Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους: τα παλιά χρέη της Ελλάδας αναχρηματοδοτούνται και εξυπηρετούνται πλέον από τον μηχανισμό στήριξης. Και θα συνεχίσουν να χρηματοδοτούνται από τους Ευρωπαίους για όσο χρειαστεί υπό μία προϋπόθεση: να έχουμε «βιώσιμο» πρωτογενές πλεόνασμα, δηλαδή τα έσοδα του προϋπολογισμού, ΧΩΡΙΣ τις δαπάνες εξυπηρέτησης χρέους να είναι μεγαλύτερα από τα έξοδα. Με άλλα λόγια, να μην μπαίνουμε μέσα, να μη δημιουργούμε νέο χρέος κάθε χρόνο, να μην έχουμε έλλειμμα. Και αν ο φόρος ακινήτων δεν εφαρμοστεί, τότε η Ελλάδα θα συνεχίσει να μπαίνει μέσα. Βουλευτές και δημοσιογράφοι όμως επαναστατούν και εξανίστανται εναντίον αυτού του φόρου, όπως αντιδρούσαν και απειλούσαν για το «φορομπηχτικό χαράτσι», όπως χαρακτήριζαν το τέλος ακινήτων που εισέπραττε το κράτος μέσω της ΔΕΗ. Την αντιπρότασή τους όμως για να είναι πλεονασματικός ο προϋπολογισμός του 2014 δεν έχουν την καλοσύνη να μας την αναπτύξουν.

Μία λύση για να επιτευχθεί ο στόχος θα ήταν να συρρικνωθεί το κράτος, ώστε να απαιτούνται λιγότερα έσοδα για να το συντηρήσουν. Ωστόσο, ούτε αυτό θέλουν οι βουλευτές μας και οι ομιλούσες κεφαλές των οκτώ. Η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει και προσπαθούν να πείσουν πολίτες και δανειστές ότι οργανισμοί και επιχειρήσεις του δημοσίου, οι οποίες είναι ζημιογόνες εδώ και χρόνια (π.χ. ΕΑΣ), ξαφνικά θα γίνουν εξαγωγικές και κερδοφόρες. Ποιος νομίζουν ότι θα τους πιστέψει; Γιατί η υπεράσπιση της λειτουργίας αυτών των επιχειρήσεων είναι προς το δημόσιο συμφέρον;

Η πικρή αλήθεια που οι επαναστατημένοι βουλευτές μας προσπαθούν να αποκρύψουν είναι ότι χώρα βρίσκεται σε κατάσταση πολιορκίας και εμείς συνεχίζουμε να ξοδεύουμε χρήματα χωρίς λόγο. Εξοργιστικά παραδείγματα ο καθένας μας μπορεί να υποδείξει: υπάρχουν σήμερα δεκάδες- αν όχι εκατοντάδες άνθρωποι – οι οποίοι υπηρετούν σε θέσεις της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης στο εξωτερικό και έχουν ως μοναδικό καθήκον την αποδελτίωση ξένου τύπου. Ακόμη και να υποθέσει κανείς ότι αυτή τη δουλειά δεν θα μπορούσε να την κάνει με τα μισά λεφτά μία ιδιωτική εταιρεία, είναι βέβαιο ότι θα μπορούσε να γίνει online από την Ελλάδα, χωρίς το παχυλό επίδομα εξωτερικού. Ακούω επίσης για δημόσιους λειτουργούς που κλείνουν τα εισιτήρια τους για υπηρεσιακές επισκέψεις στο εξωτερικό την τελευταία στιγμή, πληρώνοντας μέχρι και 950 ευρώ για ένα aller-retour στις Βρυξέλλες, την ίδια στιγμή που Λεττονοί και Κύπριοι υπουργοί ταξιδεύουν μόνο με εταιρείες χαμηλού κόστους. Το Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης, συνεχίζει να λειτουργεί και να χρηματοδοτείται από εμάς τους φορολογούμενους, χωρίς να έχει κανένα αντικείμενο. Η τηλεόραση της Βουλής θα μπορούσε να εκπέμπει τις συνεδριάσεις με προσωπικό δέκα ατόμων το πολύ και ρομποτικές κάμερες. Αντ’αυτού, εμείς συνεχίζουμε να την πληρώνουμε σαν ένα κανονικό κανάλι. Σε μία διαλυμένη χώρα, τα επιδόματα εξωτερικού των Ελλήνων αποσπασμένων υπαλλήλων παραμένουν υψηλότερα από τις αποδοχές των – κατά γενική ομολογία καλοπληρωμένων - συμβασιούχων πανεπιστημιακής εκπαίδευσης της Κομσισιόν (FG IV).

Αναρωτιέμαι λοιπόν, δεν μας λυπάται κανείς; Δεν υπάρχει κανένας που πονάει τα χρήματά μας; Ή προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα λεφτά φυτρώνουν στα δέντρα; Οι επαναστάτες του γλυκού νερού είναι σοσιαλιστές στις παροχές και νεοφιλελεύθεροι στους φόρους. Αυτή είναι η κυρίαρχη διακομματική ελληνική πολιτική ιδεολογία. Η φορολογική επιβάρυνση στην Ελλάδα ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι κάτω από το μέσο όρο της Ε.Ε, το ίδιο και η φορολογία ακινήτων ως ποσοστό του ΑΕΠ, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Κομισιόν. Σε όλη την Δυτική Ευρώπη πληρώνουν φόρους ακινήτων και ο φόρος εισοδήματος είναι 50%. Στη Γερμανία συνταξιοδοτούνται στα 67, ό,τι δηλαδή απαιτούν και από την Ελλάδα. Κανείς δεν μας ζητάει να κάνουμε πράγματα που δεν ισχύουν στην υπόλοιπη Ευρώπη. Αν δεν θέλουμε, τότε θα πρέπει να συρρικνώσουμε το κράτος στις απολύτως απαραίτητες λειτουργίες, ώστε να γλυτώσουμε φόρους. Δεν μπορείς να έχεις φορολογική επιβάρυνση επιπέδου ΗΠΑ και μέγεθος κράτους επιπέδου Γερμανίας. Εύκολες επιλογές δεν υπάρχουν, το τζάμπα πέθανε, κανείς δεν έχει πρόθεση να χρηματοδοτήσει τα ελλείμματά μας στο μέλλον.