Την επίσπευση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και στις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών ως αναγκαία προϋπόθεση για να μπει η ελληνική οικονομία σε μια νέα τροχιά διατηρήσιμης και μακροχρόνιας υψηλής ανάπτυξης τονίζει άρθρο του Καθηγητή Δημήτρη Μαλλιαρόπουλου, Συμβούλου Οικονομικών Μελετών και της Οικονομικής Αναλύτριας Όλγας Κοσμά, με τίτλο: "Οι προοπτικές ανάπτυξης της Ελληνικής Οικονομίας" στην τελευταία έκδοση "Οικονομία και Αγορές" της Eurobank Research.

Με το πρώτο βραβείο «ΧΡΗΜΑ» ως η καλύτερη εταιρία του Δημοσίου τομέα τιμήθηκε σε ειδική εκδήλωση ο Ο.Λ.Π. Α.Ε.

Προπομπός για τις αυξήσεις κεφαλαίου αποτελεί αυτή της Τράπεζας Αττικής κατά 199 εκατ. ευρώ στα 30 λεπτά.

Παραιτήθηκε ο κ. Παντελιάς πριν καν αναλάβει στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. 

Οριστικά κρίνεται μέσα στις αμέσως επόμενες ημέρες - ακόμα και σήμερα-  η τύχη του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, που παραμένει η τελευταία σοβαρή εκκρεμότητα στη συνολική στρατηγική αναδιάρθρωσης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Σύμφωνα με πληροφορίες, το σχέδιο στο οποίο έχουν καταλήξει η κυβέρνηση, οι εποπτικές Αρχές και η τρόικα προβλέπει τελικώς ως βάση τον διαχωρισμό του ΤΤ σε good και bad bank, καθώς κάθε άλλη λύση χωρίς να είναι ανέφικτη δημιουργεί υψηλότατες ανάγκες σε κεφάλαια, η παροχή των οποίων δεν μπορεί να εγκριθεί.

Το Δημόσιο είναι αυτό που θα εγγυηθεί από πλευράς ιδιοκτησιακού καθεστώτος την ανάπτυξη μίας τράπεζας (αν όχι τη βιωσιμότητά της), ακόμη και στην ακραία εκείνη περίπτωση, όπου κάποια εκ των τραπεζών δυσκολευθεί ή αδυνατεί να ολοκληρώσει την αποπληρωμή των νέων μετοχών στην προοπτική μίας τριετίας.

Παρά το γεγονός των ζημιών, που παρουσίασαν στο εξάμηνο και εννεάμηνο του τρέχοντος έτους, λόγω κυρίως της συμμετοχής τους στο κούρεμα (PSI), καθώς και στο πρόγραμμα επαναγοράς, οι ελληνικές τράπεζες απέδειξαν ότι το ζημιογόνο αποτέλεσμα είναι σαφώς απόρροια της κρίσης. Οι σημαντικά αυξημένες προβλέψεις, συνεπεία της αύξησης των επισφαλειών, παράλληλα με το «κόστος» διατήρησης και επί δεκαετίας των χαρτοφυλακίων ομολόγων, τα οποία τελικά θυσίασαν στον «βωμό» της επαναγοράς, είναι οι κύριοι υπαίτιοι για την εικόνα των ισολογισμών που παρουσίασαν οι τέσσερις μεγάλοι τραπεζικοί όμιλοι.