Η σωστή σύγκριση που θα πρέπει να κάνουμε λοιπόν πριν αποφασίσουμε τι ψήφο θα ρίξουμε στην κάλπη είναι ανάμεσα στο βιοτικό μας επίπεδο σήμερα και το βιοτικό μας επίπεδο αν δεν υπήρχαν τα δεκάδες δισεκατομμύρια της Τρόικας, τα οποία είναι μεν πολύ λιγότερα από αυτά που μας έδιναν οι αγορές, αλλά περισσότερα από το ολοστρόγγυλο μηδέν που θα είχαμε στη διάθεσή μας, αν δεν υπήρχε το Μνημόνιο. Σημειωτέον ότι τα χρήματα της Τρόικας τα δανειζόμαστε με τα ίδια περίπου επιτόκια που μας δάνειζαν οι αγορές και – μετά το Μνημόνιο ΙΙ- με πολύ πιο ευνοϊκούς όρους αποπληρωμής. Και αυτά τα χρήματα είναι και ο μοναδικός λόγος χάρη στον οποίο δεν έχουν καταρρεύσει μέχρι σήμερα και όλες οι ελληνικές τράπεζες.
Η δεύτερη μεγάλη απάτη των λαϊκιστών είναι ότι παρουσιάζουν την επώδυνη εσωτερική υποτίμηση που βιώνουμε σήμερα ως καπρίτσιο της Τρόικας και όχι ως απαραίτητη προϋπόθεση για να αποκαταστήσει η χώρα την ανταγωνιστικότητά της και έτσι επιβιώσει χωρίς δανεικά στο μέλλον. Ο τελευταίος στόχος είναι ουσιαστικά ζήτημα ζωής ή θανάτου, καθώς οι αγορές αποκλείεται να μας δανείσουν για πολλά χρόνια, είτε διώξουμε την Τρόικα, είτε όχι.
Η τρίτη μεγάλη απάτη αυτής της προεκλογικής εκστρατείας είναι η παρουσίαση της δραχμής ως πανάκειας. Οι λαϊκιστές με τρόπο δόλιο και πανάθλιο αποκρύπτουν από τους μη έχοντες ιδέα περί τα οικονομικά ότι από τη στιγμή που ό,τι αγοράζουμε – από πλυντήρια μέχρι σκόρδο – και κυρίως φάρμακα, φυσικό αέριο, πετρέλαιο και τρόφιμα τιμολογείται σε ευρώ ή δολάρια, οι συνεχείς και ανεξέλεγκτες υποτιμήσεις ενός νέου νομίσματος που δεν θα έχει κανένα αντίκρισμα στη διεθνή αγορά θα δημιουργήσουν συνθήκες ολικής κατάρρευσης. Μην ξεχνάμε ότι σε αντίθεση με την Αργεντινή, η Ελλάδα δεν έχει δικό της νόμισμα να υποτιμήσει, αλλά θα πρέπει να φτιάξει ένα καινούργιο. Και σε αντίθεση με την Αργεντινή, η Ελλάδα δεν είναι εξαγωγέας πρώτων υλών, οπότε δεν θα έχει τρόπο να υποστηρίξει το νέο νόμισμα.
Όπως γράφει και ο Δημήτρης Α. Ιωάννου στην Athens Review of Books, «η Ελλάδα θα είναι μία μοναδική περίπτωση «μετάβασης υπό χρεοκοπία» που θα την εξετάζουν για δεκαετίες μετά οι ιστορικοί (δίκην ιατροδικαστού). Θα αναγκασθεί να δημιουργήσει ένα νόμισμα εκ του μηδενός, την ίδια στιγμή που δεν θα είναι σε θέση να έχει συναλλαγές εξωτερικού εμπορίου λόγω πτώχευσης. Το μόνο, κατά κάποιο τρόπο, ιστορικό ανάλογο που θα ήταν δυνατόν να βρεθεί είναι και πάλι ελληνικό και προέρχεται από την εμπειρία της περιόδου 1944-1953. Όπως και τότε έτσι και σήμερα ο αντιπραγματισμός και η χρυσοφιλία θα αντικαθιστούσαν την εγχρήματη οικονομία, ενώ κάθε ουσιαστική παραγωγική δραστηριότητα θα απονεκρωνόταν και κάθε επένδυση θα ήταν πρακτικά ανέφικτη.
Με μία σημαντική διαφορά: στη σημερινή περίπτωση θα έλειπε –πλέον– η εξωτερική βοήθεια (του «σχεδίου Μάρσαλ» ή του επικατάρατου «Μνημονίου»). Αντί μίας παρόμοιας αυτοκτονικής επιλογής, λοιπόν, η λογική επιτάσσει ότι η Ελλάδα πρέπει να αγωνιστεί για να παραμείνει στο ευρώ, και να προσεύχεται παράλληλα να συνεχίσει να υφίσταται και η Ευρωζώνη».
Υπάρχει και ένα τέταρτο μεγάλο ψεύδος, το οποίο αυτή τη φορά καλλιεργούν οι δήθεν μετριοπαθείς δυνάμεις της αριστεράς. Ότι δηλαδή η λύση του ελληνικού προβλήματος βρίσκεται στην υιοθέτηση Κεϋνσιανών πολιτικών. Ωστόσο, όπως εύστοχα παρατηρεί και πάλι ο κ. Ιωάννου (ειλικρινά δεν τον ξέρω τον άνθρωπο, απλώς έχει γράψει το καλύτερο άρθρο για την ελληνική οικονομία που έχω διαβάσει ποτέ), «Η Γενική Θεωρία [του Κέυνς] αφορά μία οικονομία που δεν ακολουθεί τον «κανόνα χρυσού», έχει δικό της νόμισμα και δική της νομισματική (και φυσικά δημοσιονομική) πολιτική, και δεν βρίσκεται σε συνθήκες χρεοκοπίας. Επίσης, πράγμα που είναι ακόμη πιο σημαντικό, είναι μία θεωρία για την αντιμετώπιση κρίσεων υποκατανάλωσης, και μάλιστα υποκατανάλωσης των προϊόντων του παραγωγικού ανταγωνιστικού τομέα της οικονομίας. Τίποτε δεν θα μπορούσε να είναι μακρύτερα σε όλα αυτά όσο οι συνθήκες της σημερινής ελληνικής κρίσης. Εδώ έχουμε την περίπτωση μιας οικονομίας η οποία ακολουθεί έναν οιονεί «κανόνα χρυσού», εφόσον δεν ελέγχει το νόμισμα στο οποίο συναλλάσσεται και δεν μπορεί να το υποτιμήσει. Επίσης δεν έχει δυνατότητα κατά βούλησιν άσκησης δημοσιονομικής πολιτικής, καθότι τυγχάνει χρεοκοπημένη. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι η Ελλάδα σήμερα δεν αντιμετωπίζει μία κρίση υποκατανάλωσης που οφείλεται σε κάποια αύξηση της ροπής για αποταμίευση ή στη μεταστροφή των «αγελαίων ενστίκτων» των επιχειρηματιών. Αντιμετωπίζει, αντιθέτως, μία κρίση υπερσυσσώρευσης. Πρόκειται για μία υπερσυσσώρευση που έλαβε χώρα, κυρίως, στην προηγούμενη δεκαετία και αφορούσε τους προστατευμένους κλάδους της οικονομίας, δηλαδή εκείνους που χαρακτηρίζονται από χαμηλή μέση παραγωγικότητα, κλάδους η μεγέθυνση των οποίων σε συνθήκες υγιούς ανάπτυξης έπεται, και δεν προηγείται, της μεγεθύνσεως των ανταγωνιστικών κλάδων με την υψηλή μέση παραγωγικότητα».
Κατόπιν τούτων, είναι σαφές ότι, στις εκλογές που έρχονται, έχουμε μπροστά μας δύο σαφείς επιλογές: είτε επιλέγουμε να συνεχίσουμε το δύσκολο δρόμο της εσωτερικής υποτίμησης, της σταδιακής προσαρμογής του βιοτικού μας επιπέδου στα πραγματικά επίπεδα της εγχώριας παραγωγής πλούτου, είτε επιλέγουμε να γίνουμε Βόρεια Κορέα. Η πρώτη επιλογή σημαίνει ότι θα γίνουμε φτωχότεροι, αλλά θα παραμείνουμε στον ανεπτυγμένο κόσμο.
Μέχρι να αποδώσουν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και να αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, η Ελλάδα θα παραμείνει προτεκτοράτο των Ευρωπαίων, σε μηχανική υποστήριξη από τα δάνειά τους. Χιλιάδες Έλληνες δεν θα καταφέρουν να προσαρμοστούν στον αναγκαστικό μετασχηματισμό της οικονομίας μας και θα πέσουν θύματα της κρίσης. Αυτό όμως το γκρίζο μέλλον, είναι το ιδανικό σενάριο, αυτή τη στιγμή.
Αν στις εκλογές αποφασίσουμε ως λαός ότι δεν αντέχουμε την εσωτερική υποτίμηση, ότι το κόστος είναι πολύ βαρύ, τότε θα οδηγηθούμε στα μη αναστρέψιμα αδιέξοδα που ανέφερα πριν. Η Ελλάδα, συλλογικά και μαζικά, θα αυτοκτονήσει, επειδή δεν αντέχει την επώδυνη φυσιοθεραπεία για την αποκατάσταση των τραυμάτων της.
Τόσο ξεκάθαρα είναι τα πράγματα.
Σε αυτές τις εκλογές, δεν υπάρχουν αποχρώσεις του γκρίζου, ούτε «Ναι μεν, αλλά». Μόνο άσπρο ή μαύρο. Τελεία και παύλα, ας αποφασίσει ο λαός.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr