«Αντιρωσική υστερία» στην Ουάσινγκτον διαπιστώνει ο Βλαντιμίρ Πούτιν, δύο ημέρες μετά την έγκριση από το αμερικανικό Κογκρέσο νέων αυστηρότερων οικονομικών κυρώσεων σε βάρος της Μόσχας.

Νέες κυρώσεις εισηγούνται οι ΗΠΑ σε βάρος της Ρωσίας, με την τελευταία να κάνει λόγο για μια εξαιρετικά “μη φιλική ενέργεια" και "λυπηρή είδηση", ειδικά μετά τις θετικές εξελίξεις στις ρωσοαμερικανικές σχέσεις.

Την κατάπαυση του πυρός στη νοτιοδυτική Συρία αποφάσισαν οι πρόεδροι των ΗΠΑ και της Ρωσίας σε μια συνάντηση που κράτησε περίπου 2,5 ώρες.

Να γυρίσουν σελίδα στα σχόλια περί ρωσικής παρέμβασης στις γαλλικές εκλογές αλλά και να λύσουν τις διαφορές τους στο θέμα της Συρίας προσπάθησαν ο Γάλλος πρόεδρος, Εμ. Μακρόν και ο Ρώσος ομόλογός του, Βλ. Πούτιν κατά τη συνάντηση που είχαν νωρίτερα οι δύο άνδρες.

Την άποψη πως η ομάδα των χωρών G7 θα πρέπει να εμπλακεί περισσότερο στην Συρία εξέφρασε ο Γάλλος Πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος μάλιστα ανακοίνωσε ότι θα συζητήσει τις εξελίξεις στην Συρία με τον Ρώσο πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν την Δευτέρα.

Τον Βλαντιμίρ Πούτιν συνήθως τον έχουμε συνηθίσει να μας δείχνει τις δεξιότητες του στις πολεμικές τέχνες. Ωστόσο στο Πεκίνο όπου βρέθηκε συμμετέχοντας στον Κινεζικό άνοιγμα για την αναβίωση του Δρόμου του μεταξιού, έδειξε πως ξέρει να παίζει και πιάνο. ( Για Γαλλικά δεν ξέρουμε μολονότι μπορεί να τα είχε μελετήσει στην σχολή της KGB).

Σαν μία μεταμοντέρνα παραλλαγή της αιώνιας και τραγικής ιστορίας του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, το αμερικανικό κατεστημένο πολεμά, μέχρι εσχάτων η στήλη πιστεύει, το πρωτοφανές ειδύλλιο ανάμεσα σε ένα νεόφυτο Αμερικανό πρόεδρο και σε ένα έμπειρο, μερικοί θα λέγανε σεσημασμένο, Ρώσο πρόεδρο. Ο έρωτας ανάμεσα στους δύο ηγέτες είναι δυνατός όσο και λίαν αναπάντεχος, αλλά και το κατεστημένο, ειδικά η “οικογένεια” του Τραμπ, είναι άλλο τόσο και πολύ περισσότερο, αναφανδόν εναντίον του ειδυλλίου. Και ο λόγος αυτής της αντιπαράθεσης, η οποία αντιγράφει πάντα τον Σαίξπηρ, είναι ότι δηλαδή το ειδύλλιο καταστρέφει την υπαρξιακή ανάγκη που έχει το αμερικανικό καταστημένο, της οικογένειας του ατυχώς γεωπολιτικά αλλά και εμπορικά ερωτευμένου Ντόναλντ, στην αιώνια δαιμονοποίηση της αντίπαλης οικογένειας, δηλαδή του ρωσσικού κράτους. Και το μέλλον αυτού του γεωπολιτικού ειδυλλίου δεν διαγράφεται πολύ πιο ελπιδοφόρο από το τέλος της πασίγνωστης σαιηκσπηρικής τραγωδίας.