Είναι φανερό πως η ανθρωπότητα βρίσκεται σε μία κρίσιμη καμπή της. Ο πόλεμος στην Ουκρανία και η ενδεχόμενη χρήση πυρηνικών όπλων βρίσκεται ασφαλώς σε πρώτο πλάνο, αλλά δεν είναι αυτό το μόνο μας πρόβλημα…

Δεν ξέρω πόσοι Γερμανοί θέλουν να εγκατασταθούν στην Ελλάδα για να γλυτώσουν το κρύο και τις υψηλές δαπάνες θέρμανσης στη χώρα τους ή αν «δυνητικά» -τι σημαίνει πάλι αυτό; - μπορεί να φτάσουν τις …250.000 (όπως ισχυρίζεται η «Καθημερινή»), αλλά πάντως όσοι το αποφασίζουν πρέπει είτε να διαθέτουν πολλά καντάρια χιούμορ, είτε να αισθάνονται εντελώς χάλια στην πατρίδα τους, ιδιαίτερα τον χειμώνα. Από την άλλη πλευρά, γιατί όχι; Εχουν κάθε δυνατότητα στη σημερινή εποχή να βρίσκονται εδώ και να μη τους αφορά τίποτα από όσα απίστευτα συμβαίνουν γύρω τους, να μην παίρνουν μυρωδιά, να μην ενοχλούνται και να ζουν αμέριμνοι Σε αυτή την περίπτωση όμως θα χάνουν ένα μεγάλο μέρος της αστείρευτης γελοιότητας που επικρατεί και θα έκανε την ζωή τους πιο εξωτική και σίγουρα πιο κεφάτη.

Το ότι έφτασε το μετρό στον Πειραιά παρουσιάστηκε ως... κοσμοϊστορικό γεγονός από την κυβέρνηση και μερίδα μέσων ενημέρωσης, αλλά αντικειμενικά δεν φαντάζομαι να συγκλόνισε τους πολίτες. Ο Πρωθυπουργός μπορεί πράγματι να ενθουσιάστηκε γιατί λογικά μπήκε για πρώτη φορά σε μετρό στα εγκαίνια των νέων σταθμών, αλλά για τους περισσότερους Έλληνες δεν είναι τόσο πρωτόγνωρη αυτή η εμπειρία.

Το ντοκιμαντέρ – βιογραφία που σκηνοθέτησε ο Τζουζέπε Τορνατόρε για τον Ένιο Μορικόνε είναι κάτι μεγαλύτερο από το σινεμά. Είναι ένα σεμινάριο για τη ζωή.

Εν τέλει, δεν φώτισε κανέναν, αυτή η πολυαναμενόμενη και πολυδιαφημισμένη συζήτηση στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, σχετικά με τις υποκλοπές συνομιλιών στην Ελλάδα ενώ, οι δηλώσεις Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και Κομισιόν, δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να «γενικεύσουν» το πρόβλημα των παρακολουθήσεων σ’ όλη την ΕΕ!

Μποτιλιάρισμα, κόρνες, πάρκινγκ πουθενά, τσακωμοί για ένα τραπέζι, φασαρία, νεύρα, ακρίβεια, βρώμα παντού και πανικός από κόσμο. Δεν είναι σκηνή από την Αθηναϊκή καθημερινότητα, αλλά από τις «διακοπές μας» στους δημοφιλείς Αυγουστιάτικους προορισμούς.

Η παρακολούθηση πολιτικού αρχηγού μπορεί να νομιμοποιηθεί μόνο σε περίπτωση που υπάρχει ποινική δίωξη για κάποιο έγκλημα (πχ. υπόθεση Χρυσής Αυγής), αλλά η κυβέρνηση υποστηρίζει πως μπορεί να είναι νόμιμη και σε άλλες περιπτώσεις. Αν για παράδειγμα συντρέχουν λόγοι εθνικής ασφάλειας. Αν και κάπως γενικό, ας το δεχθούμε προς χάριν της συζήτησης.