Μετά την ένταση, τη φούρια και την αναστάτωση που προξένησε το βράδυ της Παρασκευής η δήλωση Σαμαρά για την τροπολογία που κατατέθηκε, ώστε να δοθεί άδεια διαμονής σε κάποιες κατηγορίες μεταναστών, με την ελπίδα ότι θα καλυφθούν κάποια κενά σε ειδικά τμήματα της αγοράς εργασίας όπου λείπουν χέρια, τα πράγματα μάλλον μπαίνουν σε μία πιο ρεαλιστική βάση. 

Υπάρχει η γνωστή κατάρα του μονόστηλου, υπάρχει ο κίνδυνος να σε πάρουν «στο ψιλό» και αν μιλάμε για πολιτικά πρόσωπα, τίποτα από αυτά δεν είναι καλό. Αντιθέτως, αν κάποιο πολιτικό πρόσωπο τύχει τέτοιας μεταχείρισης, η ζημιά που θα έχει υποστεί, είναι μάλλον ανεπανόρθωτη. 

Πολλαπλώς πιο δύσκολη από ό,τι διαφαινόταν, αποδεικνύεται η σύνοδος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις Βρυξέλλες, αφού τα πεδία των εσωτερικών διαφωνιών εκτείνονται σχεδόν σε όλα τα θέματα. 

Δεδομένης της ταχύτητας με την οποία αναπτύσσεται η τεχνολογία και των αλμάτων στην ψηφιακή επικοινωνία και εξυπηρέτηση, η υιοθέτηση του «ψηφιακού βοηθού», δηλαδή της τεχνολογίας Τεχνητής Νοημοσύνης στο gov.gr δεν είναι και η ανακάλυψη του τροχού.

Καθώς η συζήτηση για τα χάλια του εκπαιδευτικού μας συστήματος συνεχίζεται, με αφορμή τα αποτελέσματα του τελευταίου παγκόσμιου διαγωνισμού PISA, το μεγάλο ερώτημα που τίθεται είναι: Και μετά τη συζήτηση, τι; 

Ότι το θέμα της βίας στους αθλητικούς χώρους και γύρω από αυτούς εξελίσσεται σε μία ανοιχτή πληγή για την κυβέρνηση, δεν θέλει και πολύ για να το διαπιστώσει κανείς. Αυτό που απλώς επιβεβαιώνεται μέχρι στιγμής είναι ότι τα περιστατικά σωρεύονται και είναι πολλά, οι εξαγγελίες για την αντιμετώπιση του φαινομένου ακόμη περισσότερες και τα αποτελέσματα μηδενικά. 

Για τα δεδομένα της επίσκεψης Ερντογάν στην Αθήνα και ειδικότερα σε ό,τι αφορά τη σύντομη διάρκεια της παραμονής του (ούτε έξι ώρες), η συνομιλία που είχε με τον υπουργό Εξωτερικών Γιώργο Γεραπετρίτη στο κόκκινο χαλί, μόλις αποβιβάστηκε από το αεροπλάνο, ήταν μακρά.