Ασχολούμαι –όσο μπορώ- εδώ και πολλά χρόνια με τον κόσμο της αναπηρίας. Κυρίως από τότε που γνώρισα τον Βαγγέλη Αυγουλά και μέσα απ΄ αυτόν, τη φλόγα του και τη δραστηριότητά του, γύρισα στην παιδική μου ηλικία και στον μοναδικό παππού που γνώρισα, τον δεύτερο σύζυγο της γιαγιάς μου, έναν τυφλό «βιολιτζή» που έπαιζε συνεχώς θαυμάσια το βιολί του αν και δεν έβλεπε καθόλου.