Κερασάκι στην εσωτερική μας τούρτα, η αναβάθμιση από τη “δύσκολη” Moody’s, η οποία επείσθη, πια, για την υπεραπόδοση της ελληνικής οικονομίας κι έπαψε να μας θεωρεί «σκουπίδια». Κι έτσι, για πρώτη φορά μετά από δέκα πέντε ολόκληρα χρόνια, όλοι οι Οίκοι είναι στο πλευρό μας, η πιο “μαύρη” περίοδος της μεταπολεμικής οικονομίας έκανε τον κύκλο της και ο Κυριάκος Πιερρακάκης ευτύχησε να αναγορευτεί «τσάρος» εν μέσω δημοσιονομικής ανθοφορίας.

Κι επειδή (παραφράζοντας) ενός καλού μύρια έπονται, τώρα που αποδράσαμε κι επισήμως απ’ το κλαμπ των αποτυχημένων, σειρά έχουν όχι ένα, όχι δύο, όχι δέκα, αλλά εκατόν τριάντα δύο πασίγνωστα πανεπιστήμια της αλλοδαπής που δεν βλέπουν την ώρα για αγαστές συνεργασίες με τα εγχώρια εκπαιδευτικά ιδρύματα. Σειρά, μεταξύ άλλων, έχει κι ο τεχνοκράτης Αρίστος Δοξιάδης (που δεν ήξερε από πού του ’ρθε) να βάλει σε τάξη τον πολύπαθο ΕΣΕΤΕΚ· ο Γιάννης Λοβέρδος (που ενημερώθηκε για την υπουργοποίηση δυο ώρες πριν!) να συσφίξει τις σχέσεις με τον απόδημο· ο Μάκης Βορίδης να δώσει επιτέλους ισχυρό ιδεολογικό πρόσημο, με μαζικές απελάσεις κατά τα πρότυπα Τραμπ, στο Μεταναστευτικής Πολιτικής και Ασύλου και πάει λέγοντας.

Κι αυτά είναι μόνο ένα πολύ περιορισμένο δείγμα της ανανεωτικής στροφής της κυβέρνησης την επομένη του ανασχηματισμού, αφού ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως άλλος Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ έφερε την Άνοιξη των Αθηνών – και κυριολεκτικά, κρίνοντας από τη σύμπτωση της εαρινής αιθρίας με την επιστροφή του «καθαρού ορίζοντα» στο Μαξίμου – κι έδωσε το παράγγελμα στο υπουργικό του συμβούλιο να πετάξει τα βαρίδια του παρελθόντος (του) και να προχωρήσει «πιο γρήγορα και πιο τολμηρά», καλπάζοντας, με σύνεση κι αποτελεσματικότητα, προς την πρόοδο.

Μιλώντας, όμως, για τόλμη, ας μην αφήσουμε να περιπέσει τόσο γρήγορα στη λήθη η αυθόρμητη και τολμηρή κίνηση χριστιανικού ακτιβισμού του βουλευτού της Νίκης, Νίκου Παπαδόπουλου, ο οποίος, με την αρωγή ενός συνεργάτη του, “επιτέθηκε” στα «βλάσφημα» έργα του Χριστόφορου Κατσαδιώτη που η Εθνική Πινακοθήκη είχε το θράσος να φιλοξενήσει, παρά τις επίμονες, όπως είπε, προσπάθειές του να αποτρέψει αυτό το σατανικό όνειδος με όσα έννομα μέσα είχε στη διάθεσή του. Δεν του έδωσαν την πρέπουσα σημασία και την πάτησαν – καλά να πάθουν. Κι ευτυχώς, δηλαδή, γιατί αλλιώς πώς θα αναδεικνυόταν αυτός ο αγνός υπερασπιστής της «πνευματικής σωτηρίας» των παιδιών της Ελλάδας – ο οποίος, μετά το συμβάν, πήρε σβάρνα τα κανάλια κάνοντας ομολογίες πίστεως – και ποιος θα μας διαφώτιζε ότι το «έγκλημα» της απεικόνισης του Αϊ-Γιώργη να σουβλίζει μία πεταλούδα είναι βαρύτερο από τους πενήντα επτά νεκρούς της τραγωδίας των Τεμπών;

Δηλαδή, έτσι όπως μας τα λέει ο κ. Παπαδόπουλος, σε δυο-τρεις εκπομπές να βγει ακόμη κι η Νίκη την έχει στο τσεπάκι τη δημοσκοπική άνοδο αλά Ζωή Κωνσταντοπούλου και Πλεύση Ελευθερίας, η οποία – μια και το ’φερε η κουβέντα – ξεπέρασε, σύμφωνα με τις τελευταίες μετρήσεις, το 10% και εκτοξεύθηκε στη δεύτερη θέση, πίσω από το κυβερνών κόμμα. Τώρα, αναμένουμε εναγωνίως την επόμενη πρόθεση ψήφου, για να δούμε εάν η αποχή της Πλεύσης από την ορκωμοσία Τασούλα θα προσθέσει κανένα δέκατο της μονάδας στον κορβανά του κόμματος ή πέρασε απαρατήρητο το αντισυστημικό και ριζοσπαστικό της σθένος.

Εν τω μεταξύ, ο Κωνσταντίνος Τασούλας, που, το τελευταίο τριήμερο πηγαίνει από ορκωμοσία σε ορκωμοσία, αποκάλυψε το τρίπτυχο της επιτυχίας στα μέλη του νέου υπουργικού συμβουλίου, προτρέποντάς τους να μην υποπέσουν στα ολισθήματα της ευθυνοφοβίας, της αναβλητικότητας και του ασίγαστου πάθους για δημοσιότητα.

Κι είναι πολύ κρίμα που ο ΠτΔ δεν έχει την ευκαιρία να δώσει την ίδια συμβουλή και στους έξω…

από τους οποίους ξεχώρισε, φυσικά, για μία ακόμη φορά ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ, που ξεχειλίζει από ασίγαστο πάθος – και για δημοσιότητα και γενικώς –, ενώ τον ακολούθησε καταπόδας, αυτήν την εβδομάδα, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, με τις μεσοβέζικες απαντήσεις του, και ο Κιρ Στάρμερ με τα μεγαλόπνοα διαμεσολαβητικά – ειρηνευτικά του σχέδια.  

Έτσι, ΗΠΑ και Ουκρανία τα έβαλαν κάτω κι «έκαναν σημαντικά βήματα προς την αποκατάσταση της διαρκούς ειρήνης», αλλά υπολόγισαν χωρίς τον ξενοδόχο Πούτιν, ο οποίος δεν φαίνεται να βιάζεται ιδιαίτερα, με αποτέλεσμα τις πέντε τελευταίες ημέρες να τους ψήνει το ψάρι στα χείλη. Εν τω μεταξύ, μυστήριο παραμένει το τι συμβαίνει στα αλήθεια στο Κουρσκ (σημαντικό διαπραγματευτικό χαρτί του Ζελένσκι), με το Κρεμλίνο να επιμένει, παίρνοντας την πάσα απ’ τον Τραμπ, ότι έχει περικυκλώσει πλήθος Ουκρανών στρατιωτών, το Κίεβο να το αρνείται πεισματικά και το Ινστιτούτο για τη Μελέτη του Πολέμου (ISW), που εδρεύει στην Ουάσιγκτον, να επιβεβαιώνει ότι δεν έχουν βρεθεί επαρκή στοιχεία που να αποδεικνύουν τους ισχυρισμούς της ρωσικής πλευράς.

Μυστήριο (υποκρινόμαστε ότι) παραμένει και το τι συνέβη προ λίγων ημερών στη Συρία, όπου οι δυνάμεις ασφαλείας «εκκαθάρισαν», όπως δήλωσαν οι αρχές του τόπου, «όλα τα υπολείμματα του καθεστώτος» Άσαντ – αφήνοντας πίσω τους πάνω από χίλιους πεντακόσιους νεκρούς και τον ΟΗΕ να κρούει, για μία ακόμη φορά, τον κώδωνα του κινδύνου. Ωστόσο, φάνηκε πως οι εξηγήσεις του επιτελείου του αλ Σάρα, ο οποίος, μάλιστα, με σθένος δήλωσε ότι θα τιμωρήσει ακόμη και τους «δικούς του» αν χρειαστεί, έπεισαν την επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Κάγια Κάλας, η οποία έσπευσε να υιοθετήσει το αφήγημα των συριακών αρχών.

Εν τω μεταξύ, η ΕΕ άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι η ειρήνη στην Ευρώπη «δεν μπορεί να θεωρείται πλέον δεδομένη»  κι ότι οι περιστάσεις απαιτούν αποφασιστικότητα και θάρρος – οπότε, μια και πήρε φόρα, απάντησε καταλλήλως και στους νέους δασμούς του Ντόναλντ Τραμπ σε χάλυβα και αλουμίνιο, ενεργοποιώντας δασμολογικά αντίμετρα σε πλήθος αμερικανικών αγαθών. Έπαιξε με τη φωτιά και κάηκε, λοιπόν, αφού ο… δράκος Τραμπ έχει αποδείξει ότι απολαμβάνει να γίνεται απρόβλεπτος κι έτσι δεν δίστασε να απειλήσει την «μοχθηρή» Ευρώπη με δασμούς 200% σε ποτά και κρασί, μέτρο που, εάν υλοποιηθεί, θα αφήσει το καταστροφικό του αποτύπωμα και στις ελληνικές εξαγωγές.

Εντάξει, όμως. Αυτή τη στιγμή, ο Αμερικανός πρόεδρος αποφάσισε να λύσει το πρόβλημα των Χούθι, οπότε: Ουκρανοί και Ρώσοι απ’ τη μία, Υεμένη και Ιράν απ’ την άλλη, ίσως δώσει ένα τράτο ακόμη στους δασμούς· παρόλο που γενικά δεν έχει δείξει να δυσκολεύεται να χωρέσει πολλά καρπούζια κάτω απ’ την ίδια μασχάλη – αλλά, τώρα που τα πιάσαμε ένα προς ένα, μην ξεχνάμε και την προσάρτηση της Γροιλανδίας, που πρέπει κι αυτή, σιγά σιγά, να πάρει το δρόμο της.

Ηλιάνα Χατζηδημητρίου

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr