Δεν ξέρω τι θα του ξημερώσει του Μητσοτάκη με το θέμα του γάμου των ομοφύλων και κυρίως με το δικαίωμα υιοθεσίας και τεκνοθεσίας από τα αντίστοιχα ζευγάρια, αλλά είναι φανερό ότι έχει μπλέξει. Γιατί όντως το ζήτημα είναι ιδιαίτερα λεπτό, ευαίσθητο και περίπλοκο. Μπλέκονται δικαιώματα, νομική επιστήμη και νόμοι, κοινωνία, εκκλησία, πολιτική, κόμματα, Ευρώπη και ένας μέγιστος, αλλά άγνωστος Χ που φορά την ψυχοσύνθεση, την κοινωνική αποδοχή, ένταξη και ανάπτυξη των παιδιών με ομόφυλους γονείς, που είναι και το σημαντικότερο.

Το 2024 είναι χρονιά εκλογών σε Ευρώπη, ΗΠΑ και… Ρωσία, με το λαϊκισμό να επανέρχεται δριμύτερος και τις γραμμές άμυνας να είναι εξασθενημένες. Μετά την αποτυχία του Brexit, το πέρας της οικονομικής κρίσης και κυρίως μετά την ήττα του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ υπήρξε μία διάχυτη αισιοδοξία στη Δύση πως η «μπογιά» του λαϊκισμού πέρασε. Ωστόσο, πέντε χρόνια μετά, ο Ντόναλντ Τραμπ επιστρέφει δριμύτερος (ο κλώνος του ήδη εξελέγη στην Αργεντινή), ο Βλαντιμίρ Πούτιν, κατόπιν «λαϊκής απαίτησης», θα επανεκλεγεί τον Μάρτιο και η Ευρώπη μετράει ήδη αρκετές ήττες εντός των τειχών.

Είναι φανερό ότι η προτροπή μου να μπούμε ως λαός και ηγεσία γερά και με τσαμπουκά στο 2024, εισακούεται. Δεν έχουν περάσει ούτε πέντε μέρες του νέου έτους και έχουμε μερικές εξελίξεις που δείχνουν ότι η φυλή βαδίζει με αποφασιστικά βήματα κι σύμφωνα με τις παραδόσεις της προς το πεπρωμένο της. Στα καλά καθούμενα ο καθηγητής Συρίγος αναφέρθηκε σε παρωχημένα άρθρα της Συνθήκης της Λωζάννης, αυτό ερέθισε τα πατριωτικά αντανακλαστικά του Κασσελάκη, που όχι μόνο κατάγεται από τη λεβεντογέννα, αλλά έχει δηλώσει ρητά ότι ο ίδιος εκπροσωπεί πια την πατριωτική Αριστερά, όχι δηλαδή την άλλη την … προδοτική και πάνω σε όλα αυτά βρήκε την ευκαιρία ο Μητσοτάκης να κάνει έναν ανασχηματισμούλη με την ελκυστική ονομασία «Διορθωτική Κίνηση». Ωραία πράγματα δηλαδή για να μη βαρεθούμε…  

Το πολιτικό θέμα των ημερών αφορά το «κακό σπυρί» της κυβέρνησης που ονομάζεται Σαμαράς, αλλά δεν θα πω πολλά. Αρκούμαι να υπενθυμίσω ότι με πολλές αφορμές – θάνατος Κωνσταντίνου, ελληνοτουρκικά κλπ – που έχει διαφοροποιηθεί έχω επισημάνει τον αντιμητσοτακισμό που χαρακτηρίζει  τον Αντώνη από τη στιγμή που ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης τον έπαυσε από υπουργό Εξωτερικών στις αρχές της δεκαετίας 1990 λόγω διαφωνίας στο Μακεδονικό.

Ο Χάρης Δούκας έκανε την έκπληξη στο δήμο Αθηναίων και από το 2024 θα διαδεχθεί τον Κώστα Μπακογιάννη. Γιατί, όμως, τον προτίμησαν οι Αθηναίες και οι Αθηναίοι;

Μεγάλη ένταση πυροδότησε στην τελική ευθεία των εσωκομματικών εκλογών του ΣΥΡΙΖΑ το βίντεο του υποψήφιου για την ηγεσία του κόμματος, Σωτήρη Κασσελάκη, από τη Μακρόνησο.

Οπωσδήποτε  επικοινωνιακά, αλλά και επί της ουσίας σε ένα βαθμό, «λουκούμι» του ήρθε του Μητσοτάκη η ζεϊμπεκιά του Πατούλη στο Ζάππειο, ενώ πολίτες και κράτος θρηνούσαν τα παιδιά που χάθηκαν στην Κάρυστο. Κανονικά ο πρωθυπουργός θα μπορούσε κάλλιστα να μην θέλει να τον δει πλέον στα μάτια του και για τον τρόπο που χόρευε κακοποιώντας το ζεϊμπέκικο ως χορό, μεταξύ μας όμως , δεν τον έχω τον Μητσοτάκη και για ρέκτη της λαϊκής κουλτούρας. Υποψιάζομαι ότι οι λόγοι που ο Πατούλης «φαγώθηκε» είναι πιο πεζοί και ενταγμένοι στους πολιτικούς τακτικισμούς.