Με στόχο την αύξηση παρουσίας των τοπικών προϊόντων, της κρητικής διατροφής, αλλά και του τουρισμού σε Ουκρανία και Ρωσία, προχώρησε η Περιφέρεια Κρήτης, μετέχοντας σε εκθέσεις και εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στη Μόσχα και το Κίεβο.

Πριν από λίγο καιρό,  γράφαμε για τα διάφορα κινήματα πώλησης προϊόντων των παραγωγών και των τοπικών κοινοτήτων προς τους καταναλωτές (βλ. πατάτες, ρύζι, λάδι, κλπ), χαρακτηρίζοντάς τα ως  εξαιρετικές πρωτοβουλίες, αλλά προσωρινές.  Και όπως αποδεικνύεται -από την εγκατάλειψη του εγχειρήματος, τόσο από τους παραγωγούς, όσο και από τα διάφορα τοπικά κινήματα- είχαμε δίκιο! Διότι μπορεί να ήταν μια φιλότιμη και επιτυχημένη, για όσο διήρκησε,  προσπάθεια να πουλήσουν κατευθείαν στους καταναλωτές τα προϊόντα τους, αλλά, όπως είχε επισημανθεί, η προσπάθεια αυτή δεν είχε μέλλον, ούτε βοηθούσε στη μακροπρόθεσμη επιβίωση  των παραγωγών. Αφού, όπως  ήταν προφανές, οι παραγωγοί απλά κοίταξαν να ξεφορτωθούν (σε λογικές γι αυτούς και για τους καταναλωτές τιμές) τα πλεονάζοντα προϊόντα που είχαν παραμείνει απούλητα στις αποθήκες τους. Και μέσα στην πρεμούρα τους, προφανώς δεν ασχολήθηκαν με στρατηγικές και λύσεις που θα μπορούσαν να τους εξασφαλίσουν βιωσιμότητα.

Η υποβαθμισμένη (δικαίως ή αδίκως) εικόνα της χώρας, που οφείλεται στην συνολική έλλειψη υποδομών, την λανθασμένη επιχειρηματική νοοτροπία, την έλλειψη σχεδιασμού προϊόντων/υπηρεσιών υψηλών προδιαγραφών, δημιουργικής και ολοκληρωμένης προώθησης, ποιότητας και προφίλ (premium brands and services) αλλά και η έλλειψη απασχόλησης ικανών ανθρώπων της γνώσης σε καίριους τομείς, ζημιώνει –μεταξύ άλλων– την ανταγωνιστικότητά μας.

Ενώ η πηγή της μόλυνσης από το βακτήριο E.Coli συνέχιζει να είναι υπό έρευνα, και ο ΠΟΥ συνεχίζει να «ψάχνεται» εκδίδοντας την ανακοίνωση ότι το συγκεκριμένο βακτήριο δεν είχε προκαλέσει ποτέ στο παρελθόν επιδημία, αλλά ανέπτυξε για άγνωστους λόγους ένα άκρως τοξικό στέλεχος , πολλοί διαβλέπουν στη συγκυρία αυτή μία «χρυσή» ευκαιρία να αναδειχθούν τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα. 

Πάντα με προκαλούσε η ιδέα πως μπορεί κανείς να μετατρέψει σε brand, ένα βασικό συστατικό φαγητού ή οποιοδήποτε άλλο αγροτικό προϊόν. Αλλά και πως έχουν καταφέρει ορισμένα, να αναδειχτούν σε premium brands. Για παράδειγμα, έχετε σκεφτεί, γιατί πληρώνουμε περισσότερα για μια μπανάνα, που έχει ένα sticker κολλημένο με το brand name Chiquita? Διότι, το brand name, είναι συνυφασμένο με την γνησιότητα και τα ιδιαίτερα, ποιοτικά χαρακτηριστικά που εμπεριέχονται σε αυτό, δηλαδή την νοστιμιά και την ξεχωριστή του γεύση, που του προσθέτουν αξία και το κάνουν ελκυστικό στους καταναλωτές παγκοσμίως.