Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr
Δεν γνωρίζω αν έχει γίνει μελέτη για την οικονομική ζημιά που προκαλεί στο κέντρο της πόλης μας το γεγονός ότι όποιος γουστάρει, όσο λίγο κόσμο και να έχει μαζέψει, μπορεί όποτε του καπνίσει να κλείνει όλους τους δρόμους του (με την ανοχή πολιτείας και αστυνομίας), αλλά είμαι σίγουρος ότι ισοδυναμεί με καταστροφή, δεδομένου ότι πέρυσι έγιναν περί τις 350 πορείες στην ταλαίπωρη Αθήνα.
Εν πάση περιπτώσει όμως, το καλό άρχισε μετά. Λίγο κουρασμένος από τις δουλειές, και ενώ η πορεία είχε τελειώσει, αποφάσισα να γυρίσω στο Παγκράτι με ταξί. Ο ταξίτζης δεν έβαλε ταξίμετρο διότι «η διαδρομή θα είναι 3,20 ούτως ή άλλως, γιατί να βάλω ταξίμετρο και να χρεώνομαι;». Παρότι διαμαρτυρήθηκα έντονα και του εξήγησα ότι ανεξάρτητα από ιδεολογικούς λόγους, εγώ μαζεύω τις αποδείξεις μου για την εφορία, μου απάντησε ότι αυτός δεν δίνει λεφτά στο κράτος που δεν του προσφέρει τίποτα. «Εσένα σου προσφέρει τίποτα το κράτος; Γιατί θες να πληρώνεις φόρους;» με ρώτησε με περισσό νταηλίκι λόγω της επιμονής μου για ταξίμετρο. «Ναι, μου προσφέρει», απάντησα. «Πήγα σε δημόσιο σχολείο (στο 17ο Αθηνών) και όταν χρειάστηκε να εγχειριστώ, πήγα στο «Σωτηρία». Και παρότι ήμουν ανασφάλιστος τότε, γιατί δεν είχα δουλειά, ο λογαριασμός του νοσοκομείου ήταν 270 ευρώ, μολονότι η εγχείρηση με ολική αναισθησία και η τετραήμερη νοσήλια στοίχε πολλά περισσότερα στο δημόσιο». Προσέθεσα επίσης ότι το γεγονός ότι έχω νοσοκομεία, δρόμους και σχολεία, το χρωστάω σε όσους πληρώνουν φόρους και ότι θα είχα πολύ καλύτερα νοσοκομεία, σχολεία και δρόμους, αν όλοι, συμπεριλαμβανομένων και των ταξίτζηδων, πλήρωναν φόρους.
«Τι δουλειά κάνεις;» με ρώτησε αμήχανος μετά τον Φιλιππικό μου περί φοροδιαφυγής. «Δημοσιογράφος» απάντησα. «Α, ρε λαμόγια, πουλημένοι, που βγάζετε τους πολιτικούς τους κλέφτες στα παράθυρα...» ξεκίνησε. Του απάντησα ότι τους πολιτικούς που «βγάζουμε» στα παράθυρα τους ψήφισε εκείνος και οι συμπολίτες του, αλλά συνέχισε να με βρίζει. Αφού απείλησε η κοπέλα μου ότι θα του κάνει καταγγελία στην αστυνομία, κιότεψε φυσικά, όπως όλοι οι νταήδες του γλυκού νερού. Φοβήθηκε να μας πάρει ακόμη και λεφτά, μην τυχόν και τηλεφωνούσαμε στον τετραψήφιο για τη φοροδιαφυγή. Θα το έκανα, αλλά έτσι όπως μας αποβίβασε και εξαφανίστηκε σαν σφαίρα, δεν πρόλαβα να συγκρατήσω την πινακίδα.
Προσέξτε τώρα: ένας άνθρωπος που αποδεδειγμένα με κλέβει (ακόμη και στα 3,20 της τιμής της απλής διαδρομής, περιλαμβάνεται ΦΠΑ, τον οποίο εισπράττουν οι ταξίτζηδες αυτού του τύπου από τον πελάτη, αλλά αντί να τον αποδώσουν στο κράτος, τον κατάσχουν. Δηλαδή κλέβουν όχι μόνο το κράτος, αλλά και εμάς προσωπικά!), ένας άνθρωπος που αποδεδειγμένα καταστρέφει τον τουρισμό και την ελληνική οικονομία (κάπνιζε μέσα σε ένα ταξί που ήταν βρόμικο, έβριζε στο δρόμο, κλπ.), ένας άνθρωπος που κάνει ένα κλειστό και επί χρόνια αφορολόγητο επάγγελμα, δηλώνοντας ότι αγόρασε για 1.000 ευρώ άδειες που γνωρίζουμε πολύ καλά ότι κόστισαν 150.000 και πλέον, ένας άνθρωπος που αποτελεί τον ορισμό του «λαμόγιου», είχε το θράσος να αποδίδει τα προβλήματα του και της χώρας «στους πολιτικούς» (αορίστως) και στους «δημοσιογράφους» (γενικώς). Δεν λέω φυσικά ότι οι δύο αυτές κατηγορίες δεν συνέβαλαν στην κατάντια μας. Αλλά δεν μπορούν να λειτουργήσουν ως Κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τον κάθε αλήτη Ελληναρά, που παριστάνει το αθώο θύμα.
Κανονικά, το πρώτο βήμα για να λυθεί η κρίση δημοκρατίας που περνάμε, είναι επιτέλους να καταλάβουμε ότι μέχρι το 2009 δεν ζούσαμε σε παρθεναγωγείο. Και ότι αθώα θύματα, πολύ λίγοι είμαστε. Αλλά όταν η κάθε Μαγδαληνή, παριστάνει την Παναγία, τι να περιμένει κανείς...