Όλοι θυμόμαστε την προ ήμερών παρέμβαση-έκπληξη με δηλώσεις που προκαλούν αίσθηση για τον τρόπο λειτουργίας της επιτροπής των ειδικών για την πανδημία του κορονοϊού, της Αναστασίας Κοτανίδου, καθηγήτριας Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ και διευθύντριας της ΜΕΘ του Νοσοκομείου "Ευαγγελισμός". Αναφερόμενη στην λειτουργία της Επιτροπής η κ. Κοτανίδου- που είναι μέλος της- είχε πει: «Η επιτροπή ενώ στην αρχή είχαμε πάρει τον σωστό δρόμο ,κάπου στην μέση τον χάσαμε και τώρα δεν μπορούμε να ξαναβρούμε τον βηματισμό μας. Η εντύπωσή μου είναι ότι όλοι έχουμε κουραστεί. Οι συνεδριάσεις είναι πολύωρες με πολλές συζητήσεις και πολλά θέματα και ενδεχομένως αυτό να μας οδηγεί σε λάθος αποφάσεις».

«Η Επιτροπή των Λοιμωξιολόγων κουράστηκε» δήλωσε ο καθηγητής Γενετικής στην Ιατρική Σχολή της Γενεύης, Μανώλης Δερμιτζάκης. « Πέρασε ίσως το σημείο που μπορεί να λειτουργήσει. Πρέπει να δημιουργηθεί μια πενταμελής Επιτροπή από διαφορετικές ειδικότητες και να βγει ξανά μπροστά ο Σωτήρης Τσιόδρας, τον οποίο εμπιστεύονται οι πολίτες . Επιτροπές που έχουν μια ειδικότητα και είναι 30-40 άτομα δε λειτουργούν» είπε χαρακτηριστικά. Και χωρίς να διεκδικώ δάφνες «ειδικού» - όπως τόσοι και τόσοι, γιατροί ή απλώς μαιντανοί της τηλεόρασης- αυτά που είπε ο κ. Δερμιτζάκης μού φάνηκαν τα πιο λογικά, ανθρώπινα και σωστά λόγια από τον ποταμό των δηλώσεων και αναλύσεων που ακούγονται καθημερινά, επί ένα χρόνο και πλέον μέσα από τα τηλεοπτικά κανάλια, πρόθυμα να φιλοξενήσουν τις δηλώσεις και «συμβουλές» κάθε λογής καλεσμένων.

Λίγα θέλω να γράψω σήμερα. Όχι γιατί το θέμα που θέλω να θίξω είναι «μικρό». Αλλά – αντίθετα- γιατί είναι «μεγάλο», μας αφορά όλους, αφορά την κοινωνία μας και την πατρίδα μας , αφορά την ψυχή μας , την ηθική και την πολιτική μας υπόσταση, τη Δικαιοσύνη. Και οι πολλές «κουβέντες κι ομιλίες», το υποβαθμίζουν. Το κάνουν «άλλο ένα θέμα» της επικαιρότητας.

Στην Ελλάδα χιονίζει. Κι όταν χιονίζει, αυτές τέλος πάντων τις λίγες – συγκριτικά με άλλες χώρες- μέρες που χιονίζει, η Ελλάδα ζει στους «ρυθμούς του χιονιού». Φέτος, το χιόνι, συμπίπτει με τα εγκαίνια του MEGA εμβολιαστικού Κέντρου στο Μαρούσι αλλά και τα καθημερινά «νέα επεισόδια» της σωματικής ή ψυχολογικής βίας στον κόσμο του θεάτρου…. Και όχι μόνο του θεάτρου.

Διάβασα τη Δευτέρα, 1η Φεβρουαρίου ( και καλό μας μήνα που λέει ο λόγος)  ότι : «  Αναταράξεις προκάλεσε στο Κίνημα Αλλαγής η δημοσκόπηση της Metron Analysis που κατέγραψε κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο χώρο του Κέντρου και ο βουλευτής Βασίλης Κεγκέρογλου του ΚΙΝΑΛ έσπευσε να αμφισβητήσει την ίδια την εταιρεία δημοσκοπήσεων και τον επικεφαλής Στράτο Φαναρά».

Η γενναία απόφαση της τιμημένης Ολυμπιονίκου μας Σοφίας Μπεκατώρου να αποκαλύψει – με αβάσταχτο προσωπικό πόνο που τον κρατούσε χρόνια μέσα στην ψυχή της- την προσωπική της τραγωδία, κινητοποίησε μια ολόκληρη κοινωνία που συνειδητοποίησε αιφνιδιαστικά, άγνωστες για τους πολλούς αλήθειες.

Ναι. Το καταλαβαίνω. Ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης είναι η πρώτη είδηση. Η πιο μεγάλη είδηση. Τόσο μεγάλη - δημοσιογραφικά τουλάχιστον- που τα καταπίνει όλα τ΄ άλλα και τα βάζει σε δεύτερη μοίρα. Προσωρινά όμως.