Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα, όλο και περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη ανταγωνίζονται πλέον για την προέλκυση εύπορων ιδιωτών, δηλαδή φυσικών προσώπων με υψηλά εισοδήματα από μετοχές, ομόλογα, ακίνητα και άλλες επενδυτικές τοποθετήσεις. Στα πρόσωπα αυτά παρέχεται η δυνατότητα χρήσης ενός φιλικού θεσμικού πλαισίου διαμονής, με επίκεντρο την ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση. Η στρατηγική αυτή, την οποία εφαρμόζουν ήδη εδώ και χρόνια μικρότερες χώρες όπως η Μάλτα, η Ιρλανδία, το Μονακό, η Κύπρος και το Λουξεμβούργο, υιοθετείται πλέον από περισσότερα, μεγαλύτερα και οικονομικά ανεπτυγμένα κράτη, όπως η Ολλανδία, η Γαλλία, η Ισπανία και – πιο πρόσφατα – η Ιταλία.

Τα στοιχεία που ανακοίνωσε πρόσφατα η Τράπεζα της Ελλάδος, αναδεικνύουν τη δραματική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια σε σχέση με τα κόκκινα επιχειρηματικά δάνεια και ιδιαίτερα αυτά που αφορούν τις Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις. Τα μη εξυπηρετούμενα πιστωτικά ανοίγματα στις Μικρές και Μεσαίες Επιχειρήσεις αντιστοιχούν στο 59,9% των δανείων, συνολικού ύψους 39,2 δις ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι το 60% ή, με άλλα λόγια, δύο στις τρεις Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους προς τις τράπεζες. 

Το λαθρεμπόριο και το παρεμπόριο συνιστούν μια από τις μεγαλύτερες μάστιγες για την ελληνική οικονομία. Αποστερούν έσοδα δισεκατομμυρίων ευρώ από τα δημόσια ταμεία, ανταγωνίζονται αθέμιτα το υγιές εμπόριο και προκαλούν τεράστια ζημιά στην αγορά, με τη μορφή διαφυγόντος τζίρου.

Ο χώρος των πνευματικών δικαιωμάτων των δημιουργών αποτελούσε για χρόνια εστία προβλημάτων και σύγκρουσης μεταξύ χρηστών και δικαιούχων. Αιτία ήταν ένα καθεστώς που λειτουργούσε τελικά σε βάρος τόσο των επιχειρήσεων, όσο και των δημιουργών, με μονομερώς και αυθαίρετα καθορισμένα αμοιβολόγια, με επιχειρήσεις να σύρονται στα δικαστήρια γιατί είτε αγνοούσαν, είτε αδυνατούσαν να καταβάλουν άμεσα τα υπέρογκα ποσά που καλούνταν να πληρώσουν, αλλά και με παράτυπες και αδιαφανείς – όπως αποκαλύφθηκε – πρακτικές ως προς τη διαχείριση των χρημάτων.

Η διαφαινόμενη απροθυμία των δανειστών να λάβουν αποφάσεις για τη βιωσιμότητα του χρέους, απειλεί ευθέως την προσπάθεια για ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, καθώς η εξειδίκευση των σχετικών μέτρων συνδέεται άμεσα με την ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.

Οι σχέσεις αμοιβαίας δυσπιστίας και τριβής μεταξύ φορολογουμένων και φορολογικής διοίκησης αποτελούν εδώ και δεκαετίες εμπόδιο στην εύρυθμη λειτουργία του κράτους. Το πρόβλημα οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι έχουμε ένα δαιδαλώδες, πολύπλοκο φορολογικό σύστημα, το οποίο απαιτεί υψηλό κόστος συμμόρφωσης, δημιουργεί κενά ερμηνειών, αλλά και μεγάλα περιθώρια αυθαιρεσίας εκ μέρους των φορολογικών αρχών.

Η επίτευξη προκαταρκτικής συμφωνίας μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των δανειστών αποτελεί ένα θετικό βήμα. Η εξέλιξη αυτή δίνει τέλος σε μια παρατεταμένη περίοδο αβεβαιότητας και δημιουργεί ένα ευνοϊκότερο κλίμα σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, το οποίο μπορεί – με τις κατάλληλες κινήσεις – να συμβάλει στην τόνωση της επενδυτικής δραστηριότητας και κυρίως στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων.