Οι Ισπανικές αποτέλεσαν σημείο αναφοράς καθώς εμφάνισαν συνολικά τα ποιοτικότερα χαρακτηριστικά.
Ακολούθησαν οι Αυστριακές και οι ελληνικές οι οποίες παρουσίασαν περίπου παραπλήσια εικόνα ενώ πολύ καλή ήταν και η εικόνα των Ουγγρικών τραπεζών με την περίπου μονοπωλιακή OTP να ξεχωρίζει.
Κοινή βάση για τις τράπεζες και των 4 χωρών ήταν τα κέρδη από το εξωτερικό.
Βέβαια στην OTP ρόλο διαδραμάτισαν και οι συναλλαγματικές ισοτιμίες μεταξύ ουγγρικού φιορινιού και ευρώ αλλά τα κέρδη από το εξωτερικό όπως σε όλες τις τράπεζες των 4 χωρών που ξεχώρισαν διαδραμάτισαν καίριο ρόλο.
Όμως γιατί ξεχώρισαν αυτές οι 4 χώρες και όχι οι Γαλλικές π.χ. που και αυτές έχουν πραγματοποιήσει σημαντικές εξαγορές και επενδύσεις στο εξωτερικό;
Είναι προφανές ότι οι επενδύσεις των τραπεζών αυτών στο εξωτερικό συνοδεύτηκε από αύξηση των αποδοτικότητας των επενδύσεων αλλά και από σχετικά συντηρητική πολιτική στο investment banking.
Π.Χ. και οι Ιταλικές τράπεζες πήγαν καλά στο εξωτερικό στα Βαλκάνια αλλά τα κέρδη από τις χώρες αυτές δεν μπόρεσαν να αναπληρώσουν τις ζημίες από τα επενδυτικά τους χαρτοφυλάκια.
Ανάπτυξη στο εξωτερικό μέσω δανείων σε ιδιώτες και επιχειρήσεις και συντηρητική προσέγγιση του ρίσκου όσον αφορά τις επενδύσεις χαρτοφυλακίου αποτέλεσαν τους παράγοντες κλειδιά που διαφοροποίησαν την κερδοφορία των τραπεζών σε Ισπανία , Ελλάδα , Αυστρία.
Πάντως αποτελεί παράδοξο και οξύμωρο το γεγονός ότι ενώ εμφάνισαν οι ελληνικές τράπεζες πανομοιότυπα χρηματοοικονομική εικόνα με τις Αυστριακές , η υποχώρηση της κεφαλαιοποίησης τους ήταν πολλαπλάσια.
Η βασική αιτία θα πρέπει να αποδοθεί κυρίως στις μετοχικές συνθέσεις των ελληνικών τραπεζών , στα χαρακτηριστικά της αγοράς αλλά και στο γεγονός ότι οι διοικήσεις δεν ενημέρωσαν έγκαιρα για την πορεία των business plan.
Π Λεωτσάκος
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr