Όπως και να αξιολογεί κανείς την πρόταση του Νίκου Ανδρουλάκη για συγκυβέρνηση είτε με τη ΝΔ είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά χωρίς τον Κυριάκο Μητσοτάκη ή τον Αλέξη Τσίπρα πρωθυπουργό, σίγουρα δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως το ΠΑΣΟΚ κατάφερε με αυτόν τον τρόπο να μπει δυναμικά στην προεκλογική συζήτηση.

Εξω οι εξελίξεις τρέχουν μέσα ένα περιβάλλον από το οποίο λείπει η βαρύτητα και είναι πολλά αυτά που αιωρούνται, με τις σταθερές να λιγοστεύουν σε βαθμό ανυπαρξίας και με την ανασφάλεια να κυριαρχεί, τουλάχιστον ανάμεσα στους σχετικά λίγους που αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει.

Όσο κι αν από το Μέγαρο Μαξίμου διαρρέουν πως δεν ασχολούνται καθόλου με το θέμα εκλογές, καθώς η τραγωδία στα Τέμπη έχει επισκιάσει τα πάντα, η αλήθεια είναι πως η τοποθέτηση του πρωθυπουργού στο υπουργικό συμβούλιο της Πέμπτης (9/3) είχε προεκλογικά μηνύματα.

Το τραγικό δυστύχημα με τη σύγκρουση δύο τρένων στη Λάρισα ανέδειξε τις σοβαρές ελλείψεις στις υποδομές του σιδηροδρομικού δικτύου στην Ελλάδα. Λίγες ώρες μετά την τραγωδία διαπιστώνουμε πως τα τρένα σε πολλες περιπτώσεις κάνουν τις διαδρομές "στα τυφλά" και στηρίζονται μόνον στον ανθρώπινο παράγοντα. Μόνο στο προσωπικό τους δηλαδή που προσπαθεί να κρατήσει σε λειτουργία ένα δίκτυο χωρίς σοβαρές τεχνολογικές υποδομές που να διασφαλίζουν την ασφάλεια των εργαζομένων και των επιβατών.

Νομίζω ότι όλο το «ταρατατζούμ» γύρω από την επίσκεψη του Μπλίνκεν στην Αθήνα ισοδυναμούσε με το γνωστό «να 'χουμε να λέμε». Εγώ τουλάχιστον δεν κατάλαβα τι καινούργιο έφερε ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών σχετικά με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις ή την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο. Κατάλαβα μάλλον ότι ήλθε εδώ επειδή πήγε στην Τουρκία, αφενός για να εκφράσει τη συμπάθειά του για τους καταστροφικούς σεισμούς που την έπληξαν και αφετέρου μήπως πείσει το καθεστώς Ερντογάν να επικυρώσει την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Με λίγα λόγια, η επίσκεψη στην Αθήνα ήταν απλό συμπλήρωμα της επίσκεψής του στην Τουρκία –για λόγους επικοινωνιακής ισορροπίας - με αποκλειστικό γνώμονα τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Δέκα μέρες σχεδόν έχουν περάσει από τους τρομακτικούς σεισμούς που κατέστρεψαν πλήρως ένα μεγάλο τμήμα της Τουρκίας και της πολύπαθης Συρίας και ο τελικός απολογισμός της θεομηνίας δεν είναι ακόμη γνωστός. Ούτε και θα μπορούσε να είναι όταν δεν είναι δυνατόν να υπολογιστεί ο συνολικός αριθμός των θυμάτων, αφού είναι χιλιάδες οι οικογένειες που έχουν ξεκληριστεί πλήρως, άρα δεν υπάρχει κανείς για να τις αναζητήσει, όταν δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο στην περιοχή που κτυπήθηκε και όταν έχει νεκρώσει κάθε δραστηριότητα, πέρα από τις προσπάθειες που γίνονται για ανεύρεση νεκρών (οι όποιες ελπίδες για επιζώντες κάτω από τα συντρίμμια ανάγονται στη σφαίρα των θαυμάτων πια) και την στοιχειώδη ανακούφιση όσων γλύτωσαν.

Ο μεγάλος σεισμός των 7,8 ρίχτερ που έπληξε την νότια Τουρκία και εξαιτίας του έχασαν τη ζωή τους εκατοντάδες άνθρωποι, ξύπνησε, αναπόφευκτα, τον φόβο για το πόσες χιλιάδες θα ήταν οι νεκροί, αν βρίσκονταν εν λειτουργία το πυρηνικό εργοστάσιο που κατασκευάζουν οι Τούρκοι στο Ακουγιού και είχε πληγεί από τον σεισμό.