Δεν θα αναφερθώ αναλυτικά σε θετικά στοιχεία οικονομικών δεικτών, όπως η μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος, η συρρίκνωση του εμπορικού ελλείμματος, η αύξηση των εξαγωγών, η σταδιακή αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, κλπ. Άλλα είναι τα πραγματικά μεγάλα καλά της κρίσης.
Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι ξεφορτωθήκαμε επιτέλους τις τρεις βλαχοδυναστείες που κυριάρχησαν στην Ψωροκώσταινα της μεταπολίτευσης. Για πρώτη φορά από το 1974, οι οικογένειες Παπανδρέου, Καραμανλή και Μητσοτάκη βρίσκονται εκτός πολιτικού προσκηνίου. Έπρεπε να καταρρεύσει η χώρα, όπως φαίνεται για να απεξαρτηθούμε από αυτούς.
Το δεύτερο θετικό στοιχείο της κρίσης είναι ότι ξεκαθάρισε το πολιτικό τοπίο επιτέλους. Παλιά, ψήφιζες, π.χ. Νέα Δημοκρατία, και δεν ήξερες τις ακριβώς ψήφιζες, αφού στο ίδιο κόμμα συνυπήρχαν από Φιλελεύθεροι, όπως ο Χατζηδάκης, μέχρι τύποι όπως ο κ. Καμμένος. Συνεκτικός ιστός ήταν η προσδοκία της εξουσίας και η πολυσυλλεκτικότητα, απαραίτητο χαρακτηριστικό κάθε μεγάλου κόμματος, είχε εκτραπεί σε αχταρμά. Τώρα που το Μνημόνιο έθεσε επιτακτικά διλήμματα, τα πράγματα ξεκαθάρισαν και στις επικείμενες εκλογές, θα ξέρουμε που βάζουμε τον σταυρό.
Το τρίτο καλό της κρίσης είναι ότι αποφύγαμε, την τελευταία στιγμή, την ταυτόχρονη δημιουργία φούσκας πιστωτικής επέκτασης και φούσκας ακινήτων. Αν οι δύο αυτές φούσκες, που έπληξαν την Ιρλανδία και την Ισπανία αντιστοίχως, έσκαγαν στην Ελλάδα ταυτόχρονα με τη δημοσιονομική κρίση, τότε θα είχε καταρρεύσει το σύμπαν. «Ευτυχώς» λόγω κρίσης, το πράγμα μαζεύτηκε και ο δημόσιος υπάλληλος των 1300 ευρώ το μήνα δεν παίρνει πια δάνειο για Καγιέν και εξοχικό. Αν συνεχιζόταν το πάρτι λίγο ακόμα, τότε οι χειμαζόμενες σήμερα τράπεζες, θα μας είχαν από καιρό χαιρετήσει. Επανήλθαμε δηλαδή εγκαίρως στην πραγματικότητα.
Και μια και μιλάμε για Καγιέν, ένα ακόμη θετικό της κρίσης είναι ότι μειώθηκαν δραστικά οι τζιπούρες στην Αθήνα, όπως και οι χυδαίες επιδείξεις δανεικού πλούτου, έκλεισαν μπουζούκια και γενικά, μαζί με τη μαγκιά, μας έφυγε και η βλαχιά. Ευτυχώς, γιατί το θέαμα του 2007 είχε καταντήσει απίστευτα αντιαισθητικό.
Παράλληλα, αυξήθηκε ο κόσμος που περπατάει, κάνει ποδήλατο, χρησιμοποιεί μέσα μαζικής μεταφοράς. Ποτέ κανείς μας δεν χρειάζεται πια να υπομένει το μαρτύριο της διπλοταρίφας («να, εδώ παρακάτω στη Νέα Σμύρνη θα πετάξω την κυρία και μετά συνεχίζουμε για νέο Ηράκλειο φίλε»). Και επιτέλους, οι πωλητές στα δήθεν στυλάτα μαγαζιά και τα Γκαρσόνια στα «ιν» μέρη, δεν σου απευθύνουν τον λόγο με ύφος χιλίων καρδιναλίων, αλλά σου μιλάνε ευγενικά.
Όλο και συχνότερα μου δίνουν αποδείξεις πλέον, από το περίπτερο, μέχρι το κουρείο, ενώ χιλιάδες συμπολίτες μας που φορολογούνταν «τεκμαρτά» (δηλαδή ζούσαν εις βάρος μας), τώρα κρατάνε βιβλία υποχρεωτικά. Επιπλέον, οι έρευνες της Διεθνούς Διαφάνειας δείχνουν ότι το φακελάκι μειώθηκε, και ίσως και να απονομιμοποιείται σταδιακά στα μάτια της κοινωνίας.
Το σημαντικότερο όμως, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι ότι με την κρίση πέρασαν μεταρρυθμίσεις, για τη διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας, τη διαφάνεια, την Ανώτατη Εκπαίδευση, το Ασφαλιστικό σύστημα, που ειδάλλως ποτέ δεν πέρναγαν στη χώρα μας, όσο το χαλί των δανεικών έκρυβε τα προβλήματα.
Φυσικά, οι τραγικές ιστορίες απολυμένων και ανέργων είναι πολύ περισσότερες από τα όποια θετικά. Αλλά χρονιάρες μέρες, ίσως πρέπει να σκεφτείτε κι εσείς κι άλλα θετικά. Μπας και δούμε Ανάσταση σύντομα...
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr