Θυμηδία προκάλεσαν, σ’ όλους τους ενασχολούμενους με τα ευρωπαϊκά θέματα, που δεν έχουν χάσει την μνήμη τους, τόσον οι παρεμβάσεις σωρείας ευρωβουλευτών στη συζήτηση της Ολομέλειας του Ευρωκοινοβουλίου για το προσφυγικό πρόβλημα, όσον και η εκ των υστέρων οργή του Αλέξη Τσίπρα και των ευρωβουλευτών του, για τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (τις οποίες, βέβαια, συνυπέγραψε κατά τον Τουσκ και η Ελλάδα), να αποκλεισθεί ο Βαλκανικός δρόμος διαφυγής των προσφύγων, από την Ελλάδα προς την Ευρώπη.

Διέλαθε της προσοχής των εγκύρων αναλυτών και των δεκάδων δημοσιογράφων, ανταποκριτών και απεσταλμένων των ευρωπαϊκών ΜΜΕ στο Στρασβούργο, το «κατακάθι» που απέμεινε από την συζήτηση στην Ολομέλεια της Ευρωβουλής, σχετικά με την εξεύρεση τρόπων αντιμετώπισης της τρομοκρατίας.

Το λιγότερο θλίψη προκαλεί η ατζέντα της επικείμενης-πρώτης συνεδρίασης της Ολομέλειας του Ευρωκοινοβουλίου (18-21 Ιανουαρίου 2016) στο Στρασβούργο, από την οποία απουσιάζουν συζητήσεις και προτάσεις ψηφίσματος, για θέματα που καίνε σήμερα την Ευρώπη, όπως είναι το μεταναστευτικό, η καλπάζουσα ανεργία, η αυξανόμενη φτωχοποίηση ευπαθών ομάδων του πληθυσμού και βεβαίως, τα ανοικτά μέτωπα με την «τρομοκρατία» που, σε πρώτη φάση, προκαλούν αναστολή βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών

Δεν πρόλαβε να συμπληρωθεί ένας μήνας, από τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, που συγκλόνισαν τον κόσμο και άφησαν πίσω τους πάνω από 130 νεκρούς, κι’ ένα νέο σύνθημα δονεί, απ’ άκρου εις άκρον, την Γαλλία.

Γνωρίζω εκ των προτέρων ότι η γνώμη μου δεν σας ενδιαφέρει, αλλά εγώ μια χαρά το βρίσκω το μνημόνιο και μοναδική ευκαιρία, θάλεγα, να γίνει η Ελλάδα κράτος και εμείς ...άνθρωποι.