθεια για τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, καταλήξει σε αποτυχία, είτε γιατί ο λαός θα επαναστατήσει και θα αιματοκυλιστεί, είτε γιατί θα μας επισκεφθεί ξανά ο εφιάλτης μίας νέας χούντας, είτε διότι η οικονομία θα διολισθήσει σε τριτοκοσμικές καταστάσεις γιά τις επόμενες μία ή δύο γενιές, η ιστορία δεν θα δείξει επιείκεια για τον Γιώργο Παπανδρέου, αλλά ούτε και για τον Αντώνη Σαμαρά.

Το δράμα της χώρας μας υποτίθεται οτι είναι το υπέρογκο χρέος και το πολύ προβληματικό έλλειμμα. Αλλά, άλλες χώρες, όπως η Ιαπωνία, έχουν πολύ μεγαλύτερο χρέος και δεν κατασπαράσονται από τους καρχαρίες της παγκόσμιας αγοράς, όπως η Ελλάδα, ούτε, φυσικά, υπόκεινται στον ζουρλομανδύα ενός μνημονίου.