Όσο υπάρχουν απελπισμένοι, λογικό είναι να υπάρχει και Χ.Α. Οι πολλές αναλύσεις που έχουν γίνει για την ανάγκη της νομιμότητας και του σεβασμού των θεσμών απ' όλα τα κόμματα, είναι, πιστεύω, σωστές. Καθώς όμως εισερχόμαστε, όπως φαίνεται, σε μία περίοδο όπου αρχίζει η χώρα μας να ελέγχει επιτέλους κάπως τα ‘χρηματοοικονομικά’ της και να ευελπιστεί ακόμη τόσο σε πρωτογενές πλεόνασμα όσο και σε μείωση του ρυθμού της ύφεσης, το ζητούμενιο θ΄αρχίσει να γίνεται ολοένα και περισσότερο πολιτικό. Όσο διαρκούσε η περίοδος της απελπισίας και της ‘άκρατης διαμαρτυρίας’, τα κόμματα μπορούσαν ακόμη και κρυβόντουσαν πίσω από αόριστα προγράμματα και συνθήματα. Ωστόσο, τα κόμματα δεν είναι απλά μηχανισμοί κατάληψης και άσκησης της εξουσίας. Δεν μπορούν να ελπίζουν στη ψήφο μας με γενικά προγράμματα ‘ενάντια στην ασύδοτη κεφαλαιοκρατία’ ή στον ‘ισοπεδοτικό σοσιαλισμό’.  Όπως έδειξαν και τα πρόσφατα γεγονότα, στο δάσος τέτοιου είδους αοριστολογιών και γενικοτήτων μπορούν να βρίσκουν καταφύγιο κάθε λογής ολοκληρωτικές ιδεολογίες και παράνομες συμπεριφορές.

Σε μία περίοδο που όλα τα κόμματα προσεγγίζουν όλα τ' άλλα τόσο εντός όσο και εκτός του "δημοκρατικού τόξου", ποιά είναι σήμερα τα περιθώρια ενός κόμματος στην εξουσία για επαναδιαπραγμάτευση ή ανατροπή;

Προκειμένου ν' απαντήσουμε σ' αυτό το ερώτημα πρέπει προηγουμένως ν' απαντήσουμε σε κάποιο άλλο: τι σημαίνει για τη χώρα μας σχέδιο διακυβέρνησης τούτες τις ώρες;

Τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν πρόσφατα για τις επιδόσεις των μελών της Ευρωζώνης κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2013, είναι ενθαρρυντικά: η Γερμανία επιβεβαιώνει τους ικανοποιητικούς ρυθμούς μεγέθυνσης του ΑΕΠ της που δικαιώνουν το ρόλο της ως ατμομηχανής της Ευρωζώνης  ( 0.7%) ενώ οι πραγματικά ευχάριστες εκπλήξεις έρχονται από την Φινλανδία (0.7%), τη Γαλλία (0.5%) και την Πορτογαλία (1.1%). Για τη χώρα μας, η ύφεση (-4.6%) είναι και αυτή μικρότερη της αναμενόμενης.

Οι ανεξάρτητες χώρες της Καραϊβικής είναι ένα αρχιπέλαγος στην νοτιο-ανατολική πίσω αυλή των ΗΠΑ όπου συνυπάρχουν αγγλόφωνοι (πρώην Αγλλικές αποικίες), Γαλλόφωνοι (Αϊτή) Ισπανόφωνοι (Κούβα και Δομινικανή Δημοκρατία) και Ολλανδόφωνοι (Σουρινάμ και ημι-ανεξάρτητες πρώην Ολλανδικές Αντίλες). Πολλά τους χωρίζουν αλλά και τους ενώνουν. Με εξαίρεση τη sui generis Κούβα και τα σκαμπανεβάσματα της Αϊτής που ωστόσο είναι ανεξάρτητη από πολύ παλαιότερα, είναι όλα δημοκρατίες από τη δεκαετία του 1970 που ανεξαρτοποιήθηκαν.

Πίσω από όλα τα μεγάλα έθνη βρίσκονται ισχυροί και σταθεροί θεσμοί. Αυτό συμβαίνει με τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία, τη Γερμανία αλλά και με μικρότερα έθνη, τα οποία είναι ( ή θα έπρεπε να είναι) περισσότερο συγκρίσιμα με τη χώρα μας όπως η Αυστρία, η Ολλανδία, η Σουηδία,  κλπ. Ο κοινοβουλευτισμός βρίσκεται στην καρδιά των θεσμών κάθε εύρυθυμης και σύγχρονης δημοκρατίας.  Πόσο συχνά μας προσφέρουν οι χώρες αυτές θεάματα σαν κι’αυτό που μας προσέφερε πρόσφατα το δικό μας κοινοβούλιο κατά τη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου; 

Η χώρα μας, παρά την τεράστια κρίση χρηματοοικονομικής αξιοπιστίας από την οποία μαστίζεται τα τελευταία χρόνια, εξακολουθεί (όπως και άλλες χώρες της Μεσογείου)  να προσελκύει Έλληνες του εξωτερικού, ομογενείς, και αλλοδαπούς που για τη σύνταξη τους επιλέγουν την Ελλάδα ως δευτερεύουσα κατοικία όπου διαμένουν από 3 έως 6 μήνες περίπου το χρόνο. Έρχονται στη χώρα μας επειδή το κλίμα είναι ηπιότερο και περισσότερο προβλέψιμο και σταθερό από την οικονομική μας κατάσταση και περνούν αρκετούς μήνες κάθε χρόνο στα ωραία παράλια και στα νησιά μας. Κάποιοι από αυτούς στην επαγγελματική τους δραστηριότητα ήταν καθηγητές Αγγλικών, Γαλλικών ή Γερμανικών, ενώ άλλοι ήταν Μαθηματικοί, Φυσικοί, Γιατροί, Φαρμακοποιοί, Μηχανικοί, Οικονομολόγοι, Μουσικοί κλπ. Να είμαστε βέβαιοι ότι για να μπορούν να διαθέτουν δευτερεύουσα κατοικία στη χώρα μας, οι περισσότεροι πρέπει να ήταν επαγγελματικά πετυχημένοι. Συνήθως τους συναντάμε τυχαία στο σούπερ μάρκετ ή στο φαρμακείο και ανταλλάσσουμε μία καλημέρα.