• ΓΔ: 00
  • FTSE/ΧΑ LARGE CAP0
  • FTSE ΧΑ MID CAP0
  • Τζίρος0
  • €/$ 0 €/£ 0
    BTC 0 ETH 0 XRP 0
Image on Reporter.gr
0
0
  • Nasdaq00%
  • S&P 50000%
  • CAC 4000%
  • DAX00%
  • FTSE 10000%
  • Nikkei 22500%

Κ. Αντωνίου

 

Ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε από τον Λάκη Λαζόπουλο να είναι υποψήφιος στις ευρωεκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Λάκης είπε ότι θα το σκεφθεί... Η αγωνία του λαού ή τέλος πάντων όσων έχουν εναποθέσει τις ελπίδες, τις προσδοκίες ή έστω τις χλιαρές τους προτιμήσεις στην Αριστερά δεν θα διαρκέσει πολύ: ο γνωστός ηθοποιός θα απαντήσει σύντομα αν επιθυμεί να διεκδικήσει την θριαμβευτική είσοδό του στην ευρωβουλή.

 


Την προηγούμενη εβδομάδα ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε να κάνει ένα μεγάλο βήμα για την ενίσχυση της αξιοπιστίας του - έστω κι αν κάποιοι εντός και εκτός του κόμματος έσπευσαν να τον κατηγορήσουν για μία άτσαλη απόπειρα περαιτέρω «συστημοποίησής» του: ο κ. Γ. Δραγασάκης, αντιπρόεδρος της Βουλής, πρώτο σε ψήφους μέλος της ΚΕ του κόμματος και επικεφαλής της επιτροπής που ετοιμάζει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, θέλησε να διαβεβαιώσει αντιπροσωπεία γερμανών βουλευτών για δύο πράγματα. Οτι το κόμμα του θα είναι αξιόποστος συνομιλητής εφόσον βρεθεί στην κυβέρνηση και ότι έχει επίγνωση ότι η κρίση δεν οφείλεται στους "κακούς ξένους", αλλά σε εγγενείς ελληνικές αιτίες.

 

Το μετασχηματιζόμενο πολιτικό σκηνικό, έστω και με πολλά στοιχεία προσωρινότητας, μοιάζει να παίρνει μορφή: το ΠΑΣΟΚ πλέον δεν μετράται στις δημοσκοπήσεις, καθώς έχει μετατραπεί σε "Ελιά" και η ιστορική του ονομασία τίθεται σε περένθεση - κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ο νέος δικομματισμός επιβιώνει μεν, αλλά σε ποσοστά χαμηλά της τάξεως του 20%, χωρίς κανένας από τους νέους μονομάχους, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ και την ΝΔ, να εμφανίζουν μία αξιόλογη δυναμική.

 

Να λοιπόν, που έπειτα από δύο μνημόνια και μία διαρκώς επαπειλούμενη πολιτική κρίση, η Ελλάδα - ως κρατική και πολιτική οντότητα - βρίσκεται αντιμέτωπη με τον πυρήνα του προβλήματός της: την ίδια την πολιτική της συγκρότηση, τους θεσμούς που διέπουν σχεδόν όλα τα επίπεδα της καθημερινής και της πολιτικής ζωής και που καταλήγουν σε μία καθοριστική παράμετρο. Την λειτουργία των ίδιων των κομμάτων.

Επειτα από όλα όσα έχουν γίνει τα τελευταία τέσσερα χρόνια και εν αναμονή ενός τρίτου μνημονίου, ακόμη κι αν αυτό ονομαστεί αλλιώς, οι δενειστές δια της τρόικας, θέτουν, σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, καθαρά πολιτικούς και καθόλου οικονομικούς όρους. Ενώ όλοι νομίζουν ότι το θέμα της τελευταίας φάσης «αντιπαράθεσης», είναι η διάρκεια ζωής του γάλακτος, το ζύγι στο ψωμί και το περιθώριο κέρδους των φαρμακείων, προκύπτει ότι η τρόικα έχει θέσει και ένα ζήτημα, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με τα διαρθρωτικά προαπαιτούμενα, όπως τουλάχιστον τα γνωρίζαμε.

Παρασκευή, 07 Μάρτιος 2014 09:02 | Κ. Αντωνίου

Ιδού το πρόβλημα της χώρας

 

Μέχρι στιγμής έχει περάσει σχεδόν απαρατήρητο, παρά το γεγονός ότι μία μεγάλη εφημερίδα («Καθημερινή») αφιέρωσε στο θέμα ένα πρωτοσέλιδο και μερικά συνακόλουθα ρεπορτάζ.
Κάποια κυβερνητικά κέντρα λήψης αποφάσεων φαίνεται πως ασχολούνται αρκετά σοβαρά με το σημαντικότερο ίσως πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα, την θεσμική της οχύρωση και την προσαρμογή της στις συνθήκες της οικονομικής και πολιτικής Ενωσης στην οποία ακόμη ανήκει.

 

Είναι πλέον δύσκολο να κρυφτεί: η ελληνική κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός, αναμένουν για μία ακόμη φορά έναν προεκλογικό μποναμά από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες, προκειμένου να αναμετρηθούν με τους αντιπάλους τους στις επικείμενες ευρωεκλογές.

 

Η σεναριολογία ως γνωστόν είναι αγαπημένο σπορ δημοσιογγράφων, σχολιαστών, πολιτικών και αναγνωστών. Ειδικώς δε όταν επίκεινται εκλογές, τα σενάρια παίρνουν διαστάσεις μυθοπλασίας και σε κάποιες περιπτώσεις μοιάζουν να διατυπώονται με άγνοια πραγματικών δεδομένων και παραμέτρων.

 

Πριν από περίπου τέσσερα χρόνια, όλοι (;) οι Ελληνες θα αρίστευαν σε εξετάσεις στοιχειώδους γνώσης διεθνών χρηματοοικονοικών. Είχαν μάθει σε χρόνο ρεκόρ τα spread, τους μηχανισμούς των cds, την κοστολόγηση του ρίσκου δανεισμού, τους μηχανισμούς πτώχευσης, τις πιέσεις των αγορών κλπ. κλπ.

 

Οι πρωτοτυπίες που μπορεί να παρουσιάσει η ελληνική πολιτική πραγματικότητα είναι ανεξάντλητες. Είναι μία παράμετρος που θα μπορούσε να προσδίδει ενδιαφέρον στην καθημερινότητα της χώρας, αν τα πράγματα δεν ήταν τόσο κρίσιμα και οι καταστάσεις τόσο οριακές.

Παρά ταύτα, η πρόσφατη απόφαση για αλλαγή του τρόπου διεξαγωγής των ευρωεκλογών συνιστά εξέλιξη, η οποία θα διαμορφώσει νέα δεδομένα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

 

Υπάρχει ένα αξίωμα - όχι μόνο δημοσιογραφικό - σύμφωνα με το οποίο οφείλει κάποιος να διαβάζει πίσω από τις γραμμές.

Οσο η ελληνική κρίση μαίνεται, όπως βιώνουν καθημερινώς οι πολίτες αυτής της χώρας, τόσο εντείνονται οι ρυθμοί επεξεργασίας νέων σχεδίων για την αντιμετώπίση μίας κατάστασης που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις και εκτιμήσεις οδηγεί σε αδιέξοδο. Σε αυτό, «πίσω από τις γραμμές» συμφωνούν τόσο η κυβέρνηση, η οποία τείνει να σηκώσει αντιμνημονιακό μπαϊράκι, όσο και η αντιπολίτευση, η οποία θέλει να εμφανίζεται προκαταβολικά δικαιωμένη για τα όσα συμβαίνουν και ακόπως διαπιστώνει.

 

Πανικός, εκνευρισμός, άτσαλες κινήσεις. Ετσι μπορούν να περιγραφούν οι αντιδράσεις του ΣΥΡΙΖΑ στις δηλώσεις του αυστριακού ευρωβουλευτή, κ.Οτμαρ Κάρας, πολιτικά συγγενούς του κ. Αντ. Σαμαρά, αλλά πάντως «ελεγκτή της τρόικας», ο οποίος με μία του φράση κατόρθωσε να ακυρώσει επικοινωνιακά μία υπόθεση στην οποία η ελληνική αξιωματική αντιπολίτευση είχε επενδύσει πάρα πολλά.

Οταν στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ξεκίνησε η επιχείρηση «καθαρά χέρια» στην Ιταλία, ο κλονισμός του πολιτικού συστήματος ήταν βαθύς και ανεπανόρθωτος. Υποθέσεις διαφθοράς και σκοτεινών διαδρομών χρήματος, σχέσεων της πολιτικής με οικονομικά συμφέροντα και επιχειρήσεις ήλθαν στο φως και μία πολιτική ελίτ που κυριάρχησε επί δεκαετίες, οδηγήθηκε σταδιακά στην απαξίωση, την παρακμή και την εξαφάνιση.

Πόση σημασία έχει η Ελλάδα για  την Ευρώπη; Είναι η βαρύτητα της χώρας μας εκείνη που οι περισσότεροι νομίζουν ή μήπως συνίσταται σε κάτι πολύ διαφορετικό από εκείνο που κάποιοι θεωρούν;

Image on Reporter.gr Premium Penna Reporter Mamamia CityWoman