Η «επιχείρηση» ένταξης στο ΧΑ εταιρειών της ποντοπόρου ναυτιλίας (γι αυτή γίνεται ο λόγος, καθώς ακτοπλοϊκές της επιβατηγού ναυτιλίας υπάρχουν εδώ και χρόνια στην ελληνική κεφαλαιαγορά) κλείνει περίπου μια δεκαετία χωρίς σχεδόν κανένα αποτέλεσμα. Ισως γι αυτό από την πλήρη απουσία ρυθμιστικού πλαισίου και την αυστηρότητα που μεσολάβησε, να οδηγούμαστε - με τις τελευταίες εξελίξεις - στη σχεδόν πλήρη ελαστικότητα.
Οι πρώτες προσπάθειες έγιναν το 2000 όταν συντάχθηκε ο νόμος 2843/2000 που ρύθμιζε το καθεστώς εισαγωγής εταιρειών της ποντοπόρου ναυτιλίας στο ΧΑ. Εισήγαγε την έννοια του νομικού προσώπου που θα έμπαινε στο ΧΑ την Εταιρεία Επενδύσεων Ποντοπόρου Ναυτιλίας (Ε.Ε.Π.Ν.) και καθόριζε το σύνολο των προϋποθέσεων, των όρων διάθεσης κεφαλαίων και τους όρους εισαγωγής της.
Στη συνέχεια ψηφίστηκε ο Ν 2992/2002 που απλώς τροποποιούσε ορισμένες διατάξεις του προηγούμενου (2843/2000). Τότε μετά το ξεφούσκωμα της χρηματιστηριακής φούσκας, οι εποπτικές αρχές πίστευαν ότι το πλαίσιο έπρεπε να είναι αυστηρό έτσι ώστε να διασφάλιζε αποτελεσματικότερα την προστασία των επενδυτών με την καθιέρωση αυστηρότερων κανόνων ως προς την διαφάνεια των Ε.Ε.Π.Ν.
Μετά το 2004, όταν άρχισαν να μπαίνουν η μία μετά την άλλη εταιρείες της ποντοπόρου ναυτιλίας στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, έγινε μια προσπάθεια προσέλκυσης με τον διαχωρισμό του κλάδου σε τρεις κατηγορίες (ακτοπλοϊκές, ποντοπόρος ναυτιλία, θαλάσσιας περιήγησης) και την υιοθέτηση ελαστικότερων κριτηρίων περιλαμβάνοντας και τις holding εκτός από τις ειδικού τύπου Ε.Ε.Π.Ν. Και πάλι το αποτέλεσμα ήταν μηδέν.
Χρειάστηκε τελικά να εισαχθούν εταιρείες ελληνικών συμφερόντων και το χρηματιστήριο του ΑΙΜ στο Λονδίνο και στο Χρηματιστήριο της Κύπρου για να γίνουν οι σημερινές προσπάθειες.
Σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς οι λόγοι που αποτρέπουν την είσοδο ναυτιλιακών εταιρειών στο Χρηματιστήριο της Αθήνας είναι τρεις:
- ο πρώτος σχετίζεται με το ρυθμιστικό πλαίσιο, το οποίο παρά τις κατά καιρούς αλλαγές ήταν περιοριστικό και λιγότερο ανταγωνιστικό σε σχέση με άλλες αγορές.
- ο δεύτερος λόγος σχετίζεται με τις ελληνικές τράπεζες. Όπως αναφέρουν παράγοντες της αγοράς οι τράπεζες δεν δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για να αναλάβουν ρόλο αναδόχου σε ναυτιλιακές εταιρείες. Ούτως ή άλλως αντλούν από τους εφοπλιστές πολλά λεφτά μέσω των δανειοδοτήσεων. Αρκετοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι οι τράπεζες θα χάσουν παραδοσιακή πελατεία και προσωπικές επαφές με τους εφοπλιστές εάν οδηγήσουν ναυτιλιακές εταιρείες στο Χρηματιστήριο.
- Ο τρίτος λόγος σχετίζεται με το χαρακτήρα των εφοπλιστών. Οι τελευταίοι διακρίνονται από μία εσωστρέφεια στη χώρα της καταγωγής τους. δηλαδή, οι εκ φύσεως, αλλά και επαγγέλματος εξωστρεφείς εφοπλιστές που κερδίζουν χρήματα από δουλειές σε όλα τα σημεία του πλανήτη, εκφράζουν έναν συντηρητισμό στη χώρα καταγωγής τους ή και κατοικίας τους. Για αυτούς, λένε άνθρωποι που βρίσκονται κοντά τους είναι λιγότερο δυσάρεστο να είναι εισηγμένοι στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης και να τους «σχολιάζει» καλώς ή κακώς η Wall Street Journal, όχι μία τοπική εφημερίδα που τη διαβάζουν οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, τους οποίους συναντούν στην καθημερινότητά τους.
Χρήστος Ιωάννου
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr