Από τα χρόνια που ο γράφων ήταν ακόμη φοιτητής της Νομικής, έχει συγκρατήσει ότι οι δύο μεγαλύτερες προσβολές που θα μπορούσε να υποστεί ένας δικηγόρος από ένα δικαστή είναι ότι η αγωγή του είναι αόριστη (δηλαδή, ότι δεν ξέρει τι ζητάει) καθώς και ότι παρήλθε η προθεσμία για να υποβάλει ένα ένδικο μέσο και προτάσεις. Η παρούσα Κυβέρνησή μας κατάφερε να διαπράξει και τα δύο σχετικά  λάθη.

Αν πράγματι θέλουμε να έχουμε Ευρώ στην τσέπη μας, αυτό είναι στην πραγματικότητα το ένα και μοναδικό δίλημμα που μας θέτουν σταθερά οι εταίροι μας από το 2012 έως σήμερα. Τα άλλα διλήμματα που έχουμε ακούσει μέχρι τώρα από τις διάφορες κυβερνήσεις μας, όπως διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς ή με την Τρόϊκα, μνημόνια ή έξοδος στην αγορά, αριστερά ή δεξιά, είναι το μακιγιάρισμα μιας πραγματικότητας που, δυστυχώς, καμμία από αυτές δεν είχε την πολιτική βούληση ή την ικανότητα να επικοινωνήσει στους ψηφοφόρους της ή να τη διαχειριστεί.

Αν οι προηγούμενες λίστες μεταρρυθμίσεων που πρότεινε η Κυβέρνηση κρίθηκαν ανεπαρκείς από τους εταίρους μας, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αυτοί και μεις δεν μιλούσαμε την ίδια γλώσσα. Πράγματι, ήδη από τη συμπεριφορά της προηγούμενης  Κυβέρνησης είχαν καταλάβει ότι όταν εμείς λέγαμε μεταρρυθμίσεις, εννοούσαμε κάποια μέτρα λιτότητας που θα προσφέραμε σε αντάλλαγμα για κάποιες δόσεις που θα μας επέτρεπαν να συνεχίσουμε απρόσκοπτα και με τις λιγότερες δυνατές αλλαγές, την καθημερινότητά μας. Δηλαδή ένα πλαίσιο ζωής μέσα στο οποίο θα συνεχίζαμε ατάραχοι να θεωρούμε ότι το κράτος είναι εχθρός μας και ότι αν δεν λαδώσουμε και δεν δώσουμε φακελάκι, δεν πρόκειται να κάνουμε τη δουλειά μας.

Οι διαπραγματεύσεις που άρχισαν αμέσως με το σχηματισμό της νέας κυβέρνησής μας,  είχαν ήδη ένα μεγάλο όφελος: τη βουτιά στα βαθιά νερά της εντατικής διαπαιδαγώγησης του Έλληνα στα χρηματοοικονομικά και στη λειτουργία των αγορών, πράγμα για το οποίο οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν είχαν κάνει και τόσα πολλά...

Πράγματι, για πρώτη φορά μετά από το 2009 αρχίσαμε επιτέλους να έχουμε κάποια καλά νέα: ανάμεσα σε άλλα, η ανάκαμψη της Ελληνικής οικονομίας, που ξεκίνησε το 2ο τρίμηνο του 2014, συνεχίζεται, η Ελληνική οικονομία είναι αυτή τη στιγμή η ταχύτερα αναπτυσσόμενη στην Ευρωζώνη με ρυθμό που στο 3ο τρίμηνο του έτους ανέρχεται στο 1,7% σε σύγκριση με το ίδιο τρίμηνο του 2013[1], η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας βελτιώνεται καταλαμβάνοντας την 61η θέση παγκοσμίως έναντι της 65ης την προηγούμενη χρονιά και επομένως και η ανεργία άρχισε επιτέλους και αυτή να υποχωρεί.

Με τον όρο μνημόνιο εννοούμε το σύνολο των όρων δημοσιονομικής προσαρμογής και των μεταρρυθμίσεων που ανέλαβε να εφαρμόσει η χώρα μας για να λάβει τα δάνεια που χρειάζεται από το ΔΝΤ και την ΕΕ.

"Ποιοί αυτοί; Μα αυτοί θέλουν να μας πάρουν το οικόπεδό μας..." Πράγματι, όσοι απορούσαν για τους αληθινούς λόγους για τους οποίους η χώρα μας από το 1981 έως σήμερα έχει εισπράξει πάνω από 250 δισ. Ευρώ (*) συγχρηματοδότηση από την ΕΕ για τον εκσυγχρονισμό των υποδομών της, αισθάνονται ότι έχουν πλέον δικαιωθεί. Από την άλλη, γεγονός είναι ότι για να μας δώσουν τα 300 δις που μας έχουν δανείσει από το 2009 έως σήμερα, μας έχουν βγάλει το λάδι.