Όπως ήταν αναμενόμενο, ο κ. Σημίτης δεν έκατσε με σταυρωμένα χέρια. Όταν άλλωστε τα έχεις βάλει με τον Αντρέα, ο υιός θεωρείται «ψωμοτύρι». Όταν είδε λοιπόν ότι η υστεροφημία του αποδομείτο συστηματικά από την κυβέρνηση Καραμανλή και ο κ. Παπανδρέου σιγοντάριζε αυτήν την αποδόμηση, προκάλεσε τη διαγραφή του από την Κ.Ο του ΠΑΣΟΚ, με εκείνη την περίφημη επιστολή του, με την οποία εναντιώθηκε στο αίτημα του κόμματός του για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τη Συνθήκη της Λισσαβώνας. Και στις εσωκομματικές εκλογές που ακολούθησαν την ήττα του ΠΑΣΟΚ, το 2007, στήριξε ανοικτά σχεδόν τον Ευ. Βενιζέλο.
Ανεξάρτητα όμως από τις προθέσεις και τις προσωπικές πικρίες του πρώην πρωθυπουργού, αυτό που ενδιαφέρει εμάς τους πολίτες, όσους τουλάχιστον δεν μας αφορά το ενδοπασοκικό Big Brother, είναι το περιεχόμενο των όσων λέει.
Απαριθμώ λοιπόν:
Σε ανύποπτο χρόνο, όταν η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή τίναζε την μπάνκα στον αέρα, είχε προειδοποιήσει ότι με αυτούς τους ρυθμούς οδεύουμε ολοταχώς προς τις - κάθε άλλο παρά θερμές - αγκάλες του ΔΝΤ. Είχε δίκιο ή όχι;
Όταν το ΠΑΣΟΚ συναγωνιζόταν με τον ΣΥΡΙΖΑ στις λαϊκιστικές κορώνες, ο κ. Σημίτης είχε διαχωρίσει τη θέση του, θέτοντας εαυτόν ουσιαστικά εκτός Κ.Ο. Τελικά το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβέρνηση και ο κ. Παπανδρέου κατάπιε τη γλώσσα του με αυτά που έλεγε. Είχε δίκιο ο Σημίτης, ή όχι λοιπόν;
Και σήμερα, όταν λέει ότι η Ελληνική κυβέρνηση απέτυχε να υλοποιήσει τους στόχους του μνημονίου, η Ευρώπη αντιστοίχως απέτυχε να περιορίσει την κρίση και συνεπώς οδεύουμε ολοταχώς προς αναδιάρθρωση, ο κ. Σημίτης εμμέσως παροτρύνει τον πρωθυπουργό να μην αφήσει να διεξαχθούν οι σχετικές συζητήσεις για τη μορφή που θα έχει το αναπόφευκτο. Έχει δίκιο ή όχι;
Και στις τρεις περιπτώσεις, η απάντηση, κατά την ταπεινή μου άποψη τουλάχιστον, είναι καταφατική.
Όσο οξυδερκής και να είναι πάντως, ο κ. Σημίτης δεν είναι σχολιαστής της επικαιρότητας. Επομένως, οι θέσεις του θα είχαν μεγαλύτερο βάρος αν ο ίδιος δεν απέφευγε συστηματικά την αυτοκριτική: την αυτοκριτική για τη χαμένη δεύτερη τετραετία, την αυτοκριτική τα στελέχη που μάζεψε γύρω του και σήμερα είτε παραδέχονται ότι χρηματίστηκαν είτε οι πράξεις και οι παραλείψεις τους βρίσκονται υπό διερεύνηση, την αυτοκριτική για όσα θα μπορούσε να κάνει προς την κατεύθυνση της ριζικής δημοσιονομικής εξυγίανσης και της αναδόμησης του κράτους, αλλά δεν έκανε, ελπίζοντας ότι τελικά θα μπορέσει να διεκδικήσει και μία τρίτη τετραετία, την αυτοκριτική για τα swaps, τη Goldman Sachs και τα στατιστικά στοιχεία που δίναμε προκειμένου να μπούμε στην ΟΝΕ.
Τότε, ίσως, δεν θα αμφισβητούνταν ούτε η ουσία, αλλά ούτε και οι προθέσεις των λόγων του...
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr