Απο την πρώτη ημέρα που ανέλαβε αυτή η κυβέρνηση τόνισε οτι το πρόβλημα της χώρας είναι πρόβλημα αξιοπιστίας. Απο τότε μέχρι σήμερα τόσο ο Πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου όσο και ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου επαναλαμβάνουν το ίδιο πράγμα: Οτι η χώρα θα πρέπει να ανακτήσει την χαμένη αξιοπιστία της και οτι όταν θα το πετύχει θα καταφέρει να ξαναβγεί στις αγορές και να ξεφύγει απο την ύφεση και τον κίνδυνο της χρεωκοπίας. Το μεγάλο πρόβλημα όμως σήμερα είναι ακριβώς αυτό. Οτι δηλαδή, οχι μόνο η χώρα δεν έχει ανακτήσει την αξιοπιστία της , αλλά και οτι η κυβέρνηση έχει χάσει τη δική της.

Σήμερα οι αγορές «κρέμονται απο τα χείλη» του υπουργού Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου ο οποίος θα ανακοινώσει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα για την οικονομία. Ζητούμενο απο τον υπουργό είναι να πείσει τις αγορές για την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να μειώσει το έλλειμμα και το χρέος και έτσι να επιταχύνει την δυνατότητα της Ελλάδας να δανείζεται απο τις αγορές αντί της τρόικας.

Εκτός απο την παρέμβαση Λοβέρδου που θα οδηγήσει σε κλείσιμο των ελληνικών φαρμακοβιομηχανιών, έχουμε τώρα νέο κρούσμα απο τον υπουργό Θαλασσίων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας  (μπλα μπλα)  τον κ. Διαμαντίδη ο οποίος σε νέο νομοσχέδιο του εφορμά κατά των ιστιοπλοικών επαγγελματικών σκαφών.

Η αδυναμία της κυβέρνησης να μειώσει το έλλειμμα του δημοσίου, τελικά θα αναγκάσει την τρόικα – ώς διαμεσολαβητή μεταξύ των πιστωτών μας και ημών – να βρεί άλλες εφικτές λύσεις για να μην πτωχεύσουμε. Τι εννοώ: κανονικά η κακή επίδοση της κυβέρνησης στην εφαρμογή του μνημονίου, δεν επιτρέπει τη χορήγηση της επόμενης δόσης του δανείου απο την τρόικα. Όμως αν δεν πάρουμε τη δόση δεν θα έχουμε χρήματα να πληρώσουμε την επόμενη λήξη ομολόγου, συνεπώς θα αναγκαστούμε να δηλώσουμε αδυναμία πληρωμής, δηλαδή πτώχευση. Αυτό δεν το θέλει κανείς. Ούτε εμείς, ούτε οι πιστωτές, ούτε η τρόικα, ούτε η ευρωπαική ηγεσία, ούτε ο... Ομπάμα.

Η πολιτική που ακολουθούν οι τράπεζες στην χρηματοδότηση της οικονομίας, είναι αδιέξοδη. Οι τράπεζες δεν εγγράφουν σήμερα ζημιές – που υπάρχουν – μεταφέροντας το πρόβλημα στο μέλλον, αλλά ταυτόχρονα, δημιουργούν νέα προβλήματα και στις επιχειρήσεις και στους ισολογισμούς τους. Τι συμβαίνει;