Διάλογος για αριστερά παπούτσια με ταξιτζή.
‘Η γυναίκα μου έχει πρόβλημα στη μέση και γιαυτό αποφάσισα να της πάρω ενα ζευγάρι καλά αθλητικά παπούτισα. Πήγαμε στα στοκατζίδικα της Νέας Σμύρνης και βρήκα τα καλά τα ΝΙΚΕ με 75 ευρώ. Δεν τα πήρα όμως γιατί βγάζω 50 ευρώ μεροκάματο και δεν ήθελα να δώσω 75. Πήγα όμως σε ενα σημείο που ξέρω που πουλάνε οι μαύροι στο δρόμο τα αθλητικά και μου έχει πεί ένας γνωστός μου πώς να δω αν είναι γνήσια. Βρήκα τα παπούτσια, κοίταξα απο κάτω στη σόλα και μέσα στη γλώσσα, ήταν τα γνήσια. Μου λέει ο μαύρος 30 ευρώ, του δίνω 25 συμφωνεί τα παίρνω. Ξέρεις πώς γίνεται αυτό;»
- «Όχι» του απαντάω.
«Υπάρχουν μεγάλοι χονδρέμποροι που παραγγέλνουν για δείγματα 200 αριστερά παπούτσια ο ένας, 200 δεξιά ο άλλος. Μετά τα ενώνουν, τα μοιράζουν και τα δίνουν στους μαύρους να τα πουλήσουν και μοιράζονται τα κέρδη. Ούτε τιμολόγια, ούτε παραστατικά, ούτε μαγαζιά, ούτε υπάλληλοι, ούτε τίποτα. Όλα μαύρα. Θα μου πείς οτι δεν μου έκοψαν απόδειξη, οτι στηρίζω την παραοικονομία, θα σου πώ, δεν με νοιάζει. Όταν ο έμπορος θέλει να βγάλει κέρδος 500% και εγώ μπορώ να τα πάρω 25 αντί για 75 ή αντί για 100 που κάνουν σε άλλα μαγαζιά, δεν με νοιάζει. Ας ρίξουν τις τιμές να γίνουμε όλοι νόμιμοι»
Διάλογος Νο 1 με σερβιτόρο καφέ στο Κολωνάκι
« Πήγα φέτος για σκί στο Καρπενήσι με τη γυναίκα μου. Είχα χρόνια να πάω για σκί στην Ελλάδα, πάντα πήγαινα στη Γαλλία και στην Ελβετία και τελευταία στη Βουλγαρία. Αλλά είπα να πάω Καρπενήσει και πήγα. Το δωμάτιο 250 ευρώ. Λέω στον ξενοδόχο, «ρε φίλε, στην Ελβετία εγώ βρίσκω με 80 ευρώ σε σαλέ, δίπλα στις πίστες και με πρωινό και με τις κάρτες του σκί μέσα στην τιμή». «Ποιά Ελβετία και τρίχες κατσαρές, εδώ είναι Καρπενήσι,» μου απαντάει. Τι να του πώ... «επιστρέφω Αθήνα και πάω στο Μπουρνάζι για καφέ σε κεντρικό καφέ στην πλατεία. Μου χρέωσαν τον καπουτσίνο 5 ευρώ και λέω στον σερβιτόρο»: «Εγώ πουλάω τον καπουτσίνο στο Κολωνάκι 3,40 και συ τον πουλάς 5;» Μου απαντάει: «Εδώ είναι Μπουρνάζι, τι Κολωνάκι και σαχλαμάρες μου λές τώρα» Τι να πώ... «Εδώ είναι Καρπενήσι, εδώ είναι Μπουρνάζι, με τρελάνανε»
Διάλογος Νο 2 με τον ίδιο σερβιτόρο
Και συνεχίζει ο σερβιτόρος (που το πρωί είναι επιβλέπων σε οικοδομές και έτσι εξηγείται το σκί στο εξωτερικό): «Έχω ένα φίλο Έλληνα που ζεί στην Ελβετία και δουλεύει σε πολυεθνική και χτίζει δυο βίλες στα Βόρεια προάστια. Εγώ έχω αναλάβει την επίβλεψη και την εργολαβία. Παραγγέλνουμε τα πλακάκια και τα είδη υγιεινής και επειδή ένας έμπορος μου χρωστάει μια χάρη μου τα δίνει με έκπτωση 40%. Τα παίρνω δηλαδή με 25.000 όλα μαζί και για τα δυο σπίτια. Επειδή ο πελάτης είναι φίλος μου, του χαρίζω την έκπτωση και δεν βγάζω απο εκεί προμήθεια. Όμως αυτός μου λέει «κάτσε να σου πώ πόσο κάνουν έξω». Μετά απο λίγες μέρες με παίρνει και μου στέλνει με mail τις τιμές που βρήκε. Τα είχε βρεί στη Γαλλία, όλα τα ίδια ακριβώς, με 17.000 ευρώ. Δηλαδή ο Έλληνας έμπορος μετά την έκπτωση του 40% μου τα πούλαγε 8.000 ευρώ παραπάνω απο όσο κάνανε στη Γαλλία χωρίς έκπτωση» .
Και καταλήγει ο σερβιτόρος – εργολάβος – επιβλέπων:
«Γιαυτό σου λέω φίλε μου, μια χαρά πάμε. Να τελειώσουμε με το υπερκέρδος για να δουλέψει η οικονομία. Θα δείς μια άλλη χώρα για τα παιδιά μας.»
Τι να πώ και εγώ; Ότι έχει άδικο; Δεν νομίζω...
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr