Σύγκρουση με την Εκκλησία, ξεχαρβάλωμα της Δικαιοσύνης, εκθεμελίωση κάθε πτυχής του Ασφαλιστικού συστήματος, υποβάθμιση της Παιδείας, διάλυση του ισχνού ιστού της όποιας επιχειρηματικότητας είχε απομείνει στην χώρα, καταλήστευση περιουσιών (μικρών, μεσαίων και μεγάλων) μέσω της φορολογίας, ανακίνηση εθνικών θεμάτων με τρόπο πρωτοφανώς πρόχειρο και επικίνδυνο…

Θα μπορούσε κάποιος να αρκεστεί στα δημοσκοπικά ευρήματα και την κοινωνική παρατήρηση, ώστε να διαπιστώσει πως η κυβέρνηση έχει φτάσει στα όρια της πολιτικής της αντοχής.

Όλα αρχίζουν να μοιάζουν με το φθινόπωρο του 2014. Τότε που η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου έχοντας υποστεί την πρώτη ήττα από τις λαϊκιστικές ορδές του Τσίπρα στις ευρωεκλογές, υπέκυψε στους ούτως ή άλλως προϋπάρχοντες λαϊκιστικούς πειρασμούς της, διεμήνυσε στην Μέρκελ ότι «ως εδώ ήταν με το μνημόνιο» και όδευσε προς τον προδιαγεγραμμένο θάνατό της εν όψει αδυναμίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. 

Ο σημερινός υπουργός Πολιτισμού Αρ. Μπαλτάς ήταν ένας από τους θεωρητικούς που περιέβαλαν τον Αλέξη Τσίπρα στην πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την κατάληψη της εξουσίας. Διακινούσε θεωρητικούρες, εμφανιζόταν ως ένας από εκείνους που προσπαθούσαν να καθησυχάσουν τις ανησυχίες για την ανικανότητα και την προπέτεια που εξέπεμπε το κόμμα και εν γένει ήταν ένα πρόσωπο που περιβαλλόταν από μία αχλύ αριστερίστικης νεωτερικότητας.