Με τον εξωφρενικό ισχυρισμό Τσακαλώτου πως το μαξιλάρι της "καθαρής εξόδου" φτιάχνεται με λεφτά του ESM, κοίταξα τα λογιστικά του μνημονίου Τσίπρα - του καλύτερου μνημονίου από καταβολής μνημονίων, να μην ξεχνιόμαστε. Προφανώς ο πληγιασμένος υπουργούτσικος έλεγε ψέματα στην Εθνική Αντιπροσωπεία. Όμως από τα στοιχεία βγαίνουν και άλλα ενδιαφέροντα πραγματάκια.

Δεν ξέρω τι έχει συμφωνηθεί με τους δανειστές. θα το δούμε τις επόμενες ημέρες. Θυμίζω πως η υποχρέωση είναι τα χρήματα του ενδεχόμενου υπερπλεονάσματος να πηγαίνουν κατά 60% για χρέος και ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις και το 40% μπορεί να επιστρέφει στην κοινωνία/οικονομία μετά από σύμφωνη γνώμη των δανειστών. Σε κάθε περίπτωση όμως, έχουμε μια μερίδα σανού διαγγελματικώς σερβιρισμένη.

Στη συνέντευξη Σόιμπλε έγινε αναφορά στο Grexit ως τάιμ αουτ από το ευρώ. Η πρόταση Σόιμπλε έγινε προς τον Βενιζέλο τον Σεπτέμβριο 2011 και προς τον Τσίπρα τον Ιούλιο 2015. Αμφότεροι αρνήθηκαν και προχώρησαν στα επόμενα βήματα. Το 2011 στο PSI που ήταν η διαδικασία που κράτησε την Ελλάδα ζωντανή. Το 2015, με τον αυτεγκλωβισμό της αγωνιστικής διαπραγμάτευσης, το επόμενο βήμα ήταν το μνημόνιο Τσίπρα που κατέληξε σε δυσβάσταχτα μέτρα και έχει κλειδώσει (με τις επόμενες προβλέψεις πλεονασμάτων και μέτρων, κόφτη, κλπ) την οικονομία σε πολλά χρόνια ασθενικής ανάπτυξης.

Ο Μάρτον Μπούκοβι ήταν Ούγγρος, κομμουνιστής, παλιός διεθνής ποδοσφαιριστής και μετά προπονητής. Ήρθε στον Ολυμπιακό το 1965 και άλλαξε την ομάδα και το ελληνικό ποδόσφαιρο. Πήραμε δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα. 

Η ελληνική κυβέρνηση για να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση συμφώνησε σε μια μια σειρά μέτρων ελέγχου της πορείας προς την ευταξία - επεβλήθησαν από το ΔΝΤ. Δεκάδες εκθέσεις, ποσοτικοί δείκτες, ποσοτικοί στόχοι. 

Ο υπουργός της Παιδείας κ. Γαβρόγλου έκανε για τα συγγράμματα την παραπάνω δήλωση. Η σημερινή πολιτική δεν είναι για φτωχούς, λέει. Γιατί; Γιατί το δημόσιο πληρώνει €70 εκατ το χρόνο για συγγράμματα. Ο φτωχός δεν βλέπει καν το λογαριασμό. Ενώ τώρα, λέει, με τον δικό του σχεδιασμό τα συγγράμματα θα κοστίζουν - στο δημόσιο πάντα - μόνο €5 εκατ. Οι συγγραφείς βέβαια αποστερούνται πνευματικών δικαιωμάτων - προφανώς και οι εκδότες.