• ΓΔ: 00
  • FTSE/ΧΑ LARGE CAP0
  • FTSE ΧΑ MID CAP0
  • Τζίρος0
  • €/$ 0 €/£ 0
    BTC 0 ETH 0 XRP 0
Image on Reporter.gr
0
0
  • Nasdaq00%
  • S&P 50000%
  • CAC 4000%
  • DAX00%
  • FTSE 10000%
  • Nikkei 22500%

Ντίνος Κουτσολιούτσος

Οι πρόσφατες αποκαλύψεις για τις σημαντικές διευκολύνσεις τεράστιας φοροδιαφυγής ή φοροαποφυγής που προσέφερε το κράτος του Λουξεμβούργου σε πολυάριθμες πολυεθνικές επιχειρήσεις διαφόρων ευρωπαϊκών κρατών υπό την ηγεσία του κ. Γιούνκερ επί πολλά χρόνια, όταν ο τελευταίος τελούσε διπλά χρέη ως ηγέτης του κρατιδίου και ηγέτης του Eurogroup αποκαλύπτει τον κ. Γιούνκερ σαν ανάξιο και ακατάλληλο να ηγηθεί της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης. 

Τα πετρέλαια, και όχι μόνο, αποτελούν μακροχρόνια πηγή αντιπαράθεσης μεταξύ της Τουρκίας από την μια μεριά και της Ελλάδας και της Κύπρου από την άλλη. Μια διαφορετική προσέγγιση στο πρόβλημα από την Ελλάδα και την Κύπρο, θα μπορούσε ίσως να διασφαλίσει με κάποια πιθανότητα και την εθνική κυριαρχία και την επικράτεια τω δύο αυτών μικρών κρατών της Ευρωζώνης, Ελλάδας και Κύπρου, και μία μακροπρόθεσμη εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου των δύο κρατών με ασφάλεια και ειρήνη, προσφέροντας στην Τουρκία μετοχική οικονομική παρουσία σε όλα τα μακροπρόθεσμα κέρδη από τον υποθαλάσσιο πλούτο των αιωνίως αμφισβητουμένων ΑΟΖ.

 

Πρόσφατα διάβασα μία είδηση στο reporter, (που παραθέτω στο τέλος του άρθροθ), ότι ένα είδος «αντίστροφων στεγαστικών δανείων» ερευνάται για την ελληνική οικονομία. Τα αντίστροφα στεγαστικά δάνεια, εάν εφαρμοστούν στην Ελλάδα σαν χρηματοπιστωτικό εργαλείο όπως ακριβώς σχεδιάστηκαν και εφαρμόζονται στις ΗΠΑ, έχουν την δυνατότητα να προσφέρουν σημαντική ελάφρυνση της χρηματικής ανέχειας που έχει πέσει σε μεγάλη μερίδα των οικογενειών, μεγάλη ώθηση στην ελληνική οικονομία, δημιουργώντας άφθονο καταναλωτικό χρήμα, και φυσικά, μεγάλη ανάσα στις κακουχίες που έχει υποστεί η ελληνική κοινωνία από την οικονομική κρίση.

Πολύ πιθανόν η ιστορία να κρίνει πολύ αυστηρά τον Αντώνη Σαμαρά και τον Αλέξη Τσίπρα, ανάλογα με την στάση τους, τους επόμενους έξη μήνες. Έχουν πλέον καταστεί ολοφάνερες διάφορες πραγματικότητες γύρω από την κατάσταση του ελληνικού έθνους την παρούσα ιστορική στιγμή.  

Η Ελλάδα και η Ευρωζώνη αιωρούνται, ή κρέμονται, και οι δύο πάνω στο ίδιο τεντωμένο σκοινί. Η Ελλάδα εξακολουθεί να αποτελεί τον δημόσιο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό κίνδυνο Νούμερο 1 της Ευρωζώνης λόγω του υπερβολικού δημόσιου δανεισμού των κυβερνήσεων της Μεταπολίτευσης, (και να μην ξεχνάμε και την άκρως επιτυχημένη τροικανή μνημονιακή πολιτική), ενώ η Ευρωζώνη, αντιθέτως, έχει καταλήξει να αποτελεί τον δημόσιο οικονομικό κίνδυνο Νούμερο 1 της Παγκόσμιας, και παγκοσμιοποιημένης, Οικονομίας, λόγω της υπερβολικής λιτότητας που έχει επιβάλει στα πέντε χρόνια της κρίσης η Αυτής Μεγαλειότης, η Γερμανίδα Ηγεμών Άγγελα Μέρκελ.

Όπως πολλοί αναλυτές είχαν προαναγγείλει σχεδόν από την αρχή της κρίσης, η Ευρωζώνη συνεχίζει τον διπλό κατήφορο, στις οικονομίες των πιο πολλών κρατών και στις κοινωνίες τους, εξ αιτίας της ασυγχώρητα εθνοκεντρικής πολιτικής λιτότητας που επέβαλε η Γερμανία από την αρχή. Το ίδιο και στην Ελλάδα, η αδιαφορία των μνημονιακών πολιτικών προς τα πιο ευάλωτα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, και η συμπληρωματική αδιαφορία για μία άμεση και έγκαιρη εξυγίανση του διεφθαρμένου ελληνικού λαβυρινθικού κρατισμού έχει φέρει την χώρα στο τωρινό κρίσιμο σημείο της. Ανέτοιμη να βγει στην αγορές αλλά και με εξαντλημένη την κοινωνική υπομονή για την συνεχιζόμενη αφαίμαξη των εθνικών πόρων, κυρίως φυσικά από τα ήδη ισχνά πορτοφόλια των πιο ευάλωτων κοινωνικών στρωμάτων.

Τις προηγούμενες μέρες κατέβηκα στην Πελοπόννησο με το αυτοκίνητο και μία φιλική παρέα. Οδηγώντας μέσα από ωραιότατα βουνά και λαγκάδια, συναντήσαμε στο δρόμο δύο κοπάδια από γίδια, σε διαφορετικά σημεία της διαδρομής. Έπρεπε να σταματήσουμε κάθε φορά για να περάσουν τα γίδια με την ησυχία τους τον δρόμο.

Η Γαλλική πολιτική ηγεσία εξακολουθεί την ίδια αποτυχημένη πολιτική στην Ευρωζώνη, υπακούοντας στους άγραφους κανονισμούς της αυτοκράτειρας Μέρκελ, της ηγέτιδας μe την επιτυχημένη εφαρμογή του «Διαίρει και Βασίλευε» που πρωτοκαθιέρωσε η Μεγάλη Βρετανία. Έτσι βλέπουμε τον νεόφυτο Γάλλο πρωθυπουργό, τον κ. Βαλ, η Βαλς, (η στήλη δεν έχει μπορέσει να το προσδιορίσει καλύτερα), να γίνεται αντικείμενο άγριου πολιτικού εμπαιγμού από τους συμπατριώτες του, ακόμα και από τον πολύ κ. Σαρκοζί, πηγαίνοντας, κυριολεκτικά σαν ικέτης, παρά σαν ηγέτης μίας μεγάλης οικονομικής δύναμης της Ευρώπης, στην έδρα της Γερμανίδας αυτοκράτειρας, να δικαιολογηθεί για την αδυναμία της χώρας του να προσαρμοσθεί στα αυτοκρατορικά διατάγματα, και να προσπαθήσει, ο δυστυχής, να λάβει από την «Πάπισσα», όπως όχι άστοχα ονόμασε την Μέρκελ ένα πρόσφατο αντιπολιτευτικό ελληνικό πρωτοσέλιδο, τουλάχιστον μία «Άφεση Αμαρτιών», συνοδευμένο από πολλαπλές ευλαβικές γονυπετήσεις.

Τους εχθρούς μας συχνά τους κατασκευάζουμε και δεν γεννιόνται από μόνοι τους. Αυτό νομίζω συμβαίνει πολλές φορές και στο προσωπικό μας περιβάλλον, σε ατομικό επίπεδο, αλλά η ίδια διαδικασία λαμβάνει χώρα και ανάμεσα σε κράτη, σε παγκόσμιο γεωπολιτικό επίπεδο. Πρωταθλητές σε αυτό το είδος γεωπολιτικής αρχιτεκτονικής κατασκευής εχθρών είναι φυσικά οι Αμερικανοί, και μιλάμε ειδικά για την αμερικανική πολιτική και οικονομική ηγεσία, με ισόβια τυφλή και αδαή υποστήριξη από τον Αμερικανικό λαό.

Η αποκαλυπτική δημοσίευση του γερμανικού περιοδικού Spiegel ότι η Μέρκελ χρησιμοποιούσε εκατοντάδες μυστικές δημοσκοπήσεις των προτιμήσεων του γερμανικού λαού στην επιλογή και υλοποίηση όλων των κυβερνητικών της αποφάσεων, συμπεριλαμβανομένης και της πολιτικής λιτότητας που επέβαλε στην Ευρωζώνη, επιβεβαιώνει τη απόλυτα εθνικιστική και εθνοκεντρική ταυτότητα αυτής της πολιτικής, την οποία η παρούσα στήλη επισημαίνει εδώ και τρία τουλάχιστον χρόνια.

Το άμεσο και μεσοπρόθεσμο μέλλον της Ευρώπης είναι στα χέρια της Μέρκελ. Δυστυχώς η Μέρκελ έχει σφηνωθεί, από μόνη της, ανάμεσα στους δύο εαυτούς της. 

Ο Ολαντρέου καταποντίζεται κάτω από την ασύγκριτα ανεγκέφαλη πολιτική του, όπως ο προκάτοχός του, ο Ρέντσι επιχειρεί την φωνή βοώντος μέσα στην έρημο (της αδιαλλαξίας του ιταλικού και του γερμανικού συστήματος) όπως ο προκάτοχός του, Μόντι, ο Ραχόη βαυκαλίζεται, με 25% ανεργία, ότι βγήκε από την κρίση επειδή η ισπανική οικονομία δείχνει αναπτυξιακή τροχιά, και σύσσωμη η παγκόσμια οικονομική αναλυτική κοινωνία εμπειρογνωμόνων, με Νόμπελ και όχι μόνο, καταδικάζει την πολιτική λιτότητας της Μέρκελ.

Ο οικονομικός πόλεμος που ξέσπασε ανάμεσα στις ΗΠΑ και την ΕΕ εναντίον της Ρωσίας γύρω από την ουκρανική κρίση, χειροτερεύει όλο και περισσότερο τον κίνδυνο του αποπληθωρισμού για την οικονομία της Ευρωζώνης.

Image on Reporter.gr Premium Penna Reporter Mamamia CityWoman