Την ανάδειξη του σε πανεθνική προσωπικότητα και στην δημόσια ζωή της χώρας οφείλει σχεδόν αποκλειστικά στον αδερφό του συνταγματάρχη Γιονατάν Νετανιάχου (Yonatan Netanyahu) εθνικό ήρωα του Ισραήλ που σκοτώθηκε όντας διοικητής των Ισραηλινών κομάντος κατά την διάρκεια της θρυλικής Επιχείρησης στο Έντεμπε (4 Ιουλίου 1974), δηλαδή της επικής στρατιωτικής επιχείρησης απελευθέρωσης των ισραηλινών ομήρων που είχαν απαχθεί με αεροπειρατεία και κρατούνταν από Παλαιστίνιους και Γερμανούς τρομοκράτες στο αεροδρόμιο Έντεμπε (Entebbe) της Ουγκάντας.
Χαμας (Hamas): Παλαιστινιακή εθνικιστική σουνιτική παραστρατιωτική οργάνωση. Ιδρύθηκε το 1987 σχεδόν ταυτόχρονα με την έναρξη της πρώτης Παλαιστινιακής Ιντιφάντα από τους Σεΐχη Αχμέντ Γιασίν (Ahmed Yassin) ένα παλαιστίνιο ακτιβιστή και μέλος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και τον παλαιστίνιο μαχητή Μοχάμεντ Τάχα (Mohammad Taha). Το πλήρες όνομα της οργάνωσης είναι Κίνημα Ισλαμικής Αντίστασης η Ισλαμικό Κίνημα Αντίστασης. Το στρατιωτικό τμήμα της οργάνωσης ονομάζεται Ταξιαρχίες Αλ-Κασάμ. Η οργάνωση χρηματοδοτείται και ενισχύεται από το Ιράν, το Κατάρ, την Σαουδική Αραβία. Άραβες φιλάνθρωπους και την Τουρκία. Το 2006 η Hamas κέρδισε τις παλαιστινιακές εκλογές, έλεγξε την πλειοψηφία του Παλαιστινιακού Νομοθετικού Συμβουλίου και προώθησε στην θέση του Πρωθυπουργού της Παλαιστινιακής Αρχής τον Ισμαήλ Χανίγια (Ismail Haniyeh). Το 2007 ο Παλαιστίνιος Πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς ( Mahmoud Abbas) καθαίρεσε την κυβέρνηση του Ι. Χανίγια. Απόφαση που ο καθαιρεθείς πρωθυπουργός και το ελεγχόμενο από την Hamas Παλαιστινιακό Νομοθετικό Συμβούλιο ουδέποτε αναγνώρισαν. Ξέσπασε παλαιστινιακός εμφύλιος μεταξύ της Hamas και της άλλης παλαιστινιακής οργάνωσης, της Fatah. Στο τέλος του εμφυλίου η Hamas κυριάρχησε στην Λωρίδα της Γάζας όπου ασκεί την εξουσία με αυταρχικό και μονοκομματικό τρόπο ενώ η Fatah έχει την εξουσία στην Δυτική όχθη. Οι ΗΠΑ, η Ε.Ε, ο Καναδάς, το Ισραήλ, η Ιαπωνία είχαν χαρακτηρίσει την Hamas τρομοκρατική οργάνωση ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο και η Αυστραλία χαρακτήριζαν τρομοκρατική οργάνωση μόνο το στρατιωτικό σκέλος της οργάνωσης, δηλαδή τις Ταξιαρχίες Αλ-Κασάμ. Από τον Οκτώβριο 2017 ανώτατος ηγέτης της Hamas είναι ο καθαιρεθείς Πρωθυπουργός, Ι. Χανίγια.
Πόλεμος Ισραήλ-Hamas
Στις 7 Οκτωβρίου 2023 ένοπλες παλαιστινιακές ομάδες που ανήκαν στο στρατιωτικό τμήμα της Hamas εισέβαλαν στο έδαφος του Ισραήλ και επιτέθηκαν εναντίον αμάχων που συμμετείχαν σε μουσικό φεστιβάλ η κατοικούσαν σε αγροτικές κοινότητες (Κιμπούτς) που βρίσκονται κοντά στην Λωρίδα της Γάζας. Αυτές οι επιθέσεις προκάλεσαν εκατοντάδες θανάτους αμάχων ισραηλινών πολιτών ενώ οι ένοπλες παλαιστινιακές ομάδες αποχώρησαν παίρνοντας μαζί τους δεκάδες ομήρους. Ξέσπασε διεθνής ανθρωπιστικός σάλος και παγκόσμιο κίνημα συμπάθειας προς το Ισραήλ, η κυβέρνηση του οποίου για πρώτη φορά μετά τον Πόλεμο του Γιόμ Κιμπούρ (1973) κήρυξε κατάσταση έκτακτής ανάγκης και πόλεμο. Ο Ισραηλινός στρατός αφού πρώτα εκκαθάρισε όλες τις περιοχές γύρω από την Λωρίδα της Γάζας απέκλεισε την περιοχή και με συνεχείς αεροπορικές επιδρομές άρχισε να καταστρέφει τις πολιτικές και στρατιωτικές υποδομές της Hamas. Από τις 27-28 Οκτωβρίου ο στρατός του Ισραήλ έχει εισβάλει και προελαύνει στην Γάζα. Ο αριθμός των νεκρών παλαιστινίων αμάχων είναι τεράστιος. Σχεδόν σε όλες τις πρωτεύουσες και τις μεγάλες πόλεις των ΗΠΑ και της Ευρώπης γίνονται μαζικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας υπέρ των παλαιστινίων και με μοναδικό αίτημα να σταματήσει η ισραηλινή στρατιωτική επέμβαση για να σωθούν οι άμαχοι. Οι ΗΠΑ και η Ε.Ε προσπαθούν μάταια να βρουν λύση σε αυτό το ανθρωπιστικό δράμα αφού η ισραηλινή κυβέρνηση αρνείται να σταματήσει την εισβολή πριν καταστραφεί η οργανωτική δομή της Hamas και απελευθερωθούν οι όμηροι.
Ακριβώς ένα χρόνο πριν συμβούν από αυτά τα γεγονότα, στις 24 Οκτωβρίου 2022 και με αφορμή την επέτειο του αραβοϊσραηλινού πολέμου του Γιόμ Κιπούρ (Οκτώβριος 1973) είχαμε δημοσιεύσει ένα άρθρο με τίτλο «Η Ισορροπημένη Δυσαρέσκεια: Από το Γιόμ Κιπούρ στην Ουκρανία», που περιέγραφε αφενός το παρασκήνιο και τα γεγονότα εκείνης της πολεμικής σύγκρουσης καθώς αλλά και τις κοινωνικές διεργασίες που προκλήθηκαν στις δύο χώρες (Αίγυπτο και Ισραήλ) από την τελική έκβαση του πολέμου αφετέρου πως τελικά αυτές ακριβώς οι κοινωνικές αλλαγές διαμόρφωσαν και στις δύο χώρες μία ευρεία κοινωνική πλειοψηφία που στήριξε πολιτικά τις ειρηνευτικές συνομιλίες και την καταληκτική συμφωνία ειρήνης του Καμπ Ντέιβιντ (1978) που συνεχίζει να ισχύει ακόμα και σήμερα. Αξίζει τον κόπο να αναφέρουμε τον επίλογο αυτού του άρθρου.
«Στο τέλος του πολέμου η πλειοψηφία της κοινής γνώμης και στις δύο χώρες (Αίγυπτος, Ισραήλ) είχε διαμορφώσει την ίδια περίπου συλλογιστική. Οι μεν (Αιγύπτιοι) πίστευαν ότι αφού πήραν πίσω όλα τα εδάφη που είχαν χάσει στον πόλεμο των Έξι Ημερών (Χερσόνησος του Σινά) είναι οι νικητές παρ’ ότι δεν είχαν πετύχει τον μεγάλο στόχο, που ήταν η δικαίωση των Παλαιστινίων και η καταστροφή του κράτους του Ισραήλ. Συνεπώς μπορούσαν να προχωρήσουν με ψηλά το κεφάλι σε μία συμφωνία ειρήνης με το Ισραήλ.
Οι δε (Ισραηλινοί) πίστευαν ότι παρ’ ότι τελικά έφθασαν έξω από το Κάϊρο, η καταστροφική στρατιωτική ήττα αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή, οπότε η συμφωνία ειρήνης που επιβάλει τακτική οπισθοχώρηση και επιστροφή της χερσονήσου του Σινά στους Αιγυπτίους, είναι η καλύτερη εξέλιξη.
Επιγραμματικά, και στις δύο χώρες σχηματοποιήθηκε μια πλειοψηφική κοινωνική αντίληψη Ισορροπημένης Δυσαρέσκειας που στήριζε την επιλογή της ειρήνης».
Κατέληγε δε εκείνο το άρθρο:
«Άραγε πόσα από τα ιστορικά διδάγματα του πολέμου του Γιόμ Κιπούρ και της μετέπειτα ειρηνευτικής διαδικασίας μπορούν να εφαρμοσθούν σήμερα στην Ουκρανία; Ποιες μπορεί να είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να συγκροτηθεί και στις δύο κοινωνίας (Ρωσία, Ουκρανία) η πλειοψηφική συλλογιστική της Ισορροπημένης Δυσαρέσκειας, δηλαδή της αναγκαίας και ικανής συνθήκης που θα στηρίξει την ειρηνευτική διαδικασία»
Προφανώς ένα χρόνο μετά και αφού ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζει να μαίνεται δεν έχει σχηματοποιηθεί και στις δύο εμπόλεμες χώρες η πλειοψηφική κοινωνική συν-αντίληψη της Ισορροπημένης Δυσαρέσκειας. Δηλαδή της αναγκαίας και ικανής συνθήκης που όπως απέδειξαν τα διδάγματα του πολέμου του Γιόμ Κιπούρ στηρίζει αποτελεσματικά την ειρηνευτική διαδικασία και την εμπέδωση πολύχρονης και στέρεης ειρήνης. Αντίθετα ο πόλεμος εξαπλώνεται και σε άλλα μέτωπα αφού πλέον πρέπει να προσθέσουμε και την Λωρίδα της Γάζας στις πολεμικές συγκρούσεις που πρέπει να διευθετηθούν ειρηνικά. Η βαρβαρότητα του πολέμου εξαπλώνεται. Γιατί συμβαίνει αυτό; Είναι το θέμα των επόμενων άρθρων. Προς το παρόν είμαστε υποχρεωμένοι να αποδεχθούμε την θέση του Αντόνιο Γκράμσι, που έλεγε ότι ζούμε στην εποχή των τεράτων.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr