Επρόκειτο για μία προαναγγελθείσα απόφαση του ΚΚΕ, αφού είχαν προηγηθεί η μεταφορά και η ταφή της σορού του Ν. Ζαχαριάδη στην Ελλάδα το 1991 και σειρά κομματικών δημοσιευμάτων που αποκαθιστούσαν στην συλλογική κομματική μνήμη την δράση και την μνήμη του Ν. Ζαχαριάδη. Με την ίδια απόφαση αποκαταστάθηκε πολιτικά ο Άρης Βελουχιώτης και κομματικά ο Νίκος Βαβούδης.
Η δράση και του τέλος του Α. Βελουχιώτη είναι γνωστά. Πρωταγωνιστεί στην ίδρυση και ανάπτυξη του ΕΛΑΣ και βρίσκει τον θάνατο τον Ιούνιο 1945 σε μάχη με τα καταδιωκτικά αποσπάσματα, αποκηρυγμένος από το ΚΚΕ και τον Ν. Ζαχαριάδη (ούτε ψωμί, ούτε νερό στον δηλωσία «μιζέρια» Άρη). Το 2011 το ΚΚΕ θεωρεί ότι ο Α. Βελουχιώτης σωστά διαφώνησε με την συμφωνία της Βάρκιζας (γι’ αυτό και τον αποκαθιστά πολιτικά) αλλά δημοσιοποιώντας την διαφωνία του δεν τήρησε την βασική θέση του κομμουνιστικού κινήματος, την αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού γι’ αυτό και δεν τον αποκαθιστά κομματικά.
Ο Ν. Βαβούδης υπήρξε μαχητικό στέλεχος πρώτης γραμμής του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος (πολεμά στο Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό του Τίτο) και του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ. Για να αποφύγει την σύλληψη στην γνωστή υπόθεση των ασυρμάτων (Νοέμβριος 1951) προτιμά να αυτοκτονήσει. Η ηγεσία του ΚΚΕ (δηλαδή ο Ν. Ζαχαριάδης) κατηγορεί μέσω του ραδιοφωνικού σταθμού «Ελεύθερη Ελλάδα» τον Ν. Βαβούδη ως πράκτορα του εχθρού που δεν αυτοκτόνησε αλλά αφού πρώτα πρόδωσε τα κομματικά μυστικά φυγαδεύτηκε από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες στις ΗΠΑ.
Στις 23 Ιουνίου 2018 η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ αποφάσισε την κομματική αποκατάσταση του Α. Βελουχιώτη και των Γιώργου Γεωργιάδη και Γιώργου Γιαννούλη ιστορικών στρατιωτικών στελεχών του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ (Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας).
Η κομματική (συνέχεια της πολιτικής) αποκατάσταση του Άρη Βελουχιώτη βασίσθηκε στην παραδοχή ότι οι ειδικές συνθήκες που επικρατούσαν την περίοδο της κατοχής δεν επέτρεπαν την συλλογική λειτουργία του Πολιτικού Γραφείου και της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Χωρίς να δικαιολογείται η κομματική απειθαρχία του Άρη Βελουχιώτη τονίζεται ότι η διαρρηγμένη συλλογική λειτουργία της ανώτατης καθοδήγησης του ΚΚΕ δεν πρόσφερε στον Α. Βελουχιώτη αλλά και σε χιλιάδες άλλα κομματικά μέλη την δυνατότητα ουσιαστικού διαλόγου και κατανόησης της γραμμής του ΚΚΕ και ήταν η κύρια αιτία που προκάλεσε φυγόκεντρες τάσεις, όπως η δημόσια αντίδραση χιλιάδων ΕΛΑΣ-ιτων (μεταξύ των οποίων και ο Α. Βελουχιώτης) στην συμφωνία της Βάρκιζας που άλλωστε η μετά-κατοχική πραγματικότητα την κατέστησε γρήγορα ανενεργή.
Ο Γ. Γεωργιάδης αποφοιτά με άριστά από την Σχολή Ευελπίδων. Διακρίνεται στον Ελληνό-Ιταλικό πόλεμο. Εντάσσεται στον ΕΛΑΣ όπου γρήγορα αναδεικνύεται σε διοικητή τάγματος ενώ το 1943 γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Το 1946 εντάσσεται στον ΔΣΕ και υπηρετεί με επιτυχία ως επιτελάρχης του Αρχηγείου Ρούμελης. Το 1947 διορίζεται διευθυντής του 3ου Γραφείου του Αρχηγείου Δυτικής Μακεδονίας. Το 1948 αναλαμβάνει την διοίκηση της 14ης Ταξιαρχίας όπου διακρίνεται ιδιαίτερα συμβάλλοντας καθοριστικά στο ελιγμό του ΔΣΕ από τον Γράμμο στο Βίτσι. Στις 22 Δεκεμβρίου 1948 ο ΔΣΕ επιχειρεί να καταλάβει την Έδεσσα, η επίθεση αποτυγχάνει. Ο Γ. Γεωργιάδης θεωρείται υπεύθυνος για την αποτυχία, κατηγορείται ότι συνεργάζεται με τον εχθρό, συλλαμβάνεται, καταδικάζεται σε θάνατο από το στρατοδικείο του ΔΣΕ και εκτελείται στις 24 Φεβρουαρίου 1949.
Ο Γιώργος Γιαννούλης οργανώνεται στο ΚΚΕ το 1935 ενώ φοιτά στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών απ’ την οποία αποφοιτά το 1938. Υπηρετεί την θητεία του ως έφεδρος αξιωματικός και πολεμά στο Αλβανικό μέτωπο. Στην αρχή της Κατοχής πρωτοστατεί στην δημιουργία αντάρτικων ομάδων στην περιοχή της Καστοριάς απ’ όπου κατάγεται και προάγεται σε διοικητή τάγματος ΕΛΑΣ. Με την έναρξη του εμφυλίου αναλαμβάνει την διοίκηση του πρώτου συγκροτήματος Ανταρτών Γράμμου και στην συνέχεια της 102 Ταξιαρχίας του ΔΣΕ. Μετά το τέλος της μεγάλης μάχης του Γράμμου, στις 4 Σεπτεμβρίου 1948, ανακοινώνεται η διαταγή εκτέλεσης του Γ. Γιαννούλη για σωρεία στρατιωτικών λαθών που συνιστούσαν πραγματική προδοσία. Η διαταγή εκτέλεσης υπογράφονταν από τον Μάρκο Βαφειάδη που είχε απομακρυνθεί από την ηγεσία του ΔΣΕ από τις 21 Αυγούστου 1948, δηλαδή πολύ πριν εκδοθεί η διαταγή εκτέλεσης του Γ. Γιαννούλη.
Εκ διαμέτρου αντίθετες πολιτικά αποφάσεις. Το ΚΚΕ αποκαθιστά στην κομματική ιστορία τον Ν. Ζαχαριάδη και τα θύματα των Ζαχαριαδικών εκκαθαρίσεων (Α. Βελουχιώτη, Ν. Βαβούδη, Γ. Γεωργιάδη και Γ. Γιαννούλη). Πώς μπορεί να ερμηνευθεί αυτή η αντίφαση;
Το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα δίνει τεράστια σημασία στην ιστορία του. Γι’ αυτό και σε όλα τα κομμουνιστικά κόμματα δημιουργήθηκαν «τμήματα ιστορίας» με αποκλειστικό και απαράβατο καθήκον την συγγραφή της ιστορίας του κόμματος. Ο κόμμα εκδίδει συνεχώς βιβλία και δημοσιεύει άρθρα με θέμα την ιστορία του κόμματος ενώ τα κομματικά αρχεία συντηρούνται και προφυλάσσονται με ιδιαίτερη σχολαστικότητα. Αυτό το πολιτικό-οργανωτικό πλαίσιο εξασφαλίζει στο κομμουνιστικό κόμμα το δικαίωμα να είναι ο ιστορικός του εαυτού του και σφυρηλατεί την εξαιρετικά στενή σχέση μεταξύ ιστορίας και πολιτικής, δηλαδή του μηχανισμού που διαμορφώνει της κοινή ιδεολογική και κομματική συνείδηση.
Ίσως δεν έχει γίνει ακόμα ευρέως αντιληπτό ότι σταδιακά από την δεκαετία του ’90, το τμήμα ιστορίας του ΚΚΕ προωθεί και κατοχυρώνει με κομματικές αποφάσεις την άποψη ότι ο εμφύλιος πόλεμος δεν ήταν μία εθνική τραγωδία που επιβλήθηκε από το εξωτερικό (αμερικανοκρατία), αλλά κλιμάκωση της ταξικής πάλης στον ανώτατο βαθμό. Σήμερα για το ΚΚΕ ο εμφύλιος είναι μία κομμουνιστική εποποιία και όχι μία εθνική τραγωδία. Οι μαχητές του ΔΣΕ είναι ένας στρατός ηρώων που αγωνίζεται και θυσιάζεται για ένα ονειρικό κομμουνιστικό κόσμο. Η εξιδανίκευση από το ΚΚΕ, του εμφυλίου πολέμου και του ΔΣΕ αυτόματα αναδεικνύει την ανάγκη να νομιμοποιηθούν στην κομματική συνείδηση οι στρατιωτικοί ηγέτες που συνέβαλαν καθοριστικά σε αυτή την κομμουνιστική εποποιία. Γι’ αυτό και αποκαθίστανται κομματικά οι Α. Βελουχιώτης, Ν. Βαβούδης, Γ. Γεωργιάδης και Γ. Γιαννούλης. Η ιστορία ξαναγράφεται γιατί έτσι αποφάσισε το τμήμα ιστορίας του ΚΚΕ.
Σε λίγους μήνες θα γίνουν στην χώρα μας βουλευτικές εκλογές. Όλες οι προβλέψεις καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι πολύ δύσκολα θα προκύψει (ακόμα και μετά τις δεύτερες εκλογές που θα διεξαχθούν με σύστημα ενισχυμένης αναλογικής) κοινοβουλευτική αυτοδυναμία ενός κόμματος και σχηματισμός μονοκομματικής κυβέρνησης.
Η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ θα υποχρεωθούν να ζητήσουν την συνεργασία του ΠΑΣΟΚ για να σχηματίσουν κυβέρνηση. Η προσφορά της κέντρο-αριστεράς στην χώρα έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι και είναι τεράστια. Όμως στο όχι μακρινό παρελθόν η Νέα Δημοκρατία και πρόσφατα ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν συνειδητά διαστρεβλώσει, απαξιώσει και ενοχοποιήσει με αγοραίους και ακραίους χαρακτηρισμούς το τεράστιο έργο των κυβερνήσεων Α. Παπανδρέου και Κ. Σημίτη.
Μήπως ο Ν. Ανδρουλάκης πρέπει από τώρα να προειδοποιήσει τον Κ. Μητσοτάκη και τον Α. Τσίπρα, ότι πριν χτυπήσουν την πόρτα της Χαριλάου Τρικούπη για να συζητήσουν για ενδεχόμενη κυβερνητική συνεργασία, θα πρέπει τα «τμήματα ιστορίας» της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ να έχουν φροντίσει να αποκαταστήσουν με αντικειμενικούς όρους την ιστορική αλήθεια;
Μήπως αυτή είναι η «χρυσή ευκαιρία» του Ν. Ανδρουλάκη;
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr