Γράφαμε σε προηγούμενη συνεργασία μας ότι τόσα χρόνια μετά την εκδήλωση της κρίσης φαίνεται πως έχουμε ακόμη αυταπάτες και ψευδαισθήσεις. 

Στην ομιλία του στα εγκαίνια της ΔΕΘ λανσάρισε τον όρο “Grinvestment” για να τονίσει πως η προσέλκυση Ξένων Άμεσων Επενδύσεων, αποτελεί πλέον τη δεσπόζουσα προτεραιότητα της κυβέρνησής του. Πολύ ωραία! Μπράβο του. 

Το γεγονός ότι το 70% των Δημοσίων Υπαλλήλων απορρίπτει την αξιολόγηση αποτελεί αναμφισβήτητα δείκτη της αντίστασης των υπαλλήλων του Δημοσίου να κριθούν με βάση την αποτελεσματικότητά τους. Αποτελεί, ωστόσο και δείκτη ενεργής ανοχής και συμπαράστασης στα όποια προνόμια έχουν αποκτήσει όσοι εκ των συναδέλφων τους είναι επίορκοι ή, απλά, αναποτελεσματικοί.

Η Κυβέρνησή μας φιλοδοξεί να βγει στις αγορές. Ο στόχος είναι θεμιτός. Και  μπορεί να θεωρηθεί ως δείγμα ενηλικίωσης της ‘πρώτης φοράς Αριστεράς’. Διότι σημαίνει ότι μέχρι τότε θα έχουμε εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που έχουμε δεσμευθεί να εισαγάγουμε και ότι θα έχουμε πετύχει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Με την ανάπτυξη θα έχουμε μεγέθυνση της οικονομίας και, επομένως, μείωση του χρέους. Αυτό θα μας επέτρεπε να καταβάλουμε και τα σημαντικά υψηλότερα επιτόκια που θα μας ζητήσουν οι αγορές.

Μετά από μεγάλες καθυστερήσεις και παρατεταμένη περίοδο αβεβαιότητας έκλεισε λοιπόν και αυτή η αξιολόγηση. Εν τω μεταξύ, ωστόσο, η ζωή συνεχίζεται.

Οι πρώτες βδομάδες του Τραμπ στην εξουσία έδειξαν ήδη ότι έχει όντως σκοπό να εφαρμόσει  αυτά που έλεγε προεκλογικά. Αυτό αφορά πολλούς τομείς, αλλά περισσότερο, ίσως, το διεθνές εμπόριο, αφού εκεί, σε αντίθεση με άλλους τομείς όπως το φορολογικό ή ο Προϋπολογισμός, ο Πρόεδρος έχει τη δικαιοδοσία να λαμβάνει μονομερώς δεσμευτικές αποφάσεις, χωρίς την έγκριση του Κογκρέσου.

Η ευχή την οποία ο γράφων είχε διατυπώσει στις 28 Δεκεμβρίου του 2015 για το 2016, ήταν να σταματήσει ο Πρωθυπουργός μας να εμφανίζεται ότι σύρεται διαρκώς από μεταρρύθμιση που του επιβάλλεται σε μεταρρύθμιση που δεν την πιστεύει και να μας πει επί τέλους την αλήθεια. Ότι δηλαδή, πρόκειται για μία αναγκαιότητα.