Υπό μία έννοια, η «Αλ Κάιντα» δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα «brandname» της παγκόσμιας τζιχάντ, με εκτεταμένο δίκτυο franchising. Ο ίδιος ο Μπιν Λάντεν ήταν το σύμβολό της, ένα σύμβολο βέβαια με τεράστια αναγνωρισιμότητα. Εξ ου και είναι εξαιρετικά αμφίβολο το αν ο κόσμος μας είναι ασφαλέστερος - όπως δήλωσε ο Αμερικανός πρόεδρος, Μπαράκ Ομπάμα - από προχθές, που τελεσφόρησε η επιχείρηση του ειδικού τμήματος των Αμερικανικών ΜΥΚ και σκοτώθηκε ο Μπιν Λάντεν. Αμφίβολο, αλλά όχι απίθανό. Διότι από τη μία πλευρά, ο διαβόητος τρομοκράτης είχε πάψει από καιρό, όπως είπαμε, να παίζει το ρόλο του «στρατηγού» και ιθύνοντος νου στον «ιερό πόλεμο εναντίον των απίστων σταυροφόρων». Και επίσης, οι ρίζες της Ισλαμικής τρομοκρατίας δεν μαράζωσαν με τον θάνατό του. Από την άλλη όμως, η επιτυχία της Αμερικής είναι βαθύτατα συμβολική και τα σύμβολα όπως ξέρουμε έχουν μεγάλη ισχύ από μόνα τους. Επί του παρόντος δηλαδή, δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάποιος ικανός να πάρει τη θέση του Μπιν Λάντεν, εμπνέοντας έστω και εξ αποστάσεως νεαρούς Σουνίτες να ζωστούν με γιλέκα αυτοκτονίας. Επιπλέον, οι εν εξελίξει εξεγέρσεις στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή δείχνουν ότι υπάρχει και άλλη διέξοδος για τον Αραβικό κόσμο εκτός από το φονικό γιλέκο. Με λίγα λόγια, οι μεταβλητές είναι πάρα πολλές, το τοπίο ρευστό, και όποιος αποτολμά ήδη προβλέψεις για το μέλλον της παγκόσμιας ασφάλειας, κινδυνεύει να εκτεθεί σοβαρά.
Αντιθέτως, με πολύ μεγαλύτερη σαφήνεια μπορεί να μιλήσεις κανείς για το τι σημαίνει αυτή η επιτυχία για την Αμερική. Δεν αναφέρομαι τόσο στις προεδρικές εκλογές του 2012, παρότι πολλοί βιάστηκαν να προεξοφλήσουν ότι, χάρη στην επιχείρηση, ο κ. Ομπάμα προσέφερε τα απαραίτητα διαπιστευτήρια «ανδρισμού» στους επικριτές του και πλέον φαντάζει πολύ πιθανόν να επανεκλεγεί. Μέχρι του χρόνου όμως, πολλά μπορεί να συμβούν και κυρίως πολλά θα εξαρτηθούν από την πορεία ανάκαμψης της Αμερικανικής οικονομίας.
Αυτό που πέραν πάσης αμφιβολίας αποδείχθηκε προχθές, πάντως, είναι ότι η Αμερική παραμένει χωρίς κανέναν αντίπαλο η ισχυρότερη αυτοκρατορία που γνώρισε ποτέ ο κόσμος. Για την εξόντωση του Μπιν Λάντεν και την διάλυση της Αλ Κάιντα δαπανήθηκαν και συνεχίζουν να δαπανώνται εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια, χωρίς φειδώ, χωρίς περιορισμούς, χωρίς όρια. Χρήματα που καμία άλλη χώρα δεν θα μπορούσε να διαθέσει, ούτε βέβαια η Κίνα, στην οποία ορισμένοι βιάζονται να φορέσουν το στέμμα του παγκόσμιου ηγεμόνα. Επίσης, στο πλαίσιο του πολέμου κατά της τρομοκρατίας, οι ΗΠΑ κατάφεραν να διατηρήσουν ταυτόχρονα ανοικτά δύο μέτωπα στην άλλη άκρη της γης επί σχεδόν μία δεκαετία. Κανένα άλλο κράτος δεν θα μπορούσε να το κάνει αυτό, ούτε φυσικά η Ρωσία, αλλά ούτε και η Ευρώπη, ακόμη και αν ήταν ενωμένη. Πλην των ΗΠΑ, ουδείς στον κόσμο έχει την ικανότητα προβολής στρατιωτικής ισχύος σε παγκόσμια κλίμακα επί μακρόν. Όσο για τις απώλειες; Οι Έλληνες αναλυτές κάνουν – χαιρέκακα πολλές φορές - λόγο για «εκατόμβες» νεκρών αμερικανών στρατιωτών, παραβλέποντας βολικά τη σύγκριση με οποιοδήποτε άλλο πόλεμο: οι ΗΠΑ εισέβαλλαν σε δύο σχετικά μεγάλες σε έκταση και πληθυσμό χώρες (το Αφγανιστάν και το Ιράκ), τους άλλαξαν κυβέρνηση, διατηρούν σε αυτές δυνάμεις μεγάλες κατοχής και διεξάγουν ανταρτοπόλεμο, με συνολικές απώλειες 6.000 περίπου ανδρών σε 9 χρόνια. Κάθε απώλεια ζωής είναι βέβαια τραγική. Αλλά πείτε μου αν γίνονταν παρόμοιου βεληνεκούς επιχειρήσεις από οποιαδήποτε άλλη χώρα, σε οποιοδήποτε άλλο χρόνο, πόσο μεγαλύτερες θα ήταν οι απώλειες. Θυμίζω ότι στο Βιετνάμ, οι ΗΠΑ έχασαν 50.000 στρατιώτες και έκαναν μία τρύπα στο νερό σε σχέση με τους στόχους τους. Από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, όμως, είναι φανερό ότι το χάσμα ανάμεσα στην ισχύ των ΗΠΑ και την ισχύ όλων των υπόλοιπων δυνάμεων του πλανήτη έχει μεγαλώσει, δεν έχει μικρύνει (αυτό πιστοποιείται άλλωστε και από το γεγονός ότι οι αμυντικές δαπάνες των ΗΠΑ είναι όσες όλου του υπόλοιπου κόσμου μαζί).
Το ερώτημα είναι πλέον αν το χάσμα αυτό έφτασε πια στο απώγειό του και πλέον θα αρχίσει να κλείνει. Αν δηλαδή η προχθεσινή επιτυχία ήταν, τρόπον τινά, και ένα κύκνειο άσμα της αμερικανικής μονοκρατορίας. Έχω την αίσθηση πως ναι: Μέχρι και το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, θεωρούσαμε ότι οι πόροι που έχουν στη διάθεσή τους οι ΗΠΑ είναι ανεξάντλητοι. Πλέον, αυτό δεν ισχύει. Σε περίπτωση που σήμερα ο Μπιν Λάντεν εμφανιζόταν ξανά, είναι μάλλον απίθανο να διέθεταν τόσα χρήματα, τόσες δυνάμεις και τόσους ανθρώπους οι ΗΠΑ για τον εντοπισμό του. Και δεν θα τα διέθεταν γιατί απλούστατα δεν υπάρχουν. Δεν είναι μόνο το Αμερικανικό χρέος που πλέον φαντάζει δύσκολα διαχειρίσιμο, με αποτέλεσμα να έχει κλονιστεί η πίστη στο δολάριο (και αν πέσει το δολάριο, θα πέσουν και οι ΗΠΑ μαζί του – αυτό είναι βέβαιο). Κυρίως, αυτό που φαίνεται να προκύπτει από όσα ζήσαμε τα τελευταία δύο χρόνια είναι μία βαθιά κρίση του συστήματος πάνω στο οποίο βασίστηκε η αμερικανική μονοκρατορία. Μία κρίση το μέγεθος και το εύρος της οποίας ακόμη δεν γνωρίζουμε και επομένως δεν μπορούμε να αποφανθούμε αν είναι τελεσίδικη. Το σίγουρο είναι ότι η Αμερική δύσκολα θα δείξει στο μέλλον τέτοια άνεση στη διάθεση δυνάμεων, όπως αυτή που έδειξε με τον Μπιν Λάντεν. Εκτός από παράφρων, ο μέχρι πρότινος αρχηγός της Αλ Κάιντα, ήταν και άτυχος.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr