Τσουλήθρες, κούνιες και παιδικά πολύχρωμα σκαμνάκια αχνοφαίνονται από μέτρα μακριά. Πλησιάζεις, κοντοστέκεσαι και συνειδητοποιείς πως μια όαση φροντίδας ξετυλίγεται μπροστά σου. Το τοπίο μαρτυρά την ύπαρξη παιδικών ψυχών. Πλησιάζεις κι άλλο. Το προαύλιο είναι άδειο καθώς βλέπεις είναι ακόμα αρχές Σεπτεμβρίου.