Τα επιτεύγματα της κυβέρνησης δεν είναι λίγα· ειδικά σε ό,τι αφορά την αποκατάσταση της αξιοπιστίας της χώρας και τη μετάδοση μίας αίσθησης μεταμόρφωσης, δεκαπέντε χρόνια έπειτα από την έναρξη της πολυδιάστατης κρίσης. Οι ρυθμοί ανάπτυξης παραμένουν ικανοποιητικοί παρόλο που δεν έχει γίνει κάποιο άλμα, η ψηφιοποίηση έχει προχωρήσει σε σημαντικό βαθμό, οι ένοπλες δυνάμεις έχουν επανεξοπλιστεί, διπλωματικά φαίνεται ότι η Ελλάδα έχει ανακτήσει ένα κύρος και πάντως είναι ένας διεθνής συνομιλητής και όχι ένας φτωχός συγγενής. Η στρατηγική σχέση με τις ΗΠΑ είναι μία ξεκάθαρη επιλογή, ενώ στο εσωτερικό και παρά τα προβλήματα, μοιάζει να έχει εμπεδωθεί μία συνθήκη κοινωνικής ειρήνης. Τίποτε από αυτά δεν ήταν αυτονόητο στο πρόσφατο παρελθόν. Και εξακολουθεί να μην είναι.

Η μεγαλύτερη πληγή της χώρας δεν έχει όμως αντιμετωπιστεί. Και αυτή είναι η δραματική απώλεια εισοδήματος, που έφερε την Ελλάδα στις τελευταίες θέσεις της σχετικής κατάταξης μεταξύ των κρατών μελών της Ένωσης. Παρά τις αυξήσεις στους κατώτατους μισθούς, το χάσμα με την Ευρώπη μοιάζει αγεφύρωτο και η σύγκλιση θα όφειλε να είναι ο εθνικός στόχος για το προσεχές διάστημα, όχι μόνο για την κυβέρνηση, αλλά για το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων, οι οποίες εμφανίζονται πρόθυμες να διεκδικήσουν τη διακυβέρνηση. Πρόκειται για πολύ κρισιμότερη παράμετρο από την γενική και αόριστη διακήρυξη περί αντιμετώπισης της ακρίβειας.

Σε αυτό το περιβάλλον και παρά τις σημαντικές αλλαγές, κυριαρχεί η αίσθηση ότι μένουν ακόμη πολλά και κρίσιμα να γίνουν. Για παράδειγμα, το φορολογικό σύστημα εξακολουθεί να είναι αποτρεπτικό για επαγγελματίες και επιχειρήσεις, δεν ευνοεί τις παραγωγικές επενδύσεις και εξακολουθεί να έχει κατά βάση μία μονοδιάστατη εισπρακτική φύση.

Ο τομέας της Υγείας κυριαρχείται την ίδια στιγμή από δομικές στρεβλώσεις και παρά τις προσπάθειες αντιμετώπισης προβλημάτων, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πειστικά ότι συντελείται κάποια μεταρρύθμιση. Το κρισιμότερο όμως πεδίο κυβερνητικής παρέμβασης, που έως σήμερα φαινόταν θολό και δύσβατο είναι αυτό της Παιδείας. Είναι κρίσιμο επειδή αφορά το μέλλον και κατέχει κεντρικό ρόλο σε οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει την ανταγωνιστικότητα, σε όλες τις διαστάσεις της. Κατά τη διάρκεια της τελευταίας εξαετίας έγιναν κάποιες προσπάθειες αλλαγής, κατά κύριο λόγο στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Ήταν σε γενικές γραμμές αποσπασματικές και μένει να φανεί πώς θα αποδώσουν μεταρρυθμίσεις, όπως η λειτουργία μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών ΑΕΙ. Παραμένει όμως η αμήχανη διαπίστωση, ότι από τα 32 δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης, ελάχιστα κονδύλια έχουν προβλεφθεί για την Παιδεία και η απορία ως προς αυτό είναι εύλογη.

Προσφάτως πάντως ανακοινώθηκε μία σημαντική αλλαγή, η απονομή του Διεθνούς Απολυτηρίου από τα πρότυπα δημόσια σχολεία και η διασύνδεσή του με την ανώτατη εκπαίδευση, δημόσια και μη.

Είναι φανερό και επιβεβαιώνεται από τη συνέντευξη του υπουργού Παιδείας στο Reporter, ότι διαμορφώνεται ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την Παιδεία και την ίδια στιγμή μία συνείδηση: Η κρίσιμη μεταρρυθμιστική παρέμβαση μπορεί και πρέπει να γίνει στη Μέση Εκπαίδευση. Εφόσον αυτό συμβεί, μπορεί να αποδειχθεί ένα από τα καθοριστικά στοιχεία για τον απολογισμό του έργου της κυβέρνησης.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr